Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Oceny gracza: Żenada. Postacie są naprawdę z filmu, co jest spektakularne na początku, ale nie mam ochoty grać jako około połowa z nich. Zdarzają się na przykład sytuacje, w których wygrana oznacza, że dorośli uciekają z wyspy, zostawiając na pastwę losu dziecko, które nie ma już siły (kart), by gdziekolwiek się dostać i jedyne, co może zrobić, to zrobić z siebie paszę dla innych, by dokończyć grę. Tematycznie tak, rozrywkowo nie. I jak na grę rodzinną, trochę dziwna koncepcja. Nie wiem, czy jako dziecko cieszyłbym się z bycia zjedzonym przez dinozaura, a potem dostania jakiegoś staruszka jako kolejnej figurki zamiast mojej postaci. Modułowy plan gry jest fajny, a strategiczna zdolność do aktywacji / dezaktywacji ogrodzeń elektrycznych jest interesująca. Jednak to nie wystarczy, to wszystko jest trochę na wpół upieczone - są lepsze asymetryczne gry.

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Prawdopodobnie dobra, ale nie dla mnie. Grałem solo z aplikacją i nie jestem docelową publicznością (zgaduję, że docelową publicznością są osoby rozwiązujące łamigłówki i różne sprytne łamigłówki, które lubią myśleć X ruchów do przodu). Nie znam komiksu, więc pozostał dla mnie dość abstrakcyjny.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Szybsza i szczuplejsza odmiana Dark Mark. Plusy (nawet w porównaniu do TZ): - stopniowanie poprzez skalę zagrożenia - Showdown (bardziej trzymające w napięciu zakończenie niż w TZ) - Pomoc (element zachęcający do współpracy między graczami) - Więzi (element urozmaicający warunki, a tym samym zmniejszający powtarzalność rozgrywki) - możliwość ukończenia tylko jednego celu na misję - uproszczenie przeciwników - kartonowe podstawki (zamiast tych irytujących pidgetów postaci w TZ). Wady (nawet w porównaniu do TZ): - spora losowość (nie tylko tego jak turlają się kości, ale mam wrażenie, że w X-MEN również tego jak układają się karty) - za mało podstawek pod standy (trzeba je tasować) - stosunek cena/wydajność Inne różnice: - Podpowiedź fabularna - Strategia: w przypadku TZ głównie możliwość/konieczność dodawania lub odejmowania kości (przy czym skład symboli na kościach zmienia się bardziej znacząco) - w przypadku X-MEN głównie taktyka dotycząca ilości i warunków przerzutów i przetasowań wynikających ze specjalnych cech na kartach bohaterów, asystentów i mutantów (przy niewielkim zróżnicowaniu składu symboli na kościach).

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...