Oceny gracza: Kooperacyjna gra osadzona w azjatyckiej scenerii fantasy. Ładnie wykonana z ciekawymi mechanizmami. Niestety, podobnie jak Pandemic, zależy od tego, z kim się w nią gra. Jeśli przy stole są nowicjusze lub słabsi psychicznie gracze, można zabić całą grę w pojedynkę. Prawdziwy pozytyw jest wtedy, gdy grasz z kimś, kto ma coś do powiedzenia na temat gry i razem odkrywacie, jak wygnać złych i głównego złoczyńcę. Zaletę widzę w 4 poziomach trudności do wyboru, gdzie trzeci jest sporym wyzwaniem.

Oceny gracza: Świetna gra. Jesteśmy z synem (6 lat) bardzo podekscytowani. Tylko pierwszego dnia musieliśmy rozegrać 30 partii... Doskonały temat, przetwarzanie i mechanika. Chciałem, aby była przeznaczona przede wszystkim dla dzieci, ale poważnie zabawi nawet dwóch dorosłych graczy. W przeciwieństwie do, na przykład, kapusty lub myszy, jest to poważna bitwa strategiczna, a udział losowości jest raczej mniejszy w porównaniu z innymi grami dla dzieci.

Oceny gracza: Jedna z najlepszych gier planszowych. Temat i obróbka są piękne, mechanizm jest oryginalny i interesujący. Zmusza do wymyślania nowych rozwiązań i strategii "w locie". Można w nią grać zarówno w gronie rodzinnym, gdzie dzięki przyjemnemu czasowi rozgrywki przykuwa uwagę wszystkich, jak i w kilka osób. Doskonała nawet w dwie osoby.

Oceny gracza: Kupiłem tę grę jako prezent dla niegracza - twórcy patchworkowych kołder - ze względu na temat i atrakcyjną cenę. Ku zaskoczeniu wszystkich gra okazała się jedną z najlepszych gier dla dwóch graczy i nadal cieszy się u nas dużą popularnością.

Oceny gracza: Gra jest dość zwodnicza dla ciała. Kto w dziecięcym entuzjazmie rzuca się do kupowania potworów, nie wygrywa. O wiele lepsze są karty, które przynoszą punkty. Jest to gra typu area control, ale obrona raz zdobytego terytorium nie popłaca. Nie oczekuj, że zdobędziesz wszystkie terytoria. Odbicie reparacji daje przeciwnikowi natychmiastowy cios w następnej bitwie. W naszych grach premia za liczbę zdobytych prowincji jest prawie zawsze taka sama dla wszystkich graczy. Ci, którzy nie łapią startu i nie zbierają punktów "na boku" za efekty kart, mają niewielkie szanse na odrobienie strat. Długoterminowe strategie i wizje się nie sprawdzają. Chodzi więc bardziej o dobre kupowanie kart i zgadywanie, co kto zrobi, niż budowanie, wzmacnianie armii itp. Pomimo tego, że dość mocno odbiega od moich oczekiwań, opartych na typie gry i przetwarzaniu komponentów, gra mi się ogromnie podoba i często wracam do każdej partii w myślach. To takie "gamingowe" doświadczenie. Często wspominany problem liczby graczy jest moim zdaniem bzdurą, lubię obie konstelacje.

Oceny gracza: Uwielbiam grać w Scythe. Gra jest epicka, a jednocześnie stosunkowo szybka. Zapewnia wrażenia z gry, których nie można porównać z niczym innym, jest oryginalna i zmienna. Nie daję maksymalnej oceny ze względu na niezbalansowaną naturę gry. Jeśli złapiesz frakcję i planszę, która nie pasuje, przeciwnicy musieliby być kompletnymi gumami, aby wygrać. Problemem gry jest więc pewna nierównowaga.

Oceny gracza: Świetna gra, w której trzeba szybko reagować na to, co się dzieje, niezawodnie utrzymuje uwagę pomimo dłuższego czasu gry jak na mój gust. Osadzona w atrakcyjnym środowisku (prawdopodobnie) niedalekiej przyszłości. W większości gier było o co grać aż do końcowej punktacji. Doskonała nawet w dwie osoby.

Oceny gracza: W więcej niż dwie jeszcze nie grałem, ale na dwie to mój top w tej chwili! Bardzo fajnie zarządzana gra, która pozwala na różne warianty taktyczne, w tym lekki odskok od przeciwnika. Trzeba uważać na więcej przełączników i dobrze łączyć punkty z akcjami. Bardziej przystępna niż Star Realms czy Patchwork ze względu na tematykę (w te nawet nie da się grać w więcej osób). W przeciwieństwie do nich można lepiej pracować z ofertą przeciwnika. Losowość można prawie całkowicie wyeliminować dzięki sprytnemu podejściu.

Oceny gracza: Obecnie jest to właściwie martwa gra, która została zaprzestana przez jej producenta, jak na ironię dlatego, że poświęcała się jej cała masa ludzi. Duża ilość modeli, które trzeba było nie tylko skleić, ale i pomalować zniechęciła dzisiejszą młodzież :-). Sama gra była tak naprawdę tylko wierzchołkiem góry lodowej. Ale jakiej góry lodowej! Klimat gry pochłaniał bez reszty. Naprawdę nie miałem takiego poczucia ogólnej mądrości jak przy warhammerze. Minusem było niekonsekwentne wydawanie podręcznika armii, gdzie z powodu tego opóźnienia niektóre armie "utknęły" w zasadach poprzedniej edycji, a niektóre zostały wielokrotnie pominięte (biedni Bretończycy). No i niestety ciągłe zamrażanie modeli, a później brak możliwości ich modyfikacji (konwersji). Mimo wszystko unikat i muszę dać pełną ocenę. High Elves forever!

Oceny gracza: Jeśli masz wystarczająco dużo czasu, jest to najlepszy wybór dla dwojga, nawet jeśli nie jest dla wszystkich (moja dziewczyna odmawia gry). Zasady, choć wydają się skomplikowane, szybko wchodzą w skórę, a potem to już tylko kwestia strategii i oszacowania kontry. Jeśli czujesz karty i znasz choć trochę historię, gra może być bardzo wciągająca. Niewiele gier skłania do refleksji po zagraniu, ta do nich nie należy.