Oceny gracza: Gra ma oryginalny temat, mechanika jest dobrze powiązana z tematem, jest dużo interakcji, jest element napięcia, a grafika jest świetna. Tyle tylko, że entuzjazm stopniowo słabnie w trakcie rozgrywki, ze względu na długi czas rozgrywki. Przy czwórce, nawet w wersji skróconej, potrafi ona zająć ponad 3 godziny, podczas których rozgrywka staje się nieco zbyt powtarzalna. Może jakieś houserule by pomogło (1 gra).

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Czułem, że gra ma potencjał, ale była zbyt losowa jak na mój gust. Wyobrażam sobie jednak, że nie dla każdego może to być problem, a kości wprowadzają napięcie. Tematyka II wojny światowej niezbyt do mnie przemawia, ale tutaj mi się podobało i gra miała klimat, co doceniłem. Osobiście jednak i tak nie przepadam za kolejną grą. (1 partia)

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Po kilku pierwszych rozgrywkach stwierdziłem, że gra jest bardzo losowa i chociaż widziałem potencjał, aby bardziej przemyśleć wybór kart, ogólne wrażenia z rozgrywki były z mojej perspektywy słabe. Temat i ilustracje również nie do końca pasowały. Jednak ci, którzy lubią motyw i sztukę i szukają relaksującej gry w szachy, mogą być zainteresowani tą grą (~ 2 gry).

Oceny gracza: Dead by Daylight sprawdza się świetnie jako przyjemna gra imprezowa, która ma wiele do zaoferowania zarówno graczom, jak i niegraczom, i tak właśnie ją oceniam. Zasady są proste do nauczenia, wybory do podjęcia są, ale nie są paraliżujące, więc gra ogólnie płynie szybko. Większe wymagania stawiane są przed zabójcą, ale postrzegam to jako pozytyw, ponieważ daje to grze coś do zaoferowania tym, którzy są w nastroju na bardziej złożoną grę. Fajna jest też (korygowalna) losowość w postaci kostek i wszechobecne zagrożenie, jakie daje większy zasięg ruchu zabójcy. Pozytywnie oceniam też wizualizację gry i jej tematykę, która może spodobać się wielu niegraczom. To, co mi się jednak nie podoba, to fakt, że zawsze wymagane jest 4 ocalałych, co oznacza, że przy mniejszej niż maksymalna liczbie graczy, niektórzy muszą kontrolować więcej postaci. W takiej sytuacji nie jest prawdą, że każdy gracz jest ocalałym, co trochę odbiera klimat.

Oceny gracza: Paths of Destiny, moim zdaniem, wyróżnia się ładnymi historiami, które są osobno grywalne, a jednocześnie subtelnie połączone ze sobą. Gra zachęca do eksploracji świata i losów konkretnych postaci i wciąga ciężką atmosferą, przez którą w moim odczuciu lepiej jest podzielić każdy scenariusz na kilka sesji, niż grać w całość na raz. Zasady są proste, co pozwala w pełni skoncentrować się na postępach w historii, a jednocześnie ulepszanie atrybutów i wyposażenia bohaterów jest przyjemną częścią gry. W niektórych momentach stwierdziłem jednak, że gra jest po prostu słaba pod względem rozgrywki, brakuje jej bardziej złożonej mechaniki i częstszej interakcji z fizycznym planem gry. Chociaż uwielbiam korzystanie z aplikacji, w Paths of Destiny było już dużo tego, jak na moje standardy, i czułem, że nie potrzebuję miniatur i planu gry w ogóle, ponieważ wszystko było w aplikacji ntb. Pomocne może być korzystanie z aplikacji na mobile, ale to chyba bardziej nadaje się do gry solo. Mimo to polecam grę, historia i klimat są po prostu warte!

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Ogólnie rzecz biorąc, nie podoba mi się styl Evasion. W porównaniu do Unlocków, zagadki są znacznie mniej ciekawe i oryginalne.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Świetny samouczek w pierwszych 5 scenariuszach i świetna brama do świata Gloomhaven we wszystkich pozostałych.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Messina to interesująca wariacja na temat rozmieszczania robotników, która przeplata się z wieloma innymi mechanikami ładnie powiązanymi z tematem. W miarę radzenia sobie z plagą gra również się zmienia, co wydawało mi się bardzo tematyczne. W grze było jednak zbyt wiele jak na mój gust, do tego stopnia, że czułem się, jakbym nie robił niczego właściwie, więc pomimo tematu, gra nie podobała mi się tak bardzo. Czuję, że w Messinie jest wiele do odkrycia, ale przyznaję, że nie chcę go ponownie odwiedzać przez temat. Po prostu nie kusił mnie, gdy wybierałem gry i nie chciałem się w niego ponownie zagłębiać. Ktokolwiek jest zainteresowany tematem i lubi tematyczne euro z różnorodnymi powiązanymi ze sobą mechanikami, myślę, że będzie zachwycony! (1 gra)

Oceny gracza: Łatwa gra z ciekawą zasadą i stopniowym levelowaniem, ale po prostu mi się nie podobała. Pociągają mnie bardziej komunikatywne gry imprezowe, więc chyba nie jestem docelowym odbiorcą. (~4 gry)

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Uważam, że The Unpredictable to świetna gra dla większej grupy osób. Nie znam wielu gier, które działałyby równie dobrze przy sześciu graczach. Co prawda sama tura jest krótka, ale gra utrzymuje zaangażowanie podczas tur innych osób dzięki kartom mitów i warto śledzić, co robią inni gracze*. To, co dzieje się na stole, jest tak samo ważne, jak to, co dzieje się nad nim, więc to, jak grupa jest nastawiona do gry, ma kluczowe znaczenie. Nieprzewidywalne może wtedy stworzyć silną atmosferę i wywołać intensywne emocje. Co więcej, gra nie jest skomplikowana pod względem zasad, więc wyobrażam sobie, że może spodobać się osobom, które zwykle nie grają. Nie mogę porównać tej gry do BSG, ale lubię Unpredictable i uważam, że temat jest bardziej interesujący.

Oceny gracza: Motyw podróży w czasie ma dla mnie duży potencjał, podobnie jak sanatorium, ale sam projekt gry nie przypadł mi do gustu. Nie podoba mi się konieczność powtarzania przejść przez grę, nawet jeśli jest to tematyczne, i nie podoba mi się ilość ślepych zaułków, które karzą cię i nie rozwijają historii. (~2 gry)

Oceny gracza: Pięknie wykonana, choć niezbyt skomplikowana gra, ale tematyka jest całkiem fajna. Poza oprawą wizualną podoba mi się sposób interakcji między graczami płci męskiej i żeńskiej, pozwalający na (w większości) pośrednie nękanie i pomaganie. Ponadto styl rozgrywki może być dostosowany do grupy graczy. System questów w grze uważam za ciekawy (są trzy rodzaje odzwierciedlające zainteresowania wszystkich zainteresowanych), ale jest niedopracowany. Dużo wygodniejsze wydaje się branie questów pandy, nawet gdy wszyscy je biorą, co zmniejsza konieczność podejmowania ciekawych decyzji.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Fajne budowanie silników, ale osobiście bardziej podobają mi się inne gry z tą mechaniką, nie pasowała tak bardzo do tematu. Nie grałem jeszcze w oryginalnego Marsa. (~2 gry).

Oceny gracza: Nieco niedopracowana, ale urocza gra, która ma potencjał randkowy.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Tindaya przypomina mi Ghosts of the Island, ale uważam ją za znacznie ciekawszą (choć wolę grać jako duchy). W rzeczywistości Tindaya emanuje tematem i poczuciem zagrożenia, któremu musisz stawić czoła wraz z innymi, niezależnie od tego, czy wybrałeś wersję kooperacyjną, czy konkurencyjną gry. Zawsze jest wiele do przemyślenia, aby nie rozgniewać bogów i oprzeć się kolonizatorom. Jednak grając z kilkoma osobami, nie możesz wszystkiego robić sam, ponieważ twoje plemię zna tylko niektóre rzemiosła i nie jest łatwo nauczyć się innych. Dogadywanie się z innymi i pomaganie sobie nawzajem jest więc niezbędne. Ważne jest też przemyślenie swoich posunięć - gra stawia przed Tobą problem, a Ty starasz się go (wspólnie) rozwiązać w taki sposób, aby w następnej rozgrywce było jak najłatwiej (i wygrać). Wizualizacje też są świetne - szczególnie to, że na początku składasz mapę, a ona zmienia się na Twoich oczach w miarę postępu gry. Owszem, przez to nauka zasad jest trudniejsza, ale warto się tym nie zniechęcać. Do tego, gdy już zagracie, przekonacie się, że zasady są całkiem intuicyjne.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Grałem w około 4-5 pudełek Unlocka i ten podobał mi się najbardziej ze wszystkich. Wszystkie trzy historie były wciągające i pomysłowe, ale przede wszystkim wszystko ładnie się łączyło i miało sens. Mogę powiedzieć, że nigdy nie przestają mnie zadziwiać oryginalne pomysły twórców. Myślę, że duża w tym zasługa silnych postaci z każdego scenariusza, a także ponownie bardzo ładnych i charakterystycznych wizualizacji każdego z nich. Dodatkowo, chcę dać okrzyk dla muzyki w aplikacji, która wykonała świetną robotę dodając klimatu - może nawet bardziej niż inne scenariusze.

Oceny gracza: Do tej pory porównywałam ją tylko z książkami o ucieczkach Albi, w czym wyraźnie przoduje.Najwięcej frajdy sprawił nam Doktor Noside, ale Podróż dookoła świata też była bardzo dobra. Pierwsza historia o dziewczynie-niewolnicy jest zbyt prosta i nie tak wciągająca, ale z drugiej strony szybko nauczyła nas mechaniki gry i sposobu myślenia.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Uwielbiam Unlock!!! a to zdecydowanie jedno z najlepszych pudełek. Drugi scenariusz nie miał już tak mocnej historii, ale pierwszy i szczególnie ostatni były naprawdę fajne. Wszystko pasowało do siebie logicznie i tworzyło ciekawą historię. Jednak niektóre z pozostałych scenariuszy wydawały mi się nieco bardziej tematyczne i wciągające, dlatego nie chcę wystawiać pełnej oceny. W ten jednak zdecydowanie warto zagrać.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Gra dostrojona produkcyjnie, ale jest nieciekawa i ma podstawowe ograniczenia, których połączenie umniejsza wrażenia z gry. Należy wziąć pod uwagę, że w grze występuje duży czynnik losowości, a gra ogólnie nie jest zbyt złożona, decyzje w grze nie są zbyt kluczowe. Jest to szczególnie niefortunne, biorąc pod uwagę, że poza turą gra nie przyciąga graczy, którzy nie są w turze i nie masz nawet o czym myśleć. Gra jest bardzo samotna pomimo możliwości pojedynków pvp, kontroli potworów czy pokera. Jedynym wciągającym elementem są karty spotkań, które uważam za największy plus gry. Nie byłem jednak nimi zachwycony, wprowadzają sporo dodatkowej losowości, a nagrody/trafienia są nieciekawe i często nie pasują do fabuły (w porównaniu np. do Winter of the Dead). Problem polega na tym, że grając w gry dla 4 graczy*, możesz czekać ponad pół godziny na turę. Wierzę, że w mniejszym lub kooperacyjnym wariancie gra mogłaby być ciekawsza, ale i tak, biorąc pod uwagę czas rozgrywki, wolałbym zagrać w coś innego i nie kusi mnie zbytnio powrót do Wiedźmina. (1 gra)

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...