Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Dałbym więcej, ale tylko 3 misje i prawie brak deckbuildingu uniemożliwiają mi to. Gra sprawia wrażenie, jakby miała spory potencjał, ale to tak naprawdę samouczek za 1500, a jeśli chcesz w nią zagrać, dołóż kolejne 2700 za Dunwich complete. Jeśli chodzi o podstawowe pudełka, Marvel Champions jest dla mnie lepszy.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gra jest niesamowita, zupełnie wyjątkowe doświadczenie, tak jak Too many bones jest wyjątkowe. Po prostu Chip Theory Games, wiedziałem, że będzie świetna, martwiłem się tylko, że będzie ssać część TMB i zdecydowanie tak nie było, gra oferuje zupełnie inne wrażenia z gry. Dlaczego nie daję jej 10/10? Niestety ze względu na niedostępność gry, czysto solo nie uzasadniałoby to dla mnie ceny, a jako gra dwuosobowa nie miałbym z kim w nią grać, jest to specyficzna i oparta na zasadach gra, która nie jest całkowicie łatwa i dostępna.

Oceny gracza:

Oceny gracza: W naszym kraju była to jedna z niewielu gier dla dzieci, która odniosła prawdziwy sukces.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Każda gra pisze swoją własną historię. Jednym razem grasz w czyste euro, gdzie każdy podrasowuje swój silnik, a następnym razem ktoś szaleje i w połowie gry zaczyna się wojna, a ty zdajesz sobie sprawę, że doświadczasz zupełnie innej gry z tym samym pudełkiem. Nagle jest to walka o przetrwanie gdzie chcesz po prostu pokonać drugiego gościa w walce.... Nie obchodzi cię, że ktoś pokonuje cię w punktach zwycięstwa, ponieważ wygrałeś bitwę o galaktykę. Ta gra w ogóle nie wciska ci nic, wciska ci przeciwników i pisze niesamowite historie.

Oceny gracza: Ulepszona pierwsza edycja. Heksy są bardziej zbalansowane, rasy też, insert super, cena do obrony. Teraz to dla mnie nieoszlifowany diament. 10/10

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Jestem naprawdę podekscytowany tą grą. Zaliczam ją do moich ulubionych gier, mimo że jest to gra czysto solowa. Tak dobra jest :). Uprzedzę tylko, że nie jest to gra dla każdego. Duży stół, dużo czasu i dużo cierpliwości to konieczność. Jeśli nie chcesz się zanurzyć, to prawdopodobnie nigdy w nią nie zagrasz (nawet w pierwszy scenariusz) :).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Liżesz 5 kart, a potem bezmyślnie rzucasz je wszystkie na stół. Potem odwracasz kartę, czytasz efekty tego, co zrobiła z Tobą gra i idziesz jeszcze raz. I to jest właśnie to. Gra ma głębię :-D chodzi o to, żeby przetrwać kilka pierwszych rund zanim zbudujesz swoją talię, jeśli to zrobisz, wygrywasz. Dla graczy planszowych oceniam ją na 5/10. Ogólną ocenę podnosi fakt, że mogę sobie wyobrazić granie w tę grę z młodszymi dziećmi.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Grałem tylko solo. Zasady i krzywa uczenia się niech będą przeklęte, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że jest za długa. Największym problemem jest obsługa automatu, która nie jest do końca intuicyjna i rozprasza. Nie obchodzi cię co robi, po prostu musisz go obsługiwać, taki rozpraszający element. Szkoda, spodziewałem się 10/10 niewiele brakuje, ale są znacznie lepsze gry na solo.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Świetna, jedna z największych niespodzianek. Pół gwiazdki w dół tylko za trudność, gdzie 1 jest za łatwa, druga jest świetna na początku, ale po zakupie kilku kart napięcie zaczyna zanikać, a trzecia znowu wydaje się za trudna :), ale gameplayowo świetna. Jeśli kiedykolwiek upokorzymy trzecią, mogę dodać ostatnie pół gwiazdki. Do tej pory rozegrałem około 20 gier i program jest bardzo zabawny, z dziećmi i dorosłymi. Super coop, taka mieszanka Spirit Island i Marvel połączona ze wspaniałym przetwarzaniem.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Po kilku rozgrywkach nie ma się ochoty wyciągać jej ponownie, co jest zrozumiałe dla dorosłego, ale nawet dzieci i tak nie są wiele warte. Karak o wiele bardziej wpadł nam w oko, mimo że jest to o wiele prostsza gra.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Bez hałasu, bez bonusowych akcji, w których można się zgubić, 4 bohaterów zamiast 6, mniejszy plan, brak stylu wyrzucania, zbierania legendarnych broni, a następnie rzucania kośćmi na śmierć. Choć gra wygląda na prostą, nie czuję się pozbawiony czegokolwiek w porównaniu z drugą edycją. Wręcz przeciwnie, ze względu na brak obezwładniających legendarnych broni, musi sporo kombinować. Szukałem gry dla syna (6 i pół roku), jest entuzjastyczny i potrafi grać całkowicie samodzielnie. Jeśli chcesz grać bohaterami i zabijać potwory ze swoimi dziećmi, możesz uzyskać przyjemną grę dzięki tej wersji zombicide, która również Ci się spodoba, czego z pewnością nie można powiedzieć o każdej grze fabularnej dla dzieci (zwłaszcza dwóch najczęściej wymienianych :)), w której po kilku grach modlisz się, aby już jej nie pamiętały :)

Oceny gracza: To "dobra" gra, ale jak dla mnie są lepsze. Najbardziej przeszkadza mi fatalny setup, obsługa gry i gradacja rozgrywki, której po prostu nie ma. Cthulhu jest lepszy, podobnie jak Zombicide, zarówno pod względem rozgrywki, obsługi, jak i przede wszystkim setupu. Ludzie narzekają na nagrodę CTG za zbyt wiele kości. Myślę, że to jest droższe z insertem i gorsze pod każdym względem.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Daję jej wyższą ocenę niż Arch Nova, choć uważam, że Arka jest lepszą, bardziej złożoną grą rodzinną (przynajmniej dla nas). Na Wigpana nikt się nie obrazi, ale doświadczeni gracze nie pograją zbyt wiele. Będą się dobrze bawić, owszem. Z Oceanią i Europą rozegraliśmy około 70-80 gier w ciągu 2 miesięcy, więc nie mogę nawet podać danych minimum 9/10.

Oceny gracza: Gdyby Wingspan nie istniał, pewnie dałbym mu 8/10, ale Wingspan jest lepszą, a przynajmniej przyjemniejszą grą dla nas, gdzie brakuje mi wszystkiego i muszę wymyślać coś z tym, co mam (nie lubimy nektaru, dlatego gramy w Asia Europe na volier base). Na skrzydłach smoka to za dużo, dostaję to tu, tamto tam, przenoszę się tu i znowu dostaję to, a nawet odrobina interakcji z Azji zniknęła. Ci, którzy lubią czyste euro, polubią latawce, ale my w domu nie. Ostatnią rzeczą, która nam przeszkadza, jest prawie dwukrotnie dłuższy czas gry w porównaniu do Azji, co jest problemem, gdy gra nie robi nic dodatkowego i daje nam co najmniej słabsze wrażenia z gry.

Oceny gracza: Przesłałem około 70-80 gier na Wingspan, wszystkie w dwóch grach. Odkąd wysłaliśmy grę w świat, jakoś po półtora roku zatęskniliśmy za domem, ale co teraz zrobić? Cóż, Asia to rozwiązała, ja oceniam tylko duet, czyli pojedynek. Nie twierdzę, że jest lepsza dla wszystkich, ale jest bardziej grywalna. Plansza duetu dodaje trochę brakującej interakcji. Czy 90 ptaków, 12 wyzwań pośrednich i 14 finałowych to mało, trudno powiedzieć. W grze podstawowej wiele ptaków nie robi absolutnie nic. Tutaj zdolności są bardziej zróżnicowane i nieco obezwładnione w porównaniu do podstawki, ale także Europy. Dzięki nowej mechanice nie zawsze najlepiej jest po prostu wyrzucać jajka w ostatnich rundach, a tym samym nowe plansze nektaru wcale nie są potrzebne. Wręcz przeciwnie, czuć, że to ulepszona baza. Trwające zadania wydają mi się bardziej wymagające dzięki planszy duetu, a końcowe zadania często były karą nawet w podstawowej grze z rozszerzeniami. Jeśli wyjdzie kolejny pakiet ptaków lub zawartość przeznaczona wyłącznie dla duetu, uważam, że jest to znacznie lepsza gra w duecie niż podstawowa gra z rozszerzeniami, którą uważam za pozbawioną.

Oceny gracza: Kiedyś Asia grała w duecie. Suka, bez nektaru, to tylko psuje grę.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Pierwszy mecz był świetny, nie chcemy go powtarzać, bo znamy wszystkie niespodzianki. Grając szeroko, oceniam 8/10, ale dla nas głównym kryterium jest głębia, a ta była znacznie gorsza niż za pierwszym razem.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Najlepszy

Oceny gracza: Najpierw zamówiłem bazę wyspy duchów z kolcami i pazurami. Nie rozumiałem, dlaczego wszyscy piszą, że rozdarta ziemia jest koniecznością. Zagrałem najpierw bazą dla wszystkich duchów, a potem dodałem kolce i pazury po raz pierwszy (rozdartą ziemię zamówiłem jednak wcześniej:-)). Po jednej grze wszystko rozumiem, gra poszła jeszcze bardziej do przodu, jest lepsza pod każdym względem. Tutaj naprawdę trzeba mieć wszystko :D

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Graficznie i tematycznie w porządku. Nie jest to nudny deckbuilding jak w większości podobnych, a nawet prostszych gier. Jest tu trochę inwencji i o dziwo zaintrygowała mnie do tego stopnia, że zatrzymałem ją w swojej kolekcji jako przedstawiciela czystego deckbuildingu, czysta rozgrywka ok. 8/10, ale motyw gwiezdnych wojen podciągnął ją o pół gwiazdki w górę.

Oceny gracza: Na początku był entuzjazm, niestety po około 10 grach przestała być zabawna. To z pewnością świetna gra, ale uważamy, że budowanie silnika kart jest bardziej zabawne. Może to głupia opinia, ale bardziej lubimy skrzydła i zajmuje to tylko 45 minut w porównaniu do 2 godzin.

Oceny gracza: Konieczność.

Oceny gracza: Temat tutaj jest naprawdę wyczuwalny, gra wciąga i zanurza. Ale niestety tylko do pierwszego playthrough. Potem jest w zasadzie zawsze tak samo i albo dajesz się wkręcić w grę i przegrywasz, albo nie dajesz się wkręcić w grę i przegrywasz.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: To świetna zabawa, ale jeśli nie grasz w nią często, nie jest łatwo zachować wszystkie zasady, stąd 9/10.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: