Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: W porównaniu z mini-rozszerzeniem Chicks, Dreams Come True czuje się dla mnie jak samowystarczalny dodatek do gry, którego celem jest tylko zwiększenie końcowego wyniku (ok, dodaje kolejną decyzję dla gracza, jak radzić sobie z zasobami lub robotnikami, ale nie czuję żadnej głębi do tej decyzji). Dodatkowo poszczególne questy są dość niezbalansowane, przez co niektóre marzenia są regularnie odrzucane. Tak naprawdę daję 4 gwiazdki głównie dlatego, że Dreams Fulfilled należy do świata Cozy Hollows.

Oceny gracza: Jest to mini-rozszerzenie, więc nie zmienia gry w sposób rewolucyjny. Doceniam jednak, że specjalizacje każdego Shikulu zachęcają graczy do zmiany dotychczasowych sprawdzonych strategii zgodnie z tymi specjalizacjami. Co przydaje się, jeśli masz załadowane Cozy Lair i wpadłeś w rutynę.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Każde rozszerzenie się liczy, ale odczucia z gry na wszystkich 4 poziomach pozostają (w porównaniu do pierwszego rozszerzenia) żenujące. Być może wpływ na to miał fakt, że za pierwszym razem graliśmy tylko w 2 graczy, ale przechodzenie każdej godziny było łatwe, a 4. godzina wielokrotnie nas powaliła. Wygląda więc na to, że tak jak z podstawki gramy tylko w 7 poziom (jako prequel do grania w 1 rozszerzenie), tak tutaj wolimy powtórzyć 4 poziom niż przechodzić je po kolei. Choćby dlatego, że zabawa składnikami i operowanie półką z nimi jest bardziej żmudne i zaczęło mieć sens i uzasadnienie ponownie dopiero w 4 godzinie, gdy ich zdobycie było znacznie trudniejsze (a przecież tak bardzo by się w końcu przydały :) ). Poszczególne zaklęcia - pod względem wpływu na przebieg rozgrywki - raczej niezbalansowane. Nieco rozczarowuje też aspekt produkcyjny: zupełnie pominięto w pudełku ulepszone karty tytułowe i dodatkowe poszczególnych bohaterów czy np. przekładki talii kart.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Przyjemny pojedynek, ale po kilku rozgrywkach mam wrażenie, że będzie się grało znacznie szybciej niż w często wspominany 7 Cudów Świata, Splendor Duel wydaje mi się znacznie bardziej mechaniczny. Próbowałem tylko pełnoprawnego Splendora online, więc nie mogę do końca porównać, ale lokalne potraktowanie obsługi kamieni powoduje jednak przestoje przy przekładaniu klejnotów z worka na planszę (choć wygląda to lepiej).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Pomysł gry podstawowej, do której wstawia się poszczególne historie/przygody jest sam w sobie świetny. Ale chyba doceniłbym go nieco bardziej, gdyby historie były skonstruowane w taki sposób, że można je było odtwarzać (być może z upływem czasu). Jasne, playthrough kończy się zaskakującym rozwiązaniem przygody, ale - i to jest drobny zarzut do pierwszej historii - nie jest to aż tak wielka niespodzianka na koniec (nie licząc możliwego totalnego spieprzenia w ostatniej lokacji). Jest kilka dygresji fabularnych w miarę rozwoju historii, ale oczekiwany finał w stylu Przeklętej Wyspy nie następuje.Odejmuję pół gwiazdki za to, że tak rozbudowany system nie ma "hamulca bezpieczeństwa", który uchroniłby zdezorientowanych ludzi, takich jak my, przed zagubieniem się w nim przy pierwszej próbie 3 rundy. Przy drugiej próbie graliśmy do końcowej rangi "Loud" i nadal była to radość.

Oceny gracza: Chociaż Sanatorium było tematycznie ciekawsze, to chyba bardziej podobała nam się sprawa Marcy - jest więcej akcji, jest więcej zarządzania sprzętem, z którym trzeba sobie poradzić, itp. Wada, którą czuję, jest w tym samym obszarze, co gra podstawowa - historia przeżuwa się ładnie podczas gry, tylko po to, aby zostawić wiele rzeczy niedokończonych na końcu, w zasadzie fizzling out. Ponownie, graliśmy w to co najwyżej do stanu Loud, ale obie historie wessały nas na cały segment tych jednostrzałowych gier detektywistycznych.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: