Oceny gracza: Myślę, że ocena tutaj (3,5*) pasuje - to przydatna karta obrażeń, nic więcej, ale też nic mniej. Gra może być bardzo zabawna, zwłaszcza jeśli chodzi o mini-pojedynki graczy próbujących "odegrać się" na sobie na pewnym etapie z próżności. Pozostali gracze zazwyczaj trzymają się za brzuchy. Jak dla mnie grze brakuje jednej, ale za to kluczowej rzeczy - niemożliwości wygrania. Gra kończy się przegraną pierwszego gracza, co przypadkiem może nastąpić dość szybko. Jasne, zwykle nie pozostaje to na jedną partię, ale kiedy dzieje się to przy pierwszej, a ty właśnie próbujesz przedstawić grę komuś nowemu, zwykle nie podziela on emocji związanych z ponowną grą.

Oceny gracza: Klasyk wszystkich klasyków w tym kraju, ale to niekoniecznie oznacza, że jest to dobra gra. W dzieciństwie nagraliśmy w nią wiele godzin i przeżyliśmy wiele wspaniałych chwil grając w nią, ale nie wynikały one z grania w nią, a po prostu z dobrego towarzystwa. Sama w sobie nie motywuje do jej ukończenia, nie jest też często kończona, po prostu się w nią gra. 60%

Oceny gracza: Bardzo mi się podoba. Chcę więcej! Być może do doskonałości brakuje tylko bardziej chwytliwej oprawy wizualnej lub motywu przewodniego, ale rozgrywka jest rewelacyjna.

Oceny gracza: Moim zdaniem jedna z najlepszych gier imprezowych, tylko uwaga, to naprawdę "gra", w tym przypadku worker-placement, nie zgadywanka. Wspaniałą rzeczą jest to, że w zasadzie sama tworzy atmosferę, nie potrzebujesz żadnych znacząco kreatywnych członków zespołu, aby zaangażować się w ten "psotny survival życia". Dodatkowo, posiada mini-rozszerzenia już w podstawce. "- Czy chcesz frytki i cygaro na imprezie? - Nie? - Szkoda, to wszystko, co gospodyni przygotowała dla ciebie dzisiaj" :-) Odkąd moja żona skutecznie pozbawiła życia całą grupę przy pomocy tych "pyszności", zyskała przydomek Maryśka. Na szczęście zawsze nie lubiłem kawy ;-) *9,5/10

Oceny gracza: Odkąd nagraliśmy Pokémona, prawie ćwierć wieku(!) temu, z kolegami z klasy w szkole podstawowej. Dziś nawet nie wiem, gdzie kończą się moje paczki. Podobnie jak całe uniwersum, karcianka cierpi na jedną zasadniczą przypadłość - jest po prostu fabryką pieniędzy, przez co nigdy nie można być pewnym potrzeby (nie wspominając o psychologicznym wabiku) dalszego inwestowania. Co więcej, w dzisiejszych czasach, gdy serii jest coraz więcej, ciężko śledzić ewolucję uniwersum, chyba że jest się jego entuzjastą przez całe życie. Dla mnie, aby zachować jakość i przejrzystość, powinni byli pozostać przy pierwszych 2 lub maksymalnie 3 zestawach postaci.

Oceny gracza: Jak dla mnie grze brakuje większej dozy tematyczności. To, że poczułbym się jak Long Biddle czy z drugiej strony Fastfoot niestety nie wchodzi w grę, natomiast tematyka jest, powiedziałbym, główną atrakcją tej karcianki, która równie dobrze sprawdziłaby się jako Harry

Oceny gracza: Dobra obserwacja z wieloma wariacjami na temat tego, jak można ją zrozumieć. A klasyczna jest najlepsza ze wszystkich wersji, bo da się w nią grać z każdym bez konkretnej wiedzy tematycznej. Plus jest malutki, zmieści się wszędzie, plus blaszane pudełko.

Oceny gracza: Z jakiegoś powodu "fraucimora" w domu jest z niej totalnie ugotowana. Muszę się zgodzić, że ta karcianka wyróżnia się dużą regrywalnością i - co dla mnie zaskakujące - mechanizm gry świetnie symuluje wybrany temat, czyli wizytę w sushi run, gdzie ma się nadzieję, że poszukiwany przysmak nie zostanie wyrwany przez "grubasa przy stoliku z przodu". I często wyrywa :-) Temat i atmosferę muszę więc ocenić pozytywnie. Mimo wszystko do moich 5 gwiazdek czegoś brakuje, nawet jeśli nie potrafię tego nazwać.

Oceny gracza: Pozwala "uratować" przynajmniej część punktów, gdy karty nie idą inaczej. Efekt jest jednak niewielki jak na to, jak trudno wytłumaczyć funkcję karty nowicjuszom - wyjaśnienie zasad gry podstawowej zajmuje zwykle tyle samo czasu, co ten jeden rodzaj karty :-D.

Oceny gracza: Rozegrałem kilka partii w ciągu dwóch wieczorów i muszę przyznać, że spodziewałem się po tej grze czegoś więcej. Co prawda graliśmy na najniższą podaną liczbę, czyli 4, ale nie było problemu z poprawnym posortowaniem wskazówek, co najwyżej z jednym lub dwoma błędami, więc 100% rozgrywek zakończyło się sukcesem, co potem nie daje już takiej frajdy - brakuje trochę tej adrenaliny "czy tym razem się uda". Mogę sobie wyobrazić, że w 9 graczy będzie to trudniejsze, ale jeśli nie działa tak dobrze dla czterech graczy bez "zasad domowych", to nie umieszczam tego na pudełku...

Oceny gracza: Malutka gra planszowa, która tak naprawdę nie potrafi wiele więcej. Gra się w nią szybciej niż w "boatsword", który, co nie dziwi, nie sięga nawet do jej piętrowego pokładu. Dla mnie osobiście dodatkowe pół gwiazdki za Londyn.

Oceny gracza: Dla mnie i mojej kochanej połówki bardzo przyjemna gra z czasem gry "w sam raz", aby chcieć i móc zagrać w nią ponownie, ale jednocześnie nie przesadzić w jeden wieczór, a przede wszystkim z optymalnym poziomem nacisku na przemyślenie ruchu, dzięki czemu można zarówno "strzelać z biodra", jak i przemyśleć swoje decyzje, w zależności od nastroju. Dzięki temu można w nią grać zarówno z dziećmi, jak i dorosłymi. Z pewnością tak może wyglądać gra rodzinna na każdą okazję. Doceniłbym może tylko bardziej zróżnicowane portfolio mikstur dla większej natychmiastowej grywalności.