Oceny gracza: Pojedynek singlowy z wieloma sposobami na wygraną brzmi świetnie. Zasadniczo budujesz miasto, więc poprzez draftowanie wybierasz karty ekonomiczne, a następnie karty ludzi, które dają punkty na koniec gry, naukę i wojsko. Gra kończy się natychmiast, jeśli masz 6 różnych zielonych kart i przewagę liczebną nad czerwonymi. Oczywiście cuda również mogą się do tego przyczynić. Uważam, że gra jest szybka, łatwa i dużo w nią graliśmy. To, co mi się nie podobało, to fakt, że warunki zwycięstwa są trudne do zmiany w trakcie gry. Tzn. jeśli grasz na punkty i nie wziąłeś żadnych innych kart, nie masz realnej szansy na wygraną naukową lub militarną. Ponadto, o ile przeciwnik widzi, do jakiego zwycięstwa zmierzasz, łatwo jest mu to uniemożliwić. W tym właśnie tkwi losowość, ponieważ odkładasz 3 karty w każdym wieku, a jeśli jest tylko 1a lub więcej kart naukowych / wojskowych, szanse na wygraną są bardzo niskie i zawsze sprowadzają się do odwrócenia karty, niezależnie od tego, czy ta, której potrzebujesz, jest tam, czy została odrzucona. Na szczęście rozszerzenia rozwiązują ten problem.

Oceny gracza: To rozszerzenie bezpośrednio rozwiązuje problemy ze zmianą typu strategii w trakcie gry. Z drugiej strony, teraz zwycięstwa na nauce lub armii są zbyt dobre w porównaniu do zwycięstw na punkty. To z kolei degraduje graczy grających na ekonomii, którzy mogą być nieco sfrustrowani tym, jak trudno jest wygrać w ten sposób. Ale Panteon dodaje tematycznie do pola gry. Graficznie bardzo ładna, czas gry nie wydłuża się tak bardzo, po prostu zajmuje więcej miejsca rozłożone. Podstawowa gra mogłaby być rozgrywana na stole 60x60 :)

Oceny gracza: Drugie rozszerzenie, które naprawia problemy wprowadzone przez pierwsze rozszerzenie, dając ludziom możliwość wcześniejszego zakończenia gry, a tym samym rywalizacji na drodze do zwycięstwa. I robi to bardzo dobrze, zarówno tematycznie, jak i graficznie rozszerzając ten obszar gry naprawdę zgrabnie. Polecam połączenie obu rozszerzeń do gry dla pełnego doświadczenia. Oczywiście wtedy mała prosta gra staje się naprawdę dużą grą strategiczną, w której decyzje nie są tak proste jak w podstawce.

Oceny gracza: Idealna gra abstrakcyjna. Proste zasady, które są jednocześnie dobrze napisane, draft ogranicza szansę, układanie klocków wymaga trochę pomyślunku, aby mieć optymalną liczbę punktów. A budowanie na wysokość dosłownie dodaje jej nowego poziomu. Pudełko ma również funkcjonalną wkładkę, choć tylko papierową.

Oceny gracza: Bardzo fajna i prosta gra, która działa nawet w dwie osoby. Została mi polecona jako najtrudniejsza z AZUL (nie mam porównania z innymi, ale sądząc po wideo instruktażu do pozostałych, myślę, że szybko byśmy się nimi znudzili), ale w porównaniu z wieloma innymi grami abstrakcyjnymi, jest to naprawdę łatwa, relaksująca gra.

Oceny gracza: Mam wrażenie, że wielu komentujących źle rozumie naturę gry, która polega również na odgadywaniu przeciwnika. To bardzo szybka gra imprezowa. Zdecydowanie nie polecałbym jej w przypadku małej puli graczy, ale jeśli szukasz czegoś szybkiego, łatwego i zabawnego dla nie-graczy, to jest to świetna gra. Osobiście lubię bardziej złożone gry z mniejszą losowością, ale ta gra jest miłą odmianą tempa, gdy gramy z mniej wykwalifikowanymi graczami, którzy nie lubią długo czekać na tury.

Oceny gracza: Świetna gra dla dwojga, która staje się również strategiczna dzięki zamianie kart w roku płodnym, możliwości zamiany kart w roku nieurodzajnym i innym mechanizmom. Nie uważam, że w grze zawsze chodzi o to samo i z doświadczenia mogę powiedzieć, że łatwo przegrać z powodu złych, nieprzemyślanych decyzji i wiem, że nie mogę zwalić tego na przypadek, bo to była moja wina. Owszem, gra jest też losowa, ale nie w takim stopniu, by nie dało się tego zmienić swoją grą. Same warunki zwycięstwa są bardzo fajnie zrobione i sprawiają, że gra się lepiej.

Oceny gracza: Duża gra w małym pudełku. Gra charakteryzuje się dużą zmiennością ze względu na losowy układ początkowy. Ograniczona liczba ruchów wymaga odpowiedniej optymalizacji każdego z nich. Plan gry może się zmieniać w trakcie tur graczy, przez co gra jest podatna na analizę-paralizę, ale gramy w nią głównie w 2 osoby i tam nie zmienia się tak bardzo, a rozgrywka jest naprawdę szybka (w ciągu pół godziny). Interakcja jest również wysoka, ponieważ pola akcji są ograniczone, podobnie jak liczba kości na mostach, więc ważne jest, aby planować z uwzględnieniem tego, co prawdopodobnie zrobi również twój przeciwnik.

Oceny gracza: Nasza pierwsza gra planszowa, którą kupiliśmy z mężem. To bardzo fajna gra na poziomie podstawowym, ale przypuszczam, że lepiej sprawdza się w trybie wieloosobowym. Od początku graliśmy bardzo złośliwie i dlatego nie czuliśmy się komfortowo z losowością.

Oceny gracza: Produktywnie wspaniały, ale to naprawdę piękne. Elementy są po prostu urocze. I mają funkcjonalną wkładkę. Pod względem rozgrywki jest to prosta gra, praktycznie zbierasz składniki poprzez umieszczanie robotników, aby tworzyć napoje w kawiarni, które zbierasz w zamówieniach. Jest to bardzo tematyczne, gra dodaje trochę stresu, ponieważ masz tylko 4 rundy na wykonanie wszystkich zamówień i możesz wykonać maksymalnie 3 zamówienia na rundę. Nie wydaje mi się, żeby gra była aż tak rozbudowana, ale w sam raz do okazjonalnego grania przy kawie :)

Oceny gracza: Aplikacja w ogóle mi nie przeszkadza podczas grania, szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie nawet jak ta gra działałaby bez aplikacji. To nasza pierwsza gra tego typu, ma naprawdę dobry klimat (mroczny), mechanika gry jest bardzo prosta i bardzo ładnie działa w dwie osoby. Nie testowaliśmy jeszcze regrywalności. Muszę zarzucić tej grze komponenty, które bardzo lubię w grach, ale w tej grze raczej mi przeszkadzają. Znajdowanie tych malutkich postaci w pudełku jest dość irytujące.

Oceny gracza: Szybka, zabawna gra z bardzo prostymi zasadami, która zapewni rozrywkę zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Nie zgadzam się ze złośliwymi komentarzami, że gra jest bardzo o szczęściu, tylko dla dzieci lub do skomplikowanego liczenia. Sam nie przepadam za szczęściem w grach, ale tutaj zupełnie mi to nie przeszkadza i można mieć na to częściowy wpływ, tam zdecydowanie nie zależy to tylko od szczęścia. Co do liczenia, nie widzę w tym żadnego problemu, dla 5 graczy zostało to policzone w bardzo krótkim czasie, gramy dużo bardziej skomplikowane gry do końcowego liczenia. Dla mnie to bardzo ładnie zrobiona gra i jeśli ktoś oczekuje dużej, złożonej, skomplikowanej gry, to niech gra w coś innego.

Oceny gracza: Bardzo fajna, szybka, prosta gra asymetryczna. Mimo asymetryczności (jeden gracz gra jako smok - potrafi latać i ziać ogniem, a drugi jako 3 krasnoludy, z których jeden ma sieć, a drugi kuszę. Same karty również różnią się liczbą kart ataku i obrony) jest zbalansowana i regrywalna.

Oceny gracza: Doceniam tematykę i styl gry, zbuduję coś, a potem przetestujemy w praktyce. Zasady są wspaniale napisane, strasznie podoba mi się ten dowcipny sposób. Uważam, że gra jest bardziej skomplikowana do nauczenia, ponieważ uczysz się jej niejako od tyłu, ale w zasadzie mechanika jest prosta, a trudność gry polega bardziej na własnych decyzjach gracza. Gra wymaga planowania z wyprzedzeniem, szacując przeciwników w fazie planowania, aby zgromadzić wystarczającą ilość zasobów, aby przetrwać atak. Gra, choć grywalna dla 2 graczy, nie sprawiła mi tyle frajdy, ile mogłaby sprawić w 4 osoby, dla których została zaprojektowana. To właśnie tam faza ekonomiczna staje się naprawdę trudna, ponieważ musisz wyeliminować zgadywanie z gry wieloosobowej. A na koniec oglądanie, jak te lochy zostają zniszczone, gdy przeciwnicy nie zebrali wystarczającej liczby pułapek i stworów. Muszę powiedzieć, że gra przypomina mi stylem galaxy trucker.

Oceny gracza: Bardzo wymagająca, tematyczna i klimatyczna kooperacyjna gra survivalowa. Atmosfera mroźnego świata i mechanizmy przetrwania doskonale się uzupełniają. W tej grze będziesz podejmować trudne decyzje, a najbardziej podoba mi się to, że te decyzje mają konsekwencje i wpływ na grę. Gra jest solo, ale może być rozgrywana z wieloma graczami, gdzie po prostu omawia się te decyzje. Trzeba przyznać, że gra wymaga trochę czasu, aby się rozkręcić, ale zasady są proste i po pierwszej rozgrywce mechanika się rozkręca. Również setup jest niesamowicie długi i trudny, więc polecam insert, bez tego się nie obejdzie. My na przykład mamy Hermana i jest świetny. Ponadto gra zajmuje sporo miejsca na stole i jest dość długa (3 godziny, jeśli dotrzesz do końca, znacznie mniej w przeciwnym razie). Ale pod względem rozgrywki jest całkowicie niesamowita, musisz tylko wziąć pod uwagę, że na początku dużo stracisz, a potem ... też :D

Oceny gracza: Zdecydowanie obowiązkowe rozszerzenie. Drewniane żetony są dużo lepsze od kartonowych, a nowych kart po prostu się chce.

Oceny gracza: Niezły standardowy deckbuilding dla 2 osób ze świata Harry'ego Pottera. Uważam, że gra jest niezbalansowana pod względem siły kart. Również tempo gry jest słabsze na początku, a potem można zabić przeciwnika w swojej turze i nie ma znaczenia ile ma serc. Z drugiej strony bardziej nadaje się do grania z dzieckiem, które lubi lub zna świat HP. Jeśli lubisz zafoliowane karty, te nie pasują do insertera i muszą odejść.

Oceny gracza: Kawałek, który pozwala na dowolną z głównych akcji, pozwala na niesamowite kombinacje, więc niesamowite :)

Oceny gracza:

Oceny gracza: Naprawdę kiepska gra, o losowości, bez działających mechanizmów.

Oceny gracza: Piękna gra rodzinna o tematyce przyrodniczej. Rozgrywka i zasady są proste i szybkie. Losowość jest tutaj tłumiona przez projekt. Ułóż krajobraz i umieść w nim zwierzęta. To, co sprawia, że gra jest interesująca, to różne karty punktacji dla każdego stworzenia i indywidualne wyzwania na końcu zasad. Nadal nie jest to gra z dużą głębią, ale dodatkowe zasady mogą już być uciążliwe. Pod względem produkcji gra ma ładną grafikę i ładne drewniane żetony zwierząt. Przeważnie gramy tylko w gry dwuosobowe, ale graliśmy z pełnym domem i nie-graczami i zaskakująco gra była nadal szybka i zabawna.

Oceny gracza: Jest to gra o królikach, które mają swoje własne królestwo, czyli rabbithood. Naprawdę doceniam nazwę gry, ale także imiona króliczych postaci na kartach. Gra jest w pełni grywalna dla dwóch graczy. Tryb dla dwóch graczy ma ulepszony draft, który polega na tym, że nie tylko dobierasz karty, ale także gracz odrzuca karty, których nie chce przekazać drugiemu graczowi. Dzięki temu gra jest bardziej strategiczna i mniej losowa.

Oceny gracza: Moja recenzja dotyczy gry dla 2 graczy. Przede wszystkim muszę napisać, że całkowicie rozumiem złe recenzje. W instrukcji znajduje się wiele drobnych zasad, bez przykładów, nawet bez zdjęcia układu dla 2 graczy. ALE, kiedy przejrzeliśmy zasady po raz drugi, obejrzeliśmy filmik z zasadami, gra nabrała zupełnie innego wymiaru. Ponadto Ragnarok może być używany jako bardzo fajna mechanika (jest to fajne ograniczenie, które sprawia, że każdy gracz nie gra po swojemu, ale musi stale ponownie oceniać swoje ruchy i utrzymywać kontrolę nad mapą. Dodatkowo, można to ładnie zaplanować i wygrać dzięki Ragnarokowi), ale można też ładnie tego uniknąć i spełnić resztę warunków zwycięstwa. Gra jest naprawdę strategiczna dla 2 graczy i nie mieliśmy żadnych przypadków, w których Ragnarok został uruchomiony przypadkowo, a zamiar jednego z graczy był przewidywalny. Jeśli chodzi o oprawę wizualną, gra jest przyjemna dla oka. Mamy KS i rozszerzenia. Podstawowa gra jest dla nas idealna na początek, ale przy częstszym graniu bylibyśmy zadowoleni z wariacji, takich jak potwory.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Karty mindbug sprawiają, że gra jest bardziej zrównoważona i mniej losowa. Wszystkie karty są zasadniczo potężne, więc bardzo ważne jest, co zagramy przeciwko przeciwnikowi i kiedy użyjemy jego mindbuga. Dla mnie jest to bardzo dobrze działająca gra dla 2 graczy. Jeśli szukasz naprawdę szybkiej gry, to polecam.

Oceny gracza: Elegancka i sprytna gra rysunkowa. Gra ma bardzo proste zasady, które polegają na rysowaniu linii różnymi kolorami zgodnie z symbolami tak, aby nie przecinały się poza stacjami. Gra się bardzo szybko i można się przy tym pogubić, bo po dodaniu do gry możliwości kolorowania i zadań, nie jest już łatwo wszystko sprawnie wykonać. Ale nawet bez mini-rozszerzeń jest to w zasadzie bardzo fajna gra, która nie wymaga dużo miejsca. Jedynie kolorowanki trzeba będzie przyciąć :)

Oceny gracza: Wierna adaptacja gry planszowej Orlog z AC: Valhalla. Przechodzenie AC: Valhalla to czysta tortura, ale ta gra w grze miała potencjał, by być dobrą grą, tylko automatyczny adwersarz nie był wyzwaniem. To prowadzi nas do wersji stołowej, która działa naprawdę dobrze. Niektórzy mogą być zdezorientowani, że jest to gra kościana i jest w niej dużo losowości, ale tak naprawdę jej nie ma, a poszczególne ruchy są zbalansowane, więc liczy się strategia. Główna część strategii składa się z wybranych bogów. Zalecam nie wybierać losowo, ale według draftu. Domyślni bogowie nie są tak zabawni jak inni, a losowy wybór sprawiłby, że gra straciłaby strategię i stałaby się tylko rzutem kostką. Główną wadą jest zaporowa cena. Nie lubię też tych plastikowych tacek na kości, bo za bardzo grzechoczą. Osobiście turlamy na zewnątrz lub w skórzanych tackach, a w plastikowych przechowujemy już wybrane kości.

Oceny gracza: Polecam dla: - początkujących, - osób lubiących mniej wymagające gry, - dla tych, których nie pociąga duża losowość i chcą spróbować gry kooperacyjnej. Dla mnie było to bardzo miłe wprowadzenie do świata gier i w sumie moja pierwsza gra kooperacyjna. Z perspektywy czasu nie gram już w tę grę, wolę inne gry kooperacyjne.

Oceny gracza: Prawdziwa gra z 0% szans. Jedyną losową rzeczą jest początkowe rozmieszczenie pionków, ale jest ono takie samo dla obu graczy. Mój mąż początkowo nie chciał tej gry ze względu na motyw przewodni, ale ostatecznie wcale go to nie rozpraszało. Gra może być naprawdę strategiczna, kiedy jestem w nastroju, mam swoje ruchy i ruchy przeciwnika przemyślane kilka ruchów wcześniej. Innym razem może być relaksująca, gdy w nią nie gram. Gra jest również abstrakcyjna, ponieważ trzeba myśleć o tym, który pion będzie pasował do planszy. Dla mnie jest to bardzo ładnie wykonana gra.

Oceny gracza: Prosta gra z ukrytymi rolami. Nadaje się na imprezy i jest lepsza przy większej liczbie graczy.

Oceny gracza: Doskonałe rozszerzenie. W podstawowej grze było problemem wygrać z sabotażystą, ale tutaj z nowymi rolami każdy jest sabotażystą na swój sposób. A przynajmniej próbuje przedłużyć grę, co czyni ją jeszcze bardziej ekscytującą, jeśli krasnoludy dotrą do złota. Nowe karty zdolności, takie jak zamiana ról lub zamiana kart, dodają maksymalną ilość zabawy.

Oceny gracza: Sabotażysta bez ukrytych ról. To najlepsza część sabotażysty. Nie do końca nam się to podobało, ponieważ po kilku grach nigdzie nie dotarliśmy, ponieważ nigdy nie znaleźliśmy ani nawet nie odkryliśmy karty skarbu podczas zadawania obrażeń. Wygrywał więc ten, kto miał szczęście i znalazł karty z dodatkowymi punktami. Jeśli więc nie masz odpowiedniego partnera, który współpracowałby z tobą na początku i próbował cię zdradzić na końcu, sugeruję rozejrzeć się za innymi grami.

Oceny gracza: Dla mnie piękna relaksująca gra. Długo unikałem tej gry, bo myślałem, że będzie zbyt losowa, ale jest wręcz przeciwnie. Działa absolutnie świetnie w trybie dwuosobowym, trzeba tylko przestrzegać zasady kości - liczba graczy x 10 10 kości.

Oceny gracza: Sagrada jest jedną z naszych ulubionych gier i zazwyczaj gramy w nią w 2 osoby. Graliśmy w 6 osób na normalnych zasadach i gra była zbyt długa, wszyscy się nudzili i nie wszyscy przy stole widzieli tacę na kości, więc trzeba było ją przesuwać po stole, co było niepraktyczne. Uważam, że mechanika z własną tacą na kości przyspieszyłaby grę, czyniąc ją znośną. Tacka na kości wygląda ładnie, chociaż mamy skórzaną, więc jej nie używaliśmy. W podstawkę wmieszaliśmy osobiste karty zadań i karty okien, które są świetne.

Oceny gracza: Zabawna gra karciana, w której grasz z już przygotowanymi taliami. Uważam, że poszczególne rasy są tematyczne i łatwe do zrozumienia, a także dobrze się równoważą. Przy grze na dwóch graczy ważne jest, aby wybierać rasy przez draft, ponieważ losowy wybór może naprawdę zaszkodzić jednemu graczowi, aby dać coś silnego. W 2 jest też bardziej strategicznie, więc trzeba znać wszystkie karty i umieć grać przeciwko nim. Gra wydaje mi się wtedy mniej zabawna i jest poczucie tej losowości w postaci dobierania kart, gdzie po prostu czekasz, aż odpowiednie karty znajdą się na twojej ręce. W grze wieloosobowej wydaje mi się, że mogłoby to działać lepiej, ale nie graliśmy w nią. W grze brakuje też licznika punktów za już zdobyte bazy, trzeba to jakoś rozwiązać.

Oceny gracza: Doskonała kooperacja. Świetnie sprawdza się także solo, więc można grać początkowo każdy na swojej wyspie (tłumiąc gracza alfa), albo rozwiązywać problemy globalnie. To bardzo tematyczny survival, w którym jako duch wyspy, a tym samym przedstawiciel natury, starasz się przetrwać i pozbyć kolonizatorów. Poszczególne duchy są tematyczne, a każdy z nich jest inny i wymaga innego podejścia. Docenić należy przede wszystkim szerokie możliwości ustawiania poziomu trudności rozgrywki, czy to poprzez scenariusze, czy też dodawanie mocy kolonizatorom. Można również zwiększyć poziom trudności poprzez dodanie tematycznej strony wyspy lub dodanie jeszcze jednej części wyspy. Kolejnym plusem jest minimalna losowość. Myślę, że gra zasłużenie dostała trollowego kciuka.

Oceny gracza: Niesamowite rozszerzenie. Dodaje nieco losowości do gry dzięki kartom wydarzeń. Nie przepadam za losowością w grach, ale nie przeszkadza mi ona aż tak bardzo w grach kooperacyjnych. Tutaj karty nie są takie złe, bo nie tylko nie szkodzą, ale mogą też pomóc. W każdym razie jest to mile widziane ulepszenie gry. Są też nowe żetony, które pomagają skuteczniej się bronić i nieco zwiększają złożoność. Podoba mi się, że w grze pojawiają się nowe sposoby na pokonanie kolonizatorów. Również nowe duchy, które w pełni wykorzystują te opcje. Szkoda, że nie ma ich więcej. Co prawda nowe scenariusze, moce, karty strachu dla większej zmienności gry to tylko plus. Jeśli masz problemy z wygraniem podstawowej gry bez większych problemów lub ze śledzeniem wszystkich efektów, prawdopodobnie nie kupiłbym tego rozszerzenia, ale poza tym jest to pozycja obowiązkowa. Pozostałe rozszerzenia również opierają się na tym dodatku.

Oceny gracza: Piękny i funkcjonalny deckbuilding ze świata Gwiezdnych Wojen. Rebelianci przeciwko Imperium. Motyw przewodni jest tu naprawdę wyczuwalny. Podział na 2 frakcje jest bardzo tematyczny, ale rozgrywka ... jest zaskakująco doskonała. Uważam, że gra jest zbalansowana dla obu stron, możliwość wykorzystania swojego ataku do zniszczenia kart przeciwnika w menu naprawdę mi się podoba. Jest też neutralna frakcja, która ma przewagę w tym stylu gry. Kolejną rzeczą, która naprawdę mnie zaskoczyła, jest mechanika wyboru planet. Zagrywamy 3 lub 4 planety, a jeśli przeciwnik zniszczy jedną z nich, wybieramy drugą. Planety mają bardzo silne efekty, gdy wchodzą do gry i służą jako dobra mechanika nadrabiania zaległości. Drobnym minusem jest to, że zajmuje stosunkowo dużo miejsca jak na grę karcianą. Dla mnie, gdyby była osadzona w świecie Wojen Klonów, byłaby idealna.

Oceny gracza: Najlepszy deckbuilding. Motyw fantasy i grafika w stylu "4 shades of Gandalf" osobiście bardzo mi się podoba. Urok tej gry polega na tym, że magia coś kosztuje. Jak sama nazwa wskazuje, każda karta ma koszt magiczny i będziesz ciężko myślał o tym, które karty odrzucić, zagrać lub kupić. A potem to już naprawdę szkoda magii, która spada obok. Co więcej, poszczególne karty żywiołów są tematyczne, tj. magia lodu zamraża, magia ognia ma wysokie obrażenia, natura ma ochronę, a mroczna magia ma nekromancję. Mechanika odrzucania tych samych kart w celu przetasowania talii jest niesamowita. Wreszcie nie muszę czekać na kilka kart, które na to pozwolą. No i oczywiście ewolucja w Specjalistę Czarnoksiężnika, czyli możliwość zamiany kart w menu na 1 magię. Super. Pudełko jest mniejsze, ale mieści wszystko pięknie, nawet z zapakowanymi kartami. Naprawdę w przypadku tej gry nie ma nic poza pochwałami i możemy mieć tylko nadzieję, że niektóre z rozszerzeń dojdą do skutku.

Oceny gracza: Pod względem rozgrywki jest to jedna z najlepszych gier euro średniej klasy. Przeliczanie zasobów i komponowanie własnego silnika jest niesamowite. Trzeba przyznać, że początek jest wolniejszy i trzeba dokładnie przemyśleć, co kupić i zbudować, aby uruchomić silnik. Losowość kart jest sprytnie rozwiązana przez draft. Interakcje między graczami są obsługiwane przez wspólny plan gry, który polega na wspólnym budowaniu Marsa, a strategia rozwija się odpowiednio. Pod względem produkcji jestem rozczarowany tą grą. Plansze graczy są cienkie jak papier. Mapa gry również po pewnym czasie zużywa się. Na szczęście wszystkie bolączki rozwiązują rozszerzenia i dodatki, więc ta gra zasługuje na najlepszą ocenę.

Oceny gracza: Zwiększenie zmienności tak wspaniałej gry. Po prostu świetna. Nowe tytuły i konkursy bardzo odświeżyły rozgrywkę, która nie jest już tak prosta do ukończenia jak w podstawce. Zdecydowanie polecam.

Oceny gracza: Zdecydowanie obowiązkowe rozszerzenie. Karty preludium dają boost na start, skracając nieco rozgrywkę i przyczyniając się do asymetrycznych korporacji, które fajnie się uzupełniają.

Oceny gracza: Wspaniała produkcja. Obszar gry jest większy, miniaturowe pociągi są piękne w blaszanych pudełkach, karty mają ładny design, nawet żetony punktacji są fajne. I wszystkie mieszczą się we wkładkach, nawet z zafoliowanymi kartami. Ale to pudełko jest naprawdę ogromne. Ciężko mi teraz patrzeć na pociągi w standardowych wersjach. Jeśli chodzi o rozgrywkę, uważam, że Europa jest najmniej konfliktowa ze względu na mechanikę stacji, więc nie jest tak, że ktoś zablokuje ci ostatni tor, który desperacko potrzebujesz ukończyć.

Oceny gracza: Gra ma uroczy motyw i grafikę. Pod względem rozgrywki nie jest tak świetna. Graliśmy w nią w trybie dla 2 graczy i stwierdziliśmy, że jest niezbalansowana i wcale nie jest zabawna. W grze było po prostu za mało kart obrażeń i była ona bardzo zależna od kości. Grając w 6 osób, w grze była niesamowita ilość kart, które trzeba znać, aby nadać grze tempo. W przeciwnym razie czekasz niewiarygodnie długo na turę, w której możesz nic nie zrobić, ponieważ kości nie spadają.

Oceny gracza: Najlepsza jak dotąd gra wyścigowa. Proste zasady z opcją stopniowego zwiększania złożoności za pomocą dodatkowych modułów to świetna sprawa. Ten styl po prostu nauczył gry również nie-graczy. System legend (automa) jest prosty w obsłudze i w ogóle mi nie przeszkadzał, a jednocześnie potrafi konkurować z graczami, dzięki czemu gra mi się przyjemnie nawet w trybie solo i o dziwo działa jeszcze lepiej w najwyższej liczbie graczy. Gra posiada ładną wkładkę, w której zmieszczą się nawet zafoliowane karty. Gra co prawda nie ma aż takiej głębi rozgrywki, ale dla mnie jest idealna na weekendowe granie z rodziną. Brakuje jeszcze torów, ale to już rozwiązują dodatki.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Moja ocena dotyczy gry dla 2 graczy. Podoba mi się wykorzystanie deckbuildingu do walki, a także tych samych kart do ruchu. Atmosfery dodają karty odkryć, które są tematyczne i wprowadzają trudne sytuacje wymagające podjęcia decyzji. Wszystkie te działania pomagają ulepszyć atrybuty na planszy gracza. Wykonanie komponentów jest doskonałe, plansze graczy z wycięciami, szczegóły figurek wysokie, a nawet zafoliowane karty pasują do wkładek. Szczególnie podoba mi się numeracja figurek potworów, która ułatwia ich odkładanie. Gra jest dość długa, nie grałbym w nią w więcej niż 3 osoby. Poziom trudności gry jest bardzo łatwy. Zasadniczo gra nie karze gracza, więc indywidualne decyzje nie mają tutaj większego znaczenia. Potwory nie różnią się zbytnio od siebie, ponieważ mają tę samą talię kart pojedynków, a karty odkryć są z czasem wzbogacane, przez co zakończenie gry często wydaje się antyklimatyczne. Na szczęście rozszerzenia usuwają wyżej wymienione negatywy, dlatego podstawowa gra jest oceniana niżej, w przeciwnym razie jest to doskonała gra, której największym minusem jest cena. Polecam wersję deluxe.

Oceny gracza: Dzisiaj wypróbowaliśmy rozszerzenie Dzikie łowy z Nithralem, bez rozszerzeń i z mutagenami. Graliśmy na normalnym poziomie trudności i wygraliśmy tylko dwoma kartami, więc następnym razem będziemy musieli postarać się bardziej. Gra zawiera 3 dodatkowe postacie z Dzikiego Gonu i inne wyższe poziomy trudności, więc nawet po ukończeniu gry nie nudzi się, a ponadto można łączyć inne rozszerzenia. Byliśmy sceptyczni, ale to rozszerzenie było miłą niespodzianką i polecamy je każdemu, kto lubi od czasu do czasu zagrać w grę kooperacyjną.

Oceny gracza: Dla mnie zdecydowanie niezbędne rozszerzenie, które zmienia cel gry z gromadzenia trofeów podstawowych potworów na zabicie legendarnego potwora. W ten sposób gra zawsze kończy się epickim pojedynkiem, a z tego, co graliśmy, zawsze były to zacięte walki. Potwór porusza się po planszy i utrudnia ci życie, ponieważ nie możesz użyć akcji lokacji, w której się znajduje. Przynajmniej zostawia za sobą żetony, które warto zbierać, ponieważ dają bonusy, a także przywracają potworowi życie. W rozszerzeniu znajduje się 7 potworów, a każdy z nich ma osobną kartę zdolności specjalnej, a także własną talię do pojedynków, która jest trudniejsza niż podstawowa talia potworów. Rozgrywka pozostała niezmieniona, zdobywanie trofeów jest nadal konieczne, aby obniżyć tarczę legendarnego potwora.

Oceny gracza: Dodaje możliwość gry jako czarodziej. W tym rozszerzeniu znajdziesz 5 magów wraz z niestandardowymi taliami kart walki. Zasady są proste, jedyną zmianą jest to, że mają energię zamiast tarczy. Poszczególne karty mają dodatkowe efekty, jeśli możesz wydać energię, inne ją dodają. Sprawia to, że gra magiem jest mechanicznie trudniejsza, deckbuilding nabiera nowego wymiaru, podobnie jak walki. Dużym wstydem i powodem, dla którego również daję niższą ocenę, jest to, że karty odkryć są napisane dla zaklinaczy, a także karty mutagenów i mikstur nie mają sensu pod względem atmosfery i lore. Należało stworzyć osobne talie dla tych kart.

Oceny gracza: Potwory mają specjalne zdolności, które sprawiają, że bitwy z nimi są nieco bardziej wyjątkowe i klimatyczne. Istnieje również opcja zbierania ich słabości, jeśli wydają się zbyt trudne. Mutageny, bomby, zaklinacz ze szkoły mantykory, po prostu to rozszerzenie jest tego warte i szybko stanie się częścią podstawowej gry.

Oceny gracza: Wreszcie postać kobieca z mieczem, bardzo ją lubię. Pięknie wyróżnia się w kooperacji przeciwko zaciekłemu ogarowi.

Oceny gracza: To mini-rozszerzenie wygląda dla mnie jak easter egg. Nie jest on wcale niezbędny, ale może nieco ożywić rozgrywkę, w której gra zmusza cię do zaplanowania trasy przez konia i spróbowania szczęścia, aby zobaczyć, czy otrzymasz dodatkowe karty ruchu. Chociaż jest to kolejne źródło losowości, nie uważam go za zmieniający lub przerywający rozgrywkę i wyraźnie karze gracza, jeśli nie użyje tego konia.

Oceny gracza: Jedynym minusem jest to, że jest na wyłączność KS. Figurka jest wszechstronna. W grze podstawowej dodaje unikalny efekt wzmocnienia do 2 trofeów, dodając nowy wymiar do wyścigu o najlepszego czarodzieja. W rozszerzeniu Dzikie łowy można nią zastąpić eredina lub, jeśli nie gramy przeciwko eredinowi, użyć jej jako zwykłego potwora 3 poziomu. Jedynym minusem jest to, że nie jest kompatybilny z rozszerzeniem ścieżki potworów, w którym brakuje dużej karty. Próbowaliśmy tego i nie do końca działa.

Oceny gracza: Nie spodziewałem się, że tak bardzo spodoba mi się ta gra. Nie oczekujesz też, że gra karciana zajmie cały stół i potrwa 2 godziny, ani że będzie w stanie opowiedzieć historię Władcy Pierścieni inaczej za każdym razem, gdy jest rozgrywana, a jednocześnie bardzo tematycznie. Ale ta gra zrobiła to pięknie. W grę trzeba zagrać wiele razy, aby zrozumieć zawartość różnych talii, ścieżek i pól bitewnych, aby odkryć synergie, ale potem gra rozkwita w coś pięknego. Tym bardziej, jeśli znasz choć trochę świat Władcy Pierścieni, a przynajmniej filmy. Ale nie chodzi tylko o aspekt tematyczny. W grze trzeba podejmować decyzje o tym, którą kartę zagrać, a za którą zapłacić, gdzie ją zagrać, aby uzyskać najlepszy efekt. Dlatego każda rozgrywka jest nieco inna. Są też scenariusze tematyczne.

Oceny gracza: Gramy w Wojnę o Pierścień w 2 osoby. Nie spodziewałem się, że uda mi się stworzyć sensownego automa do takiej gry wojennej, ale udało się. Solo jest ok, chociaż obsługa moich 2 decków i automa daje niezły trening, ale nie gram solo przez większość czasu. W wariancie kooperacyjnym podzieliliśmy się tak, że każdy z nas obsługiwał po jednej talii automa i jest to zupełnie inne doświadczenie w tej grze, gdy trzeba współpracować i nie ma się pod kontrolą całej frakcji. Osobiście czuję się bardziej komfortowo grając przeciwko sobie. Gram również jako Cień, więc na moją opinię może wpływać fakt, że nie znam tak dobrze talii Wolnych Ludów. Szkoda, że nie można grać na odwrót i grać dla Cienia :)

Oceny gracza: W grę graliśmy w 2 osoby. Gra byłaby prawdopodobnie lepsza w trybie wieloosobowym, ale najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że w grę można zagrać tylko raz, więc graj z ludźmi, którzy nie zrujnują doświadczenia, nawet jeśli wolisz grać z mniejszą liczbą graczy. Niszczenie komponentów na początku było spekulacją i łamało serce, ale ostatecznie podobało nam się to i cieszę się, że nie próbowaliśmy zachować powtarzalności kampanii, ponieważ zepsułoby to wrażenia z gry. Po rozegraniu kampanii pozostała nam grywalna wersja przejażdżki. Szczerze mówiąc, pierwsze kilka rund nie było zbyt interesujących, a punkty zdobywało się wolniej, ale od połowy było absolutnie genialnie. Nie mamy doświadczenia z żadnymi rozszerzeniami do Tickets Please, więc podobało nam się wszystko, co zostało dodane i jesteśmy zadowoleni z grywalnej wersji, którą otrzymaliśmy po kampanii. Jeśli chodzi o fabułę, to jest ona minimalna.

Oceny gracza: Mała i szybka wersja gry Bilety proszę. W dwóch działa bardzo ładnie.

Oceny gracza: Połączenie deckbuildingu i worker placement z draftingiem kart. Działa to świetnie. Ograniczona liczba rund zmusza do optymalizacji swojej tury, aby zrobić jak najwięcej przy ograniczonej liczbie tur. Zaskoczyło mnie to, że istnieje niesamowita liczba sposobów, aby to zrobić, a nawet jeśli ktoś zablokował akcję, którą właśnie chciałem, zawsze było coś innego do zrobienia i postępu. Komponenty są wspaniałe, nawet grafika, i uważam, że jest to tematyczne.