Oceny gracza: To chyba jedyna gra, w której nie potępiam przypadku, a wręcz go witam. W mgnieniu oka moja analiza matematyczna ulega paraliżowi, a wszystkie wysiłki zmierzające do obliczenia prawdopodobieństwa idą w diabły. To po prostu trochę hazard. Uważaj na dość znaczącą różnicę w różnej liczbie graczy - widzę ideał przy 4 - 5. Przy 2 nie ma odpowiedniego konfliktu i chodzi o spieniężenie czystych zakładów, przy 6 lub więcej znowu często nie dostajesz swojej tury na to, co byś chciał. Dobrze zastosowana losowość, mechanizm układania wielbłądów, zabawna grafika - piramida oporu (1. edycja)

Oceny gracza: Gra imprezowa, która nie jest grą imprezową. Mnóstwo zabawy dla dużej liczby graczy, która przekona cię, że nawet podróż może być celem. W końcu trudno gonić za zwycięstwem, gdy w grę wchodzi czynnik szeryfa, gdy twoje cele strzeleckie znikają sprzed lufy, a potem nie osiągasz premii w wysokości 1000 USD Szybkie wyjaśnienie świetna zabawa w grupie - słaba konstrukcja plansz graczy

Oceny gracza: Dzięki tej grze diceplacement stał się moim ulubionym mechanizmem. To świetny mechanizm do łączenia kostek wiosek i klanów, gdzie ciągle ma się nadzieję, że się uda, ale gdzie nawet niewykorzystane kostki nie marnują się dzięki "łatkom". Do tego piękna oprawa wizualna. W wersji premierowej jeszcze więcej drewnianych elementów! grafika, układanie kostek, motyw (rok zwierzęcy i powiązane elementy)

Oceny gracza: Świetny setup, który nie traci poziomu przy różnej liczbie graczy. Znajomość kart jest trochę konieczna, nowicjusze są dyskryminowani, ale i tak bardzo szybko można się wciągnąć w rozgrywkę. Proste zasady, wiele opcji i taktyk - grafika

Oceny gracza: Po początkowej ekscytacji teorią przyszło otrzeźwienie w praktyce. Gra imprezowa, owszem. Ale śledzenie zasad trudne, wręcz niemożliwe, balans wombatów kiepski, tak naprawdę tym złym wystarczy dobrze zablokować kilka elementów gry. Na dodatek pudełko robi się dość dymiące. Temat, solidne plastikowe elementy - balans, możliwe uszkodzenie wieczka i obrażenia uczestników

Oceny gracza: Korona jest okropnie OP, w zasadzie tylko czekasz, aż kolega ograbi cię ze złota za pomocą nieblokowalnego ataku. Zbieranie zestawów mieczy pewnie by się sprawdziło, ale poza tym nie znajduję tam nic ciekawego.

Oceny gracza: Jak dla mnie dość nieciekawa zmarszczka. Losowość na kościach nie przeszkadza mi aż tak bardzo, w końcu przerzuty mogą coś z tym zrobić, ale raczej cały mechanizm "jeśli chcesz wygrać, idź i się potargaj". Jednocześnie nie było zbyt wiele w kwestii ulepszania potworów. Dodajmy do tego moją niechęć do dalekowschodnich kultur i niezbyt ładną grafikę, więc nie za wiele dla mnie. kreatywnie wymyślone potwory -losowość, grafika, ogólne mechnizmy

Oceny gracza: Głodne potwory dla dorosłych. Niesamowity motyw, funkcjonalne aplikacje i współpraca przy stole, zwłaszcza po rundach samouczka, to konieczność. Motyw, współpraca, progresywna kampania - Angielski

Oceny gracza: Trudny do znalezienia klejnot, ale kiedy go znajdziesz (lub zrobisz sam), otrzymasz grę z mnóstwem zabawy. Jest to nawet poziom wyżej dla fanów książki Earthsea. Od czasu do czasu używam jej jako wstępu, choć ukryte role dają dużą przewagę bardziej doświadczonym graczom. Tak często blefuję, że zapominam o realizacji celów. Ale każda rozgrywka sprawia mi ogromną przyjemność. Oprawa graficzna, proste zasady - niedostępność, regrywalność w czasie

Oceny gracza: Jestem trochę zawstydzony. Stwierdzenie, że tak naprawdę nie jest to gra planszowa, sprawdziło się - po prostu układaliśmy pasjansa. Więc jako gra solo, wyobrażam sobie, że to bardziej łamigłówka. Motywacja "bądź szybszy od przeciwnika" nie jest tak skuteczna; może przygnębić wolniejszego gracza. Z drugiej strony, wciąż jestem zdumiony geniuszem systemu znaczników ciosów, z praktycznie nieograniczoną powtarzalnością. system wyszukiwania i weryfikacji, projekt pudełka -zero interakcji

Oceny gracza: Jednoręczny deckbuilding, który nie jest taki prosty. Prawidłowe użycie karty (do płacenia/zdolności/pieczętowania) wymaga dobrego osądu i wyczucia czasu. Ponadto gra oferuje również możliwość zadawania obrażeń. Podobają mi się obrazki, a nawet objaśnienia do każdego elementu. Proste zasady, mechanizm pieczętujący, edukacyjna nakładka

Oceny gracza: Najlepszy pojedynek, choć jeszcze go nie wygrałem (zawsze jako dziennikarz). Ciągły brak zasobów zmusza do wybierania tego, o co właściwie się spierać. Każdy najmniejszy błąd jest karany przez przeciwnika. Świetne połączenie mechanizmów i kontekstu historycznego. Graficzna "tablica ogłoszeń", tło historyczne z encyklopedią, proste zasady - Równowaga?

Oceny gracza: Najlepszy ploter wejściowy, szybko wyjaśniony, nie skomplikowany. Prostota tylko trochę zmniejsza jego atrakcyjność. zaleta dwustronnych arkuszy o różnym stopniu trudności proste zasady - szybka rozgrywka