Oceny gracza: Gra nie jest zła, po prostu uważam ją za niesamowicie stresującą. Cztery piąte tego, co chcę zbudować lub rozwinąć, gra po prostu nie pozwala mi zrealizować...

Oceny gracza: Chyba pierwsza "normalna" gra, którą kupiłem (minęły lata) i nadal nie straciła nic ze swojego uroku. Doskonały system gry, brak losowości. Szkoda tylko planowanych i niezrealizowanych rozszerzeń...

Oceny gracza:

Oceny gracza: Godny sequel Bios:Genesis, może nawet nieco bardziej porywający dla graczy nieskażonych dziełem Eklunda. Naprawdę polecam filmik na stronie Fox in the box, bo rozkręcenie tej gry na podstawie samych zasad to pikuś. Ale jak już się uda, to czysta radość z gry i mnóstwo zabawy, jak to u tego autora bywa...

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Proste w zasadach, zwinne, ale przemyślane euro, które nawet po siedmiu latach nie jest, jak to się teraz lubi mówić, przestarzałe. Doceniam gry, w których staram się zrobić wszystko, co w mojej mocy, aby wygrać, ale nie jestem w stanie obliczyć, jak radzę sobie z przeciwnikami do końca, więc nawet punktacja jest ekscytująca. Działa to we wszystkich dostępnych licznikach graczy (co również nie jest do końca normalne).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Niepojętą rzeczą jest to, że gra, którą kupiłem w 97 roku, może bawić do dziś. I rzeczywiście tak jest. Pewnie dzisiejsi znawcy sklasyfikowaliby tę karciankę jako grę parodystyczną, ale ci, którzy w nią grali wiedzą....

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Nieśmiertelny klasyk oparty wyłącznie na przypadku. Mnóstwo zabawy i zgrzytanie zębów, ale po każdej rozgrywce nieodparte uczucie "Zróbmy to jeszcze raz, teraz musi się udać!!!".

Oceny gracza: Gra dokładnie w moim guście...

Oceny gracza: Trzecia gra jest za nami i wciąż zagłębiamy się we wszystkie jej tajemnice i możliwości. To zdecydowanie gra na hoooodly długie wieczory, ale jej klimat jest po prostu niedościgniony... a smok na pewno odda ci swoją skórę po taniości.

Oceny gracza: Po przeczytaniu dyskusji na temat tej gry trochę obawiałem się jej zakupu, ale ostatecznie nie żałuję. Złożony worker placement, w którym można zaszkodzić przeciwnikom blokując kwadraty i "zjadając" dobre karty. Ale o dziwo to działa, pogłębia relacje międzyludzkie i nigdy nie słyszałem tyle przekleństw na papieża w żadnej grze (wierni wybaczą). I jako podkreślenie, glos przeciwnika: "That's what you get for not going to church".

Oceny gracza: Po prostu zakochałem się w tej grze. Wygrana czy przegrana jest tu dość drugorzędna, na pierwszym miejscu jest zawsze historia przetrwania twojego plemienia. Każdy odniesiony sukces cieszy i na pewno jest ciężko wypracowany. Dla mnie zdecydowanie świetna gra dla graczy, którzy potrafią cieszyć się fabułą....

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Nie chodzi tylko o to, że lubię sztuki Ignacego. To po prostu bardzo klimatyczny romans, w którym obrona twierdzy to nie jest spacerek (przeciwnik mówi, że przeładowanie też nie jest łatwe) i z wyobraźnią widzimy tych zarżniętych napastników umierających pod kotłami wrzącego oleju i zakrwawionych obrońców broniących murów do ostatniego tchu. Zasoby są ograniczone i tylko obowiązek zmusza biednych nieszczęśników do ponownego rzucenia się w krwawą rzeź. Po prostu świetnie...

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gra prawie idealna, szkoda mi tylko kilku nielogiczności w zasadach i późniejszej konieczności wprowadzenia zasad domowych.

Oceny gracza: Po pięciu grach (3 solo inaczej w 2) tak. Nie chciałbym w nią grać w więcej niż dwie osoby, pewnie za bardzo by się ciągnęła, ale poza tym jestem zadowolony podekscytowany. Gra fabularna, która dała mi coś, czego chciałem od czasów oryginalnego Arkham, a potem Edritcha, ale nie dostałem. Mianowicie, aby zagrać w sensowną grę fabularną z jedną postacią, nawet w dwóch graczy lub w pojedynkę. Narzekania na losowość wydają mi się nieistotne w tego typu grach, na pewno nie ma jej więcej niż we wspomnianych Horrorach. Jedynym złem są pidżety zagrożeń, ale i z tym przeciętnie uzdolniona osoba sobie poradzi.

Oceny gracza: