Oceny gracza: Jako gra wstępna do 18xx prawdopodobnie w porządku. Ale w jakiś sposób brakuje jej "zębów", które niewątpliwie mają inne wersje.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Ocena na podstawie jednej rozgrywki. Podobała mi się i klimat gry był świetny, dopóki gracze nie przesadzili z terrorem i nie doprowadzili polaryzacji do 10. W takim przypadku niebieskim pozostało tylko czekać na koniec gry (i zbierać surowce), gdyż inne frakcje zostały w ten sposób wyeliminowane z końcowej punktacji (ich wyniki zostały ustawione na 0 punktów). Zdecydowanie polecam grę według żywych zasad, które mówią, że jeśli niebieski nie ma osobowości na ekranie, musi natychmiast zapłacić 3 zasoby i umieścić ją.

Oceny gracza: Prosta gra, która dobrze sprawdza się przy 2 graczach. Tylko w przypadku tego typu gier punktacja nie jest jasna na pierwszy rzut oka, a odcisk kciuka na stole jest ogromny.

Oceny gracza: Jedna z lepszych gier euro, która przypadła mi do gustu zaraz po Brass: Birmingham. Tylko plansza... nazwijmy ją "niepotrzebnie duża", bo prawie nie mieści się na kuchennym stole. Punkty idą w dół za przetwarzanie komponentów gry, bezsensowne akcje budowania, gdy nie ma sensu budować bazy na "wolnych" pozycjach i ogromną możliwość uszkodzenia tylko przez to, że chcę uszkodzić.

Oceny gracza: Pod wieloma względami podobna do poprzedniej odsłony. Tak samo dobra i tak samo zła.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Dla mnie święty Graal eurogier i mój wieloletni numer jeden, który dzieli pierwsze miejsce ze swoim starszym rodzeństwem. Temat w tej grze czuje się świetnie i udaje się go pięknie wpleść w mechanikę rozgrywki, która ma sens, jest prosta, a jednocześnie diabelnie trudna i dobrze się nią gra. Interakcja między kolegami z drużyny odbywa się na poziomie planu gry/planszy, gdzie całkiem sporo wszystkiego, co jest umieszczone na planszy, może być użyte przez każdego, ale tylko właściciel dostaje punkty i kolejne dochody - więc ostrożność. Kolejność graczy jest ustalana dynamicznie na początku rundy na podstawie tego, kto ile pieniędzy wydał w poprzedniej rundzie. Stwarza to sytuacje, w których nawet jeśli ktoś przygotowuje wartościowy ruch, ale wydajesz mniej niż on w tej rundzie, możesz mu to rozwalić w twarz. Ja oceniam ją na 6/5.

Oceny gracza: Dla mnie święty Graal eurogier i mój wieloletni numer jeden, który dzieli pierwsze miejsce ze swoim młodszym rodzeństwem. Temat w tej grze czuje się świetnie i udaje się go pięknie wpleść w mechanizmy gry, które mają sens, są proste, a jednocześnie diabelnie trudne, by dobrze zagrać. Interakcja między kolegami z drużyny odbywa się na poziomie planu gry/planszy, gdzie całkiem sporo wszystkiego, co jest umieszczone na planszy, może być wykorzystane przez każdego, ale tylko właściciel dostaje punkty i późniejsze dochody - więc ostrożność. Kolejność graczy jest ustalana dynamicznie na początku rundy na podstawie tego, kto ile pieniędzy wydał w poprzedniej rundzie. Stwarza to sytuacje, w których nawet jeśli ktoś przygotowuje wartościowy ruch, ale wydajesz mniej niż on w tej rundzie, możesz mu to rozwalić w twarz. Ja oceniam ją na 6/5.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Ciekawa gra, która nie jest traktowana zbyt poważnie i jest na swój sposób predestynowana do siedzenia na imprezie przy piwie. Jako taka ma jednak sporo wad/problemów, które sprawiają, że tylko sporadycznie trafia na stół: duży odcisk kciuka na stole, długi setup, obsługa drzwi jest "jednorazowa", niezbalansowana punktacja, fatalne zbalansowanie poszczególnych rodzin i jeszcze raz, NIESAMOWITA PUNKTACJA! Nie wiem nawet, czy istnieje jakakolwiek motywacja do zabijania niespodziewanych gości na oczach uczniów. Do tego, gdy na twojej drodze pojawi się uczeń, zawsze chcesz go zlikwidować, bez względu na to, gdzie masz go na skali (2 punkty za jedno trafienie vs 3 punkty za zabicie go w odpowiedniej kolejności).

Oceny gracza: Pakiet podstawowy bardzo szybko się zużywa, dlatego konieczne jest dokupienie dodatkowych rozszerzeń. Jakość jest mocno uzależniona od grupy rozgrywkowej. W przeciwnym razie nadaje się dla każdej grupy wiekowej, a nawet niegraczy.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zajmuje dużo miejsca, rozszerzenia są niesamowicie drogie i jest ich bardzo dużo. Czas gry w spoczynku nawet 4 godz. Inaczej jest to typowy ameritrash, gdzie przez kilka pierwszych gier można nasiąknąć klimatem, gdy świat idzie "do diabła".

Oceny gracza:

Oceny gracza: Dobra gra, szczególnie jeśli lubisz Galów/Rimanów. Najbardziej podoba mi się system aktywacji, asymetria frakcji i historia, którą gra może opowiedzieć. Niestety sama rozgrywka może trwać bardzo długo i w trakcie gry niektórzy gracze mogą zostać zepchnięci do poziomu, w którym nie mają szans na wygraną, a nie każda frakcja jest równie silna / zabawna.

Oceny gracza: Mała i zasadniczo prosta gra euro, która rozbawi zarówno dzieci jak i rodziców. Jedyne zastrzeżenie jest przeciwko niezbalansowanym postaciom, ale przynajmniej można dać dzieciakom właśnie takie OP, żeby lekko zbalansować grę.

Oceny gracza: Ciekawy eksperyment. Jeśli lubisz uniwersum i jego eksplorację, która potrafi rozciągnąć się do 6 godzin, to czemu nie. Ale na pewno nie jest to gra dla każdego i wymaga swojej grupy i czasu (nie tylko na samą grę, ale też na poznanie zasad i mechanizmów).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Również BANG! na sterydach. Gra toczy się w szybkim tempie i wymaga sporej ilości interakcji/negocjacji między graczami. Doceniam ogromną różnorodność postaci i unikalne karty "zdolności". Z drugiej strony, przeszkadza mi możliwość zmiany drużyn w trakcie gry (dlatego też usunęliśmy te karty z talii) i konieczność zabicia co najmniej jednego gracza, aby ocenić, czy któraś ze stron wygrała.

Oceny gracza: Taki Kill Team dla dużych chłopców. Gra wiernie oddaje model skirmishowy, a przy rozsądnym progu punktowym jest też szybka w rozgrywce (zwłaszcza CodeOne). Modelki są piękne i jest to miłość od pierwszego wejrzenia.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zabawny temat, podczas którego rywalizowaliśmy o to, kto jest większym przegranym. Mechanika niezbyt wymagająca i pod wieloma względami obliczalna, bo w każdej grze widzisz wszystkie karty/tokeny.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Niestety gra jest nijaka z bardzo małą ilością opcji działań, co sprawia, że gra jest bardzo powtarzalna. Ani możliwość gry jako zombie, ani competitive mod nie rozbawiły. Umiejętność dawania meeple'om broni jest zupełnie bezużyteczna, ponieważ i tak masz dostępnego tylko jednego bohatera, a karty broni, których używasz, układają się przed tobą w stos. Motocykl i pojazd policyjny również są bezużyteczne, gdyż po użyciu wracają na swoje miejsce.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Doskonały pomysł i idealna gra, gdy czujesz się jak "Gdzie jest Valda?". z kilkoma morderstwami/nie-morderstwami. Bawiła nas przez kilka godzin, nie tylko samymi sprawami, ale także śledzeniem życia niezaangażowanych i szukaniem szczegółów. Jedyne na co mogę narzekać to regrywalność i cena - dostajemy stosunkowo mało muzyki za swoje pieniądze. Ale dzięki temu nie ma nic prostszego niż przepakować całą grę i wrzucić na rynek wtórny.

Oceny gracza: Gra jest już klasykiem i jest tak dobra, jak dobra jest drużyna, z którą grasz.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Świetna gra semi-coop z jeszcze lepszym klimatem. Jedynym minusem jaki widzę jest mechanizm, który nadmiernie motywuje graczy do wyboru roli zdrajcy - a dzięki kartom celów może być ich kilka, jeśli nie wszystkie.

Oceny gracza: Nowy typ wroga różni się od standardowych. Nie szukaj w nim niczego innego. Ale to wystarczy, aby uczynić grę bardziej interesującą, nawet jeśli grasz w nią często.

Oceny gracza: Wypróbowaliśmy kilka gier po standardowej kampanii, ale ani razu nie byliśmy pod wrażeniem. To inne doświadczenie niż Nemesis - ale nie lepsze. Punkty należą się za postacie, które można wypróbować w standardowej grze.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Moja 2 ulubiona gra w mojej kolekcji. Walki nie jest tak dużo, jak mogłoby się wydawać, a wszystko zależy od tego, jak zagrasz do mocnych stron swojej frakcji. Każda z nich oferuje zupełnie inne wrażenia z rozgrywki.

Oceny gracza: Wycofuję pół gwiazdki tylko dlatego, że w moim odczuciu dwie nowe rasy nie są tak dopracowane jak te z podstawowej gry. W przypadku, gdy kupujecie ją przez mechaniczną narzutkę, muszę powiedzieć, że zupełnie nie warto i możecie znaleźć lepszy "Better Bot Project" na BGG.

Oceny gracza: Niestety, zbyt prosta i płytka gra (spodoba się co najwyżej dzieciom). Ilustracje są ładne, ale o tym za chwilę.

Oceny gracza: Gra z tym rozszerzeniem jest tak samo zła, jak ta bez niego.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zawsze lubimy w to grać w grupie i myślę, że nadaje się również dla osób niegrających (przynajmniej dla nas nie było z tym problemu). Tylko że to nie jest gra towarzyska, żeby krzyczeć na siebie - "To na pewno Hitler!!!".

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gra bardzo mi się podobała, a ponieważ jestem fanem kryminałów (Herkules Poirot), nie przeszkadzało mi, że niektóre "rozwiązania" wymagały sporej ilości wyobraźni, kreatywności i dbałości o szczegóły. Do tej pory rozegrałem pierwsze 5 spraw solo i każda z nich była świetna. Wyobrażam sobie, że gra byłaby interesująca w parach, ale niestety trudny angielski był przeszkodą.

Oceny gracza: Dla mnie jedna z najlepszych gier coop, jakie mamy w domu. Losowość jest minimalna, więc przy odrobinie zdrowego rozsądku wszystko da się zaplanować nawet na wyższym poziomie trudności, a ogólnie gra wymaga do pomyślnego zakończenia znacznej interakcji między graczami, kiedy to trzeba uzgodnić, kto idzie grać w co i kiedy, bo wiele akcji jest bardzo przytłaczających. Ale przy mniejszej liczbie graczy 1 lub 2 nie jest to już tak ciekawe, bo można szybko opanować wyspę (ze względu na małą mapę można być wszędzie i dzięki temu można wzajemnie kompensować swoje słabości).

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Odpowietrznik Euro. Mechanicznie działa lepiej niż klasyczny Mars. Jedyną rzeczą, której mi brakuje, jest draft kart, który sprawiał, że ostatnia wersja była interesująca. Poza tym dla mnie poprawili każdy aspekt gry. Nie zajmuje tyle miejsca na stole, gra się szybciej, oprawa wizualna jest jednolita (nie zdarza się, że na jednej karcie jest "art", a na drugiej "photo") i jest więcej interakcji między graczami, gdzie ciągle sprawdzasz kto jaką akcję zagrał i co prawdopodobnie zagra w następnej kolejności.Problemem, który widzę, jest to, że niektóre akcje nie mają tyle sensu, co inne i możesz być draniem przy stole, który nigdy nie gra w produkcję lub rozwój, ponieważ premia za ich zagranie jest minimalna i możesz zostawić to swoim kolegom z drużyny, podczas gdy ty robisz coś, co ma sens i po prostu na nich pasożytujesz. Dodatkowo, jak wspomniałem na początku, przegapienie draftu może cię pogrzebać - ponieważ kontrola nad kartami, które trafiają na twoją rękę, jest minimalna (z wyjątkiem kilku niebieskich kart).

Oceny gracza: Oceniam na podstawie tylko jednego meczu jak na razie. Mam wrażenie, że to raczej przedłuża grę niż pomaga. Jest tu fajny element planowania nadchodzących wydarzeń i przejmowania władzy politycznej. Wyjęliśmy korporację, która pozwala kupować karty za 1MC, bo wtedy to był no-brainer i gracz kupował wszystko i ssał na ręce, aż wszystko zaczęło pasować. Po kolejnych meczach będę edytował ocenę.

Oceny gracza: Gra cuchnie nadprodukcją i to nie w dobrym tego słowa znaczeniu. Pudełko jest nierozsądnie duże, modułowa mapa - jak części wyspy - jest karą, "wieża" kości wygląda śmiesznie, a wydawca jakoś zapomniał rozwiązać we wkładce, gdzie będzie przechowywany "plan gry". Pod względem rozgrywki jest to prymitywny worker placement (w tym przypadku "disk placement") połączony z kostkami i kilkoma mechanikami wpływającymi na rzuty. Dobra jako gra casualowa, ale nie dla bardziej wymagających graczy. Niestety 2 lata od momentu wsparcia na KS do dostawy to wystarczająco długo, by entuzjazm opadł.

Oceny gracza: Szybko i świetnie!

Oceny gracza: Niestety gra wydaje mi się poniżej średniej nawet jak na taką grę imprezową, czy jako filler. Nie ma tak wielu zabawnych momentów jak w konkurencyjnych grach podobnego typu, a na podstawie około 16 gier śmiem twierdzić, że jest też niezbalansowana na korzyść Spion. Dla bardziej casualowego gracza, jako zabawa na krótką chwilę, ok.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Ani nie obrazi, ani nie zachwyci. Nieprzypadkowo wygrywa dwóch ostatnich graczy - ale w oparciu o zasady gry, to zrozumiałe.

Oceny gracza: Thousand Sons - Žilina.

Oceny gracza: Gra deckbuildingowa z elementami i kostką. Dobra koncepcja, ale niestety zaczyna być za dużo. Pod koniec pierwszej edycji Shadespire była to dokładnie taka sama liczba kart. Nightvault vs Shadespire wydaje mi się niezbalansowany. Dodatkowa gwiazdka za piękne figurki, które GW po prostu umie zrobić. Gwiazdka w dół za to, że wielokrotnie karty między edycjami nie pasują do siebie kolorystycznie czy rozmiarowo (mówimy o minimalnych różnicach, ale jednak widocznych gołym okiem).

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Dzięki tematyce daję jedną gwiazdkę więcej niż zasługuje na to koncepcja gry. Figurki są ładne, ale o ile ktoś ich nie pomaluje, to śmiem twierdzić, że lepiej sprawdziłyby się podstawki - jak w Arkham Horror. Plansza gry jest niepotrzebnie duża, gdyż służy tylko do poruszania się. Koncepcja gry jest płytka i ograniczasz się do biegania po mapie i zbierania żetonów pomiędzy dwoma lokacjami, które następnie przenosisz gdzieś na drugi koniec mapy. Brak interakcji między graczami. Postacie wydają mi się niezbalansowane i wymagałoby to jeśli nie zupełnie innych kart ulepszeń, to przynajmniej odpowiedniej erraty. Jeśli nie był to prezent, to już dawno nie ma go w domu.

Oceny gracza: