Oceny gracza: To dobry zestaw 50 gier, ale niestety może zapewnić rozrywkę dzieciom (a czasem dorosłym) przez około 2-3 godziny. To całkiem sporo, jeśli wybierasz się na wakacje z 13 godzinami jazdy. Niektóre gry są "jednorazowe" (ale jeśli ich nie pamiętasz, możesz "zagrać" w nie ponownie. Ponownie, niektóre nie będą ci się zbytnio podobać, jeśli nie masz materiałów (np. papieru, markerów, cukierków itp.) do gry. A niektóre z nich są bardzo podobne do innych gier, nawet tych niewymienionych w pudełku. Podsumowując, chciałbym powiedzieć, że są oryginalne, ale nie są zbyt wiele. Ale jeśli jedziesz do miasta oddalonego o 1,5 godziny, to chyba wystarczy.

Oceny gracza: Kareta ze stosunkowo prostymi zasadami, co jest całkiem miłe. Do tego jest sporo losowości (w zasadzie tylko w rozdawaniu kart). Zdecydowanym plusem jest to, że można zgadywać co zagra przeciwnik, czego już zagrać się nie da i jak to zagrać, żeby było korzystnie (stąd strategia). Minusem jest jednak to, że grafika jest nieco przestarzała, a pudełko jest przestarzałe i nie zamyka się dobrze. Moja rodzina i ja graliśmy w nią kilka razy, ale po około 6-7 grze stawała się coraz bardziej nudna. Nadal jest to zabawa "pociągowa" i nie można jej przegapić, podobnie jak UNO, Osadnicy z Catanu, Człowiek źle się zachowuje lub Wyścigi konne i zakłady, w żadnej rodzinie.

Oceny gracza: Jedna z moich pierwszych gier planszowych i dlatego bardzo zużyta i stara (co powoduje, że prawie wszyscy, z którymi w nią gram, znają już odpowiedź po wpisaniu liter i przeczytaniu pierwszego zdania pytania). Cały system jest bardzo interesujący i zabawny, ale pomimo faktu, że jest około 200 kart, nadal gra się na pamięć. Do 12 roku życia było fajnie, w zasadzie znało się odpowiedź bez wcześniejszego grania.Nadal jest to gra w którą lubię grać, ale to już nie to co kiedyś....

Oceny gracza: Zdecydowanie 3 najstarsza gra w mojej kolekcji.Mam ją w niemieckim wydaniu ale nadal nie jest to moim zdaniem zbyt dobra gra. Bawi wszystkich wokół mnie, ale nie mnie. Uważam, że jest zbyt prymitywna, a 4 rozszerzenia są fajne, ale znowu niewiele. Albo dlatego, że nikt nie chce w nie grać, albo dlatego, że nie wnoszą nic nowego. To tak, jakby wziąć Scythe i znaleźć te kilka kart promocyjnych w całej tej stercie kart... Od czasu do czasu zagram w nią z rodziną, ale to bardziej ze względu na znalezienie czegoś tak niesamowitego, że wszyscy się cieszą. Do tej pory uważałem, że to raczej zabawa na łyżwach niż jakaś strategia. Pewnie dobra gra dla jakichś "ludzi z epoki kamienia łupanego" na rozpoczęcie progresu do lepszych czasów.Koniec końców: niezbyt fajna, ale (chyba) rodzic wszystkich podobnych gier i mechanizmów, chyba dość rzadki i taki dobry początek boardgame'owego życia.

Oceny gracza: Byłem pod wrażeniem tego, jak kontrolowana jest arena i oczywiście figurki są również bardzo dobre. Powiedziałbym, że dość ważne jest prawidłowe "układanie" kart, aby uzyskać z nich jak najwięcej. Po prostu nie można tego winić, może z wyjątkiem tego, że wygląda trochę, noooooo. Po prostu przestaje się podobać po kilku grach, moim zdaniem?

Oceny gracza: Długa gra i ogromne obrazki oraz mały i długi tekst. Również niektóre karty tracą swoje znaczenie po kilku turach, szkoda, ale czego można się spodziewać przy tak ogromnej ilości kart, prawda? Kolejnym minusem jest to, że niestety nawet w rozgrywce trzyosobowej z jednym grającym w grę po raz pierwszy (i wygrywającym, podobnie jak równie uzdolniony gracz, który grał w grę ze mną i dwoma kolegami z drużyny wcześniej [szczęście początkującego silniejsze niż w innych grach?]) skończyliśmy ją po 3 godzinach, a według moich szacunków można ją skrócić do 2 godzin. Na plus jednak należy zaliczyć fakt, że gra jest niezwykle chwytliwa, przez co nie nudzi się zbytnio, a czas mija przy niej niesamowicie szybko. Fajne jest też to, że nawet jeśli nie nadchodzi, to gra cały czas posuwa się do przodu i czujemy się silniejsi. No cóż, strategia nie ma tutaj większego zastosowania. Tak więc ci, którzy lubią Scythe, nie będą zbyt zadowoleni, ale ci, którzy nie lubią go zbytnio, mogą to pokochać.

Oceny gracza: Jak dobra łamigłówka.Mimo, że takich łamigłówek jest wiele, to powiedziałbym, że ta jest naprawdę ciekawa.Wariacji jest niezliczona ilość i jeśli nie wiesz co zrobić, to pewnie zapewni ci to rozrywkę na kilkadziesiąt minut.Oprawa graficzna jest naprawdę piękna i wszystko wygląda na (prawie) niezniszczalne. Ponadto wszystko jest pięknie trójwymiarowe i kolorowe. Jest to zaangażowanie mózgu, które pojawia się, gdy budujesz kilka elementów na początek, aby dopasować je do siebie, a następnie, ponieważ nie masz podpowiedzi, która jest w zasadach, po prostu składasz je razem, aż zrobisz to dobrze.Mimo to dość łatwo jest rozwiązać każdy problem, być może dlatego, że pochodzi z

Oceny gracza: Gra pod względem spostrzeżeń przypomina Dobble, ale to raczej uproszczenie dla mniejszych graczy (ale chyba niepotrzebne).O tym na czym polega gra można pewnie gdzieś poczytać i pewnie zgodzicie się, że nie wygląda jakoś specjalnie, ani pod względem gracza, ani oprawy graficznej.Gra zawiera aż 50 NAPRAWDĘ PROSTYCH kart. Jednak ich grubość nie była tak naprawdę potrzebna, czy to ze względu na małą liczbę rozegranych partii, brak frajdy, czy ewidentnie kiepski sposób na okładkę kart.Wgląd jest, ale naprawdę bardzo mały, biorąc pod uwagę to, czego się spodziewałem.Zagrałem w nią kilka razy z rodziną, ale im więcej partii, tym niektóre z nich stawały się coraz lepsze, ze względu na zapamiętywanie kart (stąd gra po prostu się zdezaktualizowała). Warto spróbować, za te pieniądze to pewnie niewiele, ale może się spodobać.