Oceny gracza: Podobnie jak w przypadku Galaxy Trucker, zasady są napisane z dowcipem i łatwością. Wprowadzenie głównych bohaterów również jest przyjemne, a jedno oko nie pozostanie suche. Jak na strzelankę, Adrenalina gra jak czyste Euro, tylko nie dostarczasz towarów, ale pociski w ciała przeciwników. On jest na duży plus. Daje to graczom powód do strzelania do przeciwników od początku do końca, a nie tylko bezmyślnego chodzenia po mapie i koszenia ich. Zasady obejmują kocioł broni - każda ma do dwóch dodatkowych efektów i strasznie pożera amunicję, którą trzeba zbierać. To chyba największa pułapka tej skądinąd prostej i przyjemnej gry - broni jest sporo, a zdobycie każdej z nich nie jest łatwe. Na szczęście wszystko jest tu obsługiwane przez symbole, więc wystarczy się ich nauczyć, a podstawową destrukcyjność broni można łatwo wywnioskować. Do tego jest manual, ale strasznie laguje. Niemniej jednak dla mnie dobra, oryginalna i ładnie wyglądająca euro strategia :-)

Oceny gracza: PlusyDwa zupełnie odmienne style gry - Łowcy i DraculaSpektakularne partie - Dracula może robić straszne świństwa, ale Łowcy też mogąNie ma kostek, walka oceniana jest za pomocą bardziej wyrafinowanej wersji rock paper scissors = zabawa i gry umysłowe jak szalone. Wspaniały plan gryŚwietny klimat wampirzego horroruNegatywyGłupio napisane zasady, nie pomaga tłumaczenie (nawet oryginał jest do bani)Jest idealnie zoptymalizowany dla 5 graczy, im jest ich mniej tym gra jest słabsza, ale trzy osoby to minimum

Oceny gracza: Jest absolutnie banalna, można nauczyć się w nią grać w półtorej minuty. Ale im starsi gracze, tym gra staje się bardziej wymagająca i tym więcej trzeba myśleć. Idealny gdzieś na wakacje, gdzie gdy dzieci odpadają, dorośli też mogą się bawić.

Oceny gracza: Proste zasady, świetna do przemyślenia ruchu nawet kilka kroków do przodu, ma dobry mechanizm balansowania, aby utrzymać graczy w kontakcie. Element przypadku jest tu mocno reprezentowany - wyławiasz losowe części z worka, więc jeśli nie trafisz, to masz pecha, ale zawsze jest opcja kupienia od przeciwników. Dla mnie Skye jest bardzo dobrą grą dla średniozaawansowanych graczy, którzy chcą zagrać w grę euro, chcą trochę pomyśleć, ale nie chcą sobie w kaszę dmuchać. Rodzaj Carcassone dla zaawansowanych graczy :-)

Oceny gracza: Graficznie gra przepiękna. Gameplay-wise, również. Dość banalna na pierwszy rzut oka, ale ciągle będziesz odkrywać coraz to nowe sposoby na jej rozegranie. Daje duże możliwości kombinowania i planowania, choć dobieranie kart jest nieco losowe. Zdecydowanie nie jest to gra malująca obrazki, ale Kanagaeu spodoba się również miłośnikom bardziej wymagających gier, gdyż wymyślenie sposobu na wygraną przy jednoczesnym zdeklasowaniu przeciwnika może być momentami dość uciążliwe.

Oceny gracza: Szybka gra, w której trzeba cholernie dobrze myśleć, jakie kawałki dodać do swojego królestwa i jak. Proste do wytłumaczenia, przyjemne do zagrania. Tak bardzo jak wygląda to na grę dla dzieci, można śmiało powiedzieć, że dorośli też będą się przy niej dobrze bawić. Element przypadku jest tu reprezentowany przez losowy wybór kawałków do zaoferowania, ale to dodaje niezbędnego napięcia, by z niecierpliwością czekać na każdą turę.

Oceny gracza: Szybka gra, rzeczywiście jednohubka, ale potrafi rozbawić. Można pomyśleć, co może zagrać przeciwnik i przygotować się na to, na pewno nie jest to całkowicie losowe. Każda gra ma... "atmosfera", po prostu czuć, że dwa klany szczurów toczą wojnę. Stylizacja na dwie różne frakcje nie jest tylko poprzez kolory, ale te same karty mają różne ilustracje. A zdjęcia są naprawdę piękne.

Oceny gracza: Mombasa to rzeczywiście wymagająca gra. Potrzeba ponad pół godziny czystego czasu tylko po to, aby wyjaśnić mechanikę gry, ponieważ składają się one z deck-building, worker placement i kontroli obszaru, z dodatkiem uzupełniania księgi i pracy discard deck. To dużo jak na pierwszą grę. ALE, to szybko sprowadza się do krwi i wtedy ma się gigantyczny wachlarz opcji co zrobić, żeby wygrać. Można kombinować, przemyśleć domysły i całkiem nieźle się stoczyć. Bardzo mi się podobała, w czterech graczy idealna, ale uwaga, dwie godziny przy grze będą spędzone jak nic. 60 minut na pudełku jest naprawdę udane. W pierwszą grę graliśmy nawet przez cztery godziny, bo naprawdę jest za dużo zasad.

Oceny gracza: Mimo, że jest to gra euro, oferuje doskonałe połączenie motywu wikingów z mechaniką gry (najpierw przygotowuję, potem idę po łup). Gra oferuje ciekawe rozmieszczenie robotników i piękne ilustracje. Oceniam ją bardzo pozytywnie - to umiarkowanie wymagająca gra, której nawet względni nowicjusze mogą się szybko nauczyć i czerpać przyjemność z pierwszej rozgrywki, ponieważ w trakcie gry można łatwo rozgryźć większość symboli i nie trzeba zadawać pytań ani sprawdzać zasad. Zdecydowanie polecam go innym.

Oceny gracza: Gra urzekła mnie już po pierwszym zagraniu. Mechanika gry pozwala na tworzenie ogromnej ilości kombinacji, aby wyprodukować jak najwięcej punktów zwycięstwa i wygrać. Jestem naprawdę podekscytowany tym faktem. Kto lubi combosy, które sam tworzy. Dosłownie, co zrobisz, to dostaniesz. Replayability jest ogromne - jasne, nie ma nieograniczonej ilości koszar, ale jest ich masa i ładują się z pokładów losowo, a do tego korzystają z budynków frakcji specyficznych dla każdej nacji - no po prostu pięknie. Gorąco polecam wszystkim.

Oceny gracza: Zasady są proste, można się ich nauczyć w dwie minuty. Potem to już zależy od Ciebie i Twojej głowy, jak poradzisz sobie ze składaniem płótna. To trochę zbiorowa zagadka. Można zmagać się z nią w pojedynkę, przez naprawdę długi czas (kart jest sporo) lub w grupie na czas. Tylko jest pewien minus, kto straci wszystkie żetony odpada i musi czekać aż inni też odpadną. Ale to nic, z czym nie poradzą sobie mniejsze zasady domu. Lubię zagadki, dlatego tak bardzo podoba mi się ta gra.

Oceny gracza: Jest ponura, ale strasznie zabawna. Lubię różne części gry - planowanie tury, turlanie kostek w celu rozbicia planu oraz budowanie i kupowanie straganów w celu ograniczenia wpływu przypadku. Jedno współpracuje z drugim, tworząc bardzo złożoną i zabawną grę, o której z góry wiadomo, że nie ma być traktowana poważnie, a ty cieszysz się oryginalną mechaniką gry. I szczerze mówiąc, jest to spore wyzwanie, aby wymyślić najbardziej efektywny sposób postępowania, więc nawet bardziej doświadczeni gracze będą zadowoleni. Dla mnie Steam Park to idealne połączenie umiarkowanie wymagającej strategii dla bardzo szerokiego grona graczy.

Oceny gracza: Doskonała gra karciana. Szybkie wytłumaczenie i świetna taktyka. Wiesz, jakie karty mają na ręku Twoi przeciwnicy, bo je tam wysyłasz. Świetnie nadaje się do odgadywania (a przynajmniej próbowania), kto co wybiera i na co czeka. Na tym opierasz swoją decyzję, co wysłać w następnej kolejności, tak aby jak najbardziej zaszkodzić przeciwnikowi, a sobie tylko przynieść korzyść. Fajna gra na piętnaście minut. I można ją odtwarzać wielokrotnie. Graficznie wygląda to naprawdę pięknie.Trzeba tylko zapakować do pudełka błyskawiczny ołówek i papier, bo w 99% przypadków nikt nie pamięta wyników :-)

Oceny gracza: To sztuka Matta Leacocka, bo on cię nie polubi. Zasady są proste i można je wytłumaczyć każdemu. Łatwo się gra nawet z początkującymi, tylko ci bardziej doświadczeni muszą dużo trzymać gębę na kłódkę, żeby nie mówić innym co mają robić. Niewiele im wychodzi z gry. The Desert to bardzo zabawna, mocno klimatyczna gra, która nie zawsze kończy się zwycięstwem, ale warto w nią zagrać. Oferuje naprawdę palone doznania.

Oceny gracza: Doskonała gra. Nie jest tak atrakcyjna graficznie, ale oferuje wiele sposobów na wygraną.