Oceny gracza: Lepiej niż Fort Sumter.

Oceny gracza: Granie komunistami w 1989 roku jest nieco przygnębiające. Od pierwszych kilku rund po prostu tracisz równowagę, a pod koniec modlisz się, aby to się skończyło. O wiele bardziej podoba mi się zimna wojna.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Bardzo klimatyczny deckbuilding z optymalnie ułożoną skalą, planowaniem, losowością i interakcją.

Oceny gracza: Nostalgia. Prawdopodobnie najlepsza gra w historii. Dziś chyba bym w to nie zagrał.

Oceny gracza: Mało interakcji pierwszoosobowych między graczami jak na mój gust. Chociaż obudzenie Cthulhu przez zwiad lotniczy obok farmy kolegi z drużyny jest bezcenne:-)

Oceny gracza: Świetna, prosta strategia z jedną ogromną wadą - czasem rozgrywki wynoszącym ponad 4 godziny.

Oceny gracza: Jest do bani, jeśli zginiesz, zanim jeszcze dostaniesz swoją kolej.

Oceny gracza: Miłe zaskoczenie. Musisz użyć różu w swojej głowie, aby odnieść większy sukces. Karty Taktyki wprowadzają do gry poczucie niepewności wynikające z reakcji przeciwnika... Do tego zabawia żonę :) Dwa punkty w dół za zbytnią abstrakcyjność.

Oceny gracza: Nie wiem dlaczego, ale ta gra, choć pieczołowicie oddana, nie przekonała mnie do siebie.

Oceny gracza: Z mojego punktu widzenia druga edycja przynosi wiele istotnych usprawnień (np. możliwość aktywowania dowolnej jednostki na planie zamiast korzystania z karty rozkazu). Ustawianie gry według kart scenariuszy jest świetne, podobnie jak ukryte rozmieszczenie jednostek. Dodajmy do tego proste i krótkie zasady, a otrzymamy idealne osiągnięcie. O ile zestaw podstawowy pierwszej edycji nie zachwycił mnie zbytnio, to drugą byłem zachwycony.

Oceny gracza: Nie jest źle. To paranoiczny festyn. Nie podobało mi się tylko odwrócenie ról w połowie gry.

Oceny gracza: Ulepszony Fort Sumter. Z niecierpliwością czekam na oficjalną wersję.

Oceny gracza: Zbyt zrównoważona. Grałem jak lamus, a gra zamiast karać mnie bezapelacyjnie, ciągle kompensowała moje błędy i w efekcie uzyskałem lepszy wynik niż mój przeciwnik, który zasłużył na to znacznie bardziej. To w pewnym sensie sprawia, że czuję się jak Imperial 2030.

Oceny gracza: Szybka abstrakcyjna gra o tematyce wojennej, za którą osobiście nie przepadam. Przyjemna gra w przeciąganie liny, w którą lubię grać w każdej chwili, ale nie muszę jej mieć w domu.

Oceny gracza: Przy niewielkich różnicach w zasadach, istnieje zaskakująco duża zmienność w różnych scenariuszach.

Oceny gracza: Doskonałe wojenne CDG dla trzech przedstawiające nieprzejrzysty konflikt z niedalekiej przeszłości i geograficznie nie do ogarnięcia. Ciekawy system określania poziomu ofiar w walce. Plan gry w podwójnej skali, ze szczegółowym przedstawieniem Sarajewa. Historyczna epickość podczas gry dla wszystkich trzech stron (Serbowie mają chyba najciężej). Nieco asymetryczne w zasadach, ale całkiem sporo w rozgrywce, zwłaszcza dzięki kartom specjalnym, warunkom w każdej rundzie i domowym kluczowym regionom. Złożoność w sam raz, porównywalna do Zimnej wojny czy Marii. Można też potraktować jako bramę do świata wargamingu.

Oceny gracza: Klasyczna inteligentna gra od Splotter. Minimalne zasady, trudna gra. Mechanika ładnie pasuje do tematu. Hamba dla wszystkich, którzy chcieliby pójść do pubu z psami!!!

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Najlepsza implementacja języka C

Oceny gracza: Dużo lepiej niż Aktywność. Jednak zrozumienie znaczenia ikonek na planie gry zajmie nowicjuszom trochę czasu.Dlatego na imprezę wolałbym wziąć Dixit lub The Resistance.

Oceny gracza: Niezła gra. Martwię się tylko, że będzie się bardzo szybko nagrzewać.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Po ograniczeniu karty Pegaz (zasięg wyspy w obrębie 3 przestrzeni wojsk) idealnie.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zdecydowanie nie polecam dla początkujących.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Takie wytchnienie dla szerokiego grona graczy i niegraczy.

Oceny gracza: Jak na razie po pierwszej rozgrywce. Dużo zasad, dużo rzeczy trzeba rozgryźć. W przyszłości muszę też powiększyć mapę, bo format A3 jest bardzo niewystarczający. Poza tym temat otwarty, co jest zdecydowanie na plus.

Oceny gracza:

Oceny gracza: To rozszerzenie nie przekonało mnie zbytnio. Chyba byłem zbyt podekscytowany. Prawdę mówiąc, od czasu premiery jakbyśmy się w Dornie zakochali (oczywiście w wersji podstawowej, przez pomyłkę). Największym minusem rozszerzenia są niezbalansowani bohaterowie, którzy jednocześnie są silniejsi od swoich odpowiedników z wersji podstawowej.

Oceny gracza: Lubię tego typu gry. Szczególnie podobała mi się gra jako Lord Dorne. Duży plus: znikoma ilość losowości.

Oceny gracza: Klasyka.... Niestety.

Oceny gracza: Prosty taktyczny brawler - gra na przyjemne wieczory we dwoje. Idealna dla tych, którzy nie chcą sobie mącić w głowie, ale nadal oczekują pomysłu i klimatycznej rozgrywki. Uważaj na wyższy poziom losowości, jaki daje lizanie kart.

Oceny gracza: piękna szata graficzna (chyba najładniejsza z serii ze względu na bardziej realistyczne tilasy, choć w WoA bardziej podobały mi się figurki), okładka książki, zawiera scenariusze, w których gracze rywalizują ze sobą

- zbyt duże uzależnienie od 20-stronnej matrycy
- pewnie będziecie chcieli inne części serii (WoA KR)

P.S. Jeśli mogę polecić jakąś grę kooperacyjną (niezależnie od tematyki), to raczej skupię się na GoW. Lepiej czuję się z koniecznością co-opu z tym jednym, plus zdejmuje to ze mnie zmartwienie o konieczność posiadania całej serii :)

Oceny gracza: piękna oprawa graficzna, świetny klimat, świetny motyw przewodni pozwalający przypomnieć sobie Smoczą Jamę, proste zasady
- większy wpływ przypadku (rzut kostką), w wielu przypadkach niejasne zasady z koniecznością modyfikacji w domu lub dodatkowych godzin spędzonych nad formularzami FAQ

Oceny gracza: Niezły numerek. Czysto taktyczny.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Posiadam Shalingrad w wersji z Brna. Kilka małych modyfikacji, ale poza tym praktycznie to samo co Phantom. Brno relaksacyjna gra imprezowa dla maksymalnie ośmiu graczy - nie tak oryginalna, jak autorzy gry pozwolili - dwa kwadraty #73 na planie gry - dużo pieniędzy za mało muzyki (praktycznie domowa wersja)

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Doskonała alternatywa dla D

Oceny gracza: Gra nabiera właściwego wymiaru dopiero w turnieju transferowym. Idealna jest liga z tylko 4 drużynami, zwłaszcza ze względu na brak kart zawodników (a mam wszystkie rozszerzenia).Przydałoby się jeszcze trochę.

Oceny gracza: Mafia City to jedna trzecia ceny, a daje dwa razy więcej wrażeń - dla mnie wciąż topowa gra mafijna.

Oceny gracza: Od tego zacząłem i odkąd pamiętam, to miałem wybryk. To znaczy, dopóki ktoś nie otworzył drzwi i nie stworzył projektu:)

Oceny gracza: Jeśli nie ma maksymalnej liczby graczy, to jest niezbalansowana.

Oceny gracza: Na razie oceniam tylko tryb pasjansa.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: To jest nostalgia jako cyp. Ale poza tym tylko czekanie na Gandalfa przed ostateczną walką ze smokiem.

Oceny gracza: Bez urazy, ale to nie jest moja filiżanka kawy. Thorin ze względu na swoją osobowość jest kompletnym maniakiem, co bardziej pasowałoby do Bilbo.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Cóż, to bardzo miła niespodzianka. Jak na zwykłą grę karcianą, całkiem dobrze się przy niej bawię.

Oceny gracza: Więc ta gra jest systemowo sprzeczna z moimi przekonaniami. Najbardziej wyskoczyłbyś ze skóry, gdyby wygrał ją ktoś, kto nie zrobił nic jako panujący zawodnik. GRRR. Ale poza tym dobra gra na Euro dla każdego. Dziewczyny bawią się z powodu bezkonfliktowości (powierzchownej), chłopaki z powodu konfliktu (ukrytej). Polecam każdemu, komu nie przeszkadza przejmowanie świata i wciąż nie wygrywanie.

Oceny gracza: Gra jest właściwie genialna w swojej prostocie. Jego design jest ładny, łącznie z planem gry.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: proste zasady ( ), krótki czas rozgrywki ( ), mocny klimat wojny domowej, grając zdajesz sobie sprawę, że tak naprawdę kopiujesz prawdziwe działania Juliusza Cezara plus minus ( ), gorsza jakość komponentów, która np. pozostaje w tyle za GMT (-), a plan gry mógłby być większy i jakoś bardziej wyrazisty, więc nie zrobił na mnie wrażenia (-), doświadczeni wojownicy mogą nie docenić prostoty gry (-)Edycja: Posiadam nową wersję hiszpańską i jest ona doskonała w wykonaniu. Solidny plan gry, klasyczne pudełko z Vic, piękne karty w formacie magicowym.

Oceny gracza: zawsze coś się dzieje
walka o zwycięstwo jest emocjonująca do samego końca
stosunkowo krótki czas rozgrywki i łatwe do przyswojenia zasady
absolutnie niesamowite postacie mitycznych stworzeń
- zasady ustalania kolejności graczy
- czasami mało przejrzysta grafika
- karty boskich interwencji czasami zbyt mocno wpływają na bitwy.

Oceny gracza: Ta gra powinna zostać skasowana ze względu na histerię w dyskusji o ZH...

Oceny gracza: Świetne rozszerzenie, ale uwaga! Najfajniejszą częścią gry jest często rekonstrukcja sekwencji decydujących wydarzeń, faktyczna rozgrywka może być dla niektórych frustrująca ze względu na wysoki procent losowości.

Oceny gracza:

Oceny gracza: W przypadku tej klimatycznej gry wiele zależy od obsady. Jeśli gra kogoś nie złapie, to zepsuje ją innym.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gdy już nauczysz się na pamięć charakterystyki załogi (około 2 rozgrywki), gra ładnie się rozkręca. W grę najlepiej grać w 3 lub 4 osoby - pamięta się mniej więcej co grali pozostali i jest większe wykorzystanie kart (np. przy kumulacji złych łupów w jednym dniu itp.).

Oceny gracza: Jak dla mnie za dużo losowości, co w tego typu grach jest raczej negatywne.

Oceny gracza: Jako dzieciak byłem podekscytowany tą grą, po latach nie jest już tak rewelacyjna, ale nadal jest to dość chwytliwa gra pełna losowości.

Oceny gracza: Świetna zabawa za niewielkie pieniądze. Uważam, że to lepsze niż gry ala The Resistance.

Oceny gracza: Prosta gra z wieloma opcjami strategicznymi. Potrzeba trochę czasu, aby mechanika zapadła w pamięć, ale zdecydowanie warto. Nie polecam jej zbytnio osobom, które nie lubią konfliktów! Gra może też momentami cierpieć na syndrom notowania najsilniejszego gracza. Choć nie przepadam za mechanizmami levelowania, to system doładowywania kart uważam w tej grze za elegancki i może pomóc zwłaszcza wtedy, gdy ktoś nie załapie się od samego początku. Uważam, że efekt karty Rzemiosło jest zbyt silny, jeśli karta jest zagrana w pierwszej turze, gdzie gracze mają mniejsze szanse na zawetowanie efektu, biorąc pod uwagę małą liczbę kart na ręce...

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Pod koniec może to być nieco przygnębiające, gdy gracz wie, że nie wykona swojej tajnej misji. Wtedy może się zdarzyć, że zacznie robić wszystko, aby nikt nie wygrał.Karty losu to genialna mechanika!

Oceny gracza: Rozrywkowe, ale poza tym może za dużo o przypadku. Praktycznie nawet po kilku grach nie będziesz pamiętał jak i czym dany roll jest modyfikowany i oceniany. Wertowanie przepisów będzie na porządku dziennym.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Po około 15 grach widzę replayability jako największą słabość. Musisz częściej zmieniać grupę gry, inaczej skojarzenia przypisane do poszczególnych snów będą raczej mało przydatne. W Dixit jest to częściowo wyeliminowane poprzez wyłożenie przez wszystkich graczy podobnych kart. Tutaj brakuje podobnego mechanizmu. W przeciwnym razie nie porównywałbym tak bardzo gry do Dixita. Jedyną ich wspólną cechą jest to, że są dedukcyjne.

Oceny gracza: Prosta, wartka gra. Nawet dziewczyny się bawią!!!

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Miałam trochę sprzeczne uczucia co do tego regionu. Praktycznie tylko układałem za sobą karty według kolorów. Jednak po głębszym wniknięciu w grę, gorąco ją polecam. Świetna zabawa.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Przepisy naprawdę są koszmarne. Mafia City jak na razie wygrywa ten pojedynek, głównie dzięki silniejszej interakcji graczy i lepszym mechanizmom dopasowania.

Oceny gracza: Gwiazdka w dół za niski poziom interakcji między graczami. Edit: po kilku grach muszę niestety zrzucić kolejne 20%. Interakcja jest naprawdę prawie zerowa, co zupełnie nie jest moją filiżanką kawy...

Oceny gracza: Doskonała gra, która jest zbalansowana dla 6 graczy. Mniejsza liczba graczy wymaga dostosowania zasad domowych.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Doskonała gra. Będąc grą euro, można poczuć temat wojen peloponeskich. Ateny mają przewagę na początku, ale Sparta stopniowo dokręca śrubę...

Oceny gracza: To właściwie zbieg okoliczności.

Oceny gracza: Nie lubię przepisów pisanych przez tego autora. Ale gra jako taka jest poza tym w porządku.

Oceny gracza: Pomimo prostych zasad, gra ma głębię i będziesz musiał rozegrać wiele partii, aby ją opanować. Jest dla każdego, komu nie przeszkadza, że nie zawiera zbyt wiele atmosfery. Ale mechanizmy gry są fajne i wszystko dobrze do siebie pasuje.

Oceny gracza: Piękna gra, zarówno w obróbce jak i tematyce. Odpowiednie nawet dla początkujących. Absolutna konieczność dla wszystkich miłośników pociągów.

Oceny gracza: Europejski plan gry jest bardziej zrównoważony i zdecydowanie ciekawszy dla mnie niż amerykański. Zdecydowanie polecam jako niezbędny do wersji podstawowej.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Rozegrałem wczoraj kilka partii w trybie story i bardzo mi się podoba. Ta gra ma dużo polotu do niego i ma świetną grafikę. Na pierwszy rzut oka jedyną wadą wydaje się być wkładka, która jest nieco ciasna dla niektórych pakietów kart.

Oceny gracza: Chyba jedyna akceptowalna gra imprezowa jaką znam, z dobrym klimatem.
Dużym plusem jest ilość graczy, gra idealnie nadaje się na piwo w pubie czy domową imprezę.

Oceny gracza: Fantastyczna odmiana oporu. Działa na podobnych zasadach i sprawdza się przy odpowiedniej grupie graczy.

Oceny gracza: Bardzo sprytny system walki. Nawet lepszy niż w Julius Caesar.

Oceny gracza: To zabawne. Ale zdobycie karty uaktualniającej jest dość trudne. Nie mówiąc już o tym, że zawsze przynajmniej połowa graczy traci wszystkie życia zanim przejdzie przez wyznaczone bramy.Gorąco polecam jednak deathmatch, gdzie usuwa się bramy (anuluje wyścig) i po prostu mydli się w siebie w magazynie, podzielonym na dwie drużyny. Odpowiednią modyfikacją jest tu po prostu zatrzymanie się w dowolnym rejestrze na polu pozwalającym na wylizanie karty ulepszenia. Jednak zawsze musisz poruszyć się na pole w tym rejestrze, więc nie możesz po prostu odwrócić się na polu, aby otrzymać nową kartę, ani nie możesz wrócić na pole w trakcie rundy.

Oceny gracza: Tryb podejrzany jest na górze. Pozostałe są słabsze.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Bardzo dobra gra cywilizacyjna ( ), z ciekawym systemem walki ( /-).Zdolności nacji predestynują drogę prowadzącą do zwycięstwa ( ).Jedynie Amerykanie są nieco obłąkani i nie wiem jak grać jako oni ( -).

Oceny gracza: Mnie osobiście nie złapałaby zbyt wiele, ale bawi kobiety i to jest duży plus tej gry. W przeciwnym razie gra jest absolutnie łatwa, nawet dla początkujących.Edit: Niedawno grałem w tę grę ponownie po długim czasie.... i po raz ostatni. Z czasem nauczyłem się go nienawidzić.

Oceny gracza: Rozbudowa prędzej czy później będzie koniecznością dla wszystkich w Smallworld.

Oceny gracza: Cyganie są hardcorowi, ale pozostałe dwie rasy już nie bardzo. Raczej nic.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Ale tak, dobrze się bawiłem. Na pewno jest lepszy od Bang, bo wszyscy gracze biorą udział do końca gry, więc nie można zginąć przed rozpoczęciem gry.

Oceny gracza: Zdecydowanie najbardziej ograna gra w tej chwili. Absolutna bomba. Prawidłowe zakończenie gry wymaga włączenia mózgu na najwyższe obroty. Nieco wadą jest to, że potrzeba kilku zagrań, aby wczuć się w mechanizmy - utrudnienie dla nowicjuszy.

Oceny gracza: Chce ją obalić

Oceny gracza: Bardzo polecam ten podkład.

Oceny gracza: W 4 zabawki, czyli dobry wkurzający romans. Gorąco polecam rozszerzenia dla 5 i 6 graczy...Edit: Po około dziesięciu grach pojawia się uczucie frustracji ze względu na duży procent losowości. To bardzo zależy od tego, jakie kwadraty wyspy obracasz. Jeśli nie masz do dyspozycji kilku żetonów z czerwoną obwódką, to jest ci bardzo ciężko.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Nie zagrałbym w grę pod 5 graczy i w tym tkwi problem. To w zupełności wystarczy za wypełniacz.

Oceny gracza: Szybka wersja TS została rozegrana w ciągu godziny.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Genialny projekt gry.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Lekkie niedopracowanie zasad, więc Wallace w pełnej krasie:-) Gra jest też dość losowa, zwłaszcza początkowy draft pozycji bohaterów i kryształowych shardów. Z drugiej strony, zapewnia wystarczającą różnorodność, która zostanie wzmocniona przez nowe rozszerzenia.Edycja: Podnoszę ocenę o pół gwiazdki, ta gra jest naprawdę dobra. Proste do wyjaśnienia, złożone do gry, zero zależności od języka. Każdy z planów gry wymaga innej strategii. Nie mogę się doczekać, aż wyjdzie rozszerzenie z bohaterami AI, którzy będą rabować frakcje z kryształów:-)

Oceny gracza:

Oceny gracza: Frakcja ma sześciu członków i tylko dwa rodzaje jednostek - strzelców i psy. Oferuje ona zupełnie inne wrażenia z rozgrywki niż frakcja z podstawki, w tym możliwość gry według zasad encounter, gdzie zabici bohaterowie są zastępowani przez nieumarłych i mogą dalej szkodzić graczom, nie czując się na siłach, by zdobyć punkty zwycięstwa. Polecam to rozwiązanie!

Oceny gracza:

Oceny gracza: Stopniowo obniżam ocenę z 4,5 na 3,5 a potem na 3. Nie to, że gra jest zła mechanicznie, po prostu jest trochę generyczna, że nawet nie czuję, że poruszam się po Śródziemiu. Do tego wszystko opiera się właściwie na testach osiągnięć, które uważam za nieco wybrakowane. To taki nowoczesny chwyt za pieniądze od ludzi, silna marka. Ja wolę stare klasyki. Nie mogę się doczekać, kiedy przejdę całą grę i sprzedam ją na lokalnym bazarze. Jakość tłumaczenia aplikacji na CZ też nie do końca dodaje mocnych wrażeń. Nieważne. Explore.Edit: Kampania zaliczona, gra sprzedana. I nigdy nie cieszyłem się na to bardziej od czasu Smallworld!

Oceny gracza: Zabawna gra zręcznościowa o rozsądnym i regulowanym poziomie trudności. I niezależne językowo (wersja niemiecka za ok. 500 CZK)

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gra jest zbyt prosta. Myślę, że gra w kooperacji powinna być ustawiona tak, że gracze w większości dostają baty i tylko od czasu do czasu udaje im się wygrać. Tutaj jest dokładnie odwrotnie. Bez dodania zasad domowych nie wywołałaby we mnie tego uczucia niepewności. Nie stanowiło to dla mnie wyzwania. Niestety.

Oceny gracza: Gęsty klimat, piękna obróbka, doskonała gra. Jedynie podstawowe scenariusze mogłyby być nieco bardziej dopracowane... Na szczęście rozwiązują to inne scenariusze dostępne w internecie. I pewnie nie obejdzie się bez niektórych zasad domowych (np. dostosowanie priorytetu trafienia strzałem czy zasad dotyczących używania pojazdów). Ja osobiście polecam. Emocjonalnie jednak serialem numer jeden dla mnie z niewielkim marginesem jest The Last Night on Earth.

Oceny gracza: Świetne przedłużenie sezonu 01. Czyni grę bardziej wyjątkową bez zwiększania ilości zasad. Najważniejsze są zasady dotyczące Zombivorów, gdzie bohaterowie nie są usuwani z gry po otrzymaniu rany po raz drugi, ale stają się bohaterami zombie.

Oceny gracza: Gra doskonale symuluje globalną apokalipsę zombie od początkowych wybuchów, poprzez niekontrolowane rozprzestrzenianie się i desperacką obronę ocalałych, aż po rozwój nowych technologii cywilnych i bojowych oraz stopniowe przywracanie porządku świata na obszarach nie dotkniętych epidemią. Polecam!