Oceny gracza: Przez długi czas przechodziłem obok Bang! i dorwałem się do niego dopiero w 2017 roku, w czasie, gdy miał już status legendy, a raczej klasyka. I ten tytuł też muszę potwierdzić. Nie ma sensu opisywać go obszernie. Muszę przyznać, że chciałabym wymienić jakąś wadę lub niedociągnięcie, ale niestety/stety nie znalazłam. To naprawdę klasyka i świetna karta na imprezę.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Niesamowite osiągnięcie głównie dla miłośników Civilization. Ale nawet ci, którzy nie są w grze (jak ja) mogą nabrać się na TTA. Doskonale zbalansowana gra planszowa o zarządzaniu własną cywilizacją. Musisz stale sprawdzać stan populacji, zasobów, sił zbrojnych, budynków, władców, technologii, taktyki wojskowej, konfiguracji rządu.... jest wiele do śledzenia. Jak w przypadku wielu gier Chvatila, ta potrafi ukarać cię za najmniejszy błąd przez wiele kolejnych rund (na przykład: zacząłem budować późny cud świata i prawie ukończona konstrukcja rozpadła się. Niestety, upchnąłem w nim już sporo materiału, który musiałem wyskrobać kosztem krótkiego zastoju techno-logicznego. Bez zaskoczenia nie było z tego bonusów, na które już liczyłem i ludzie zaczęli bronić....Just Through the Ages). Pół gwiazdki odejmuję za poczucie, że niektórzy władcy są zbyt silni (np. Czyngis-chan). Do tej półgwiazdy pasuje też dziwny system wojenny. Nie pozostaje mi jednak nic innego jak polecić grę. Czas gry około 5-7 godzin (4 graczy).

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: "Potrzebuję makaronu i mięsa... Oto one. Nie zabieraj mi makaronu i mięsa w tym magazynie!!!...Kto zabrał mi MIĘSO?!...Idę na zakupy, czy potrzebujesz mięsa?...Nie, nie mięsa. On wytrzyma. Kup mi bajgle w tej chwili, a potem sól!!!...Ale nie mamy już pieniędzy na sól...BÓG, przypaliłem...Cholera, zapomniałem sałatki i jest na złym talerzu!!!". Uczucie, gdy gram w Kitchen Rush można by porównać do gotowania według J.Olivera w telewizji na podwójnej prędkości, gdzie nie masz możliwości wstrzymania programu tylko po to, by w połowie odkryć, że brakuje ci szalotki i średnio głębokiej patelni. I właściwie zapomniałeś, że nie masz nawet pieca...Sama gra jest szybka, bardzo klimatyczna i bezkompromisowa. Doskonała symulacja zgiełku panującego w kuchni wytwornej restauracji. Dla graczy PC Overcooked to pozycja obowiązkowa. Bardzo wysoka jakość komponentów i możliwość dodania do gry kolejnych kart wypadków dla lepszej zabawy (=wyższej trudności). Mimo wszystko jest to bardzo rozrywkowa gra. Pół punktu w dół za surowe warunki zwycięstwa. Jednak to od Ciebie zależy, czy będziesz w nie grał.

Oceny gracza:

Oceny gracza: To, czego w grze podstawowej w dużej mierze brakowało w osobowości, rozszerzenie wprowadza ją na luksusowy poziom. Masz możliwość posiadania (wymiana na statki bazowe) oryginalnych statków z unikalnymi pilotami. Kolejny element, czyli eksploracja niezbadanej przestrzeni, może wydawać się początkowo zbędny, ale ten, kto go wykorzysta, może dzięki zdobytym wyróżnieniom odwrócić dotychczasową kolejność zwycięzców przy ocenie wyników. Odkąd zagrałem w rozszerzenie, stwierdziłem, że czysto podstawowa gra jest niesamowicie nudna. Must have, który nie ma żadnych wad.

Oceny gracza: Tiny Epic jak należy. Grafika jest niesamowicie kolorowa i śmieje się do Ciebie mimo paskudności złych goblinów. Gra jest, w stosunku do swoich przodków Tiny Epic (Little Big...), ciężka pod względem zasad. Niestety nie mogę już tutaj powiedzieć, tak jak w przypadku Galaxies with Expansion, że jest to "duża" gra. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że nie oferuje aż tak dużego pola do popisu dla strategii (porównując ją do Galaxies). Na przebieg gry zasadniczy wpływ mają kostki, co sprawiło, że zarówno płynna, niemal nudna, progresja przez grę, jak i kłopot, z którego trudno było nam się wydostać. Fakt ten jest jednak traktowany jako pozytyw. Największym minusem, jaki widzę w tej grze, jest jej pole gry. System kart losowych jest niesamowity i nie życzyłbym sobie, żeby było inaczej, ale do rozłożenia tej gry potrzeba sporo płaskiej przestrzeni, więc zabranie jej np. do parku trawiastego jest niemożliwe (przy wyborze tego, co wynieść, zwykle sięgam po Galakty). Mimo wszystko jest to piękna i oryginalna gra, która oddaje sprawiedliwość swojej nazwie - Tiny Epic.

Oceny gracza: Prosta gra wyścigowa dla dwóch osób z bardzo fajnym klimatem, tematyką i ładną grafiką. Najlepiej grać tuż przed snem. Gra nadaje się do łóżka (nie trzeba mieć idealnie płaskiej powierzchni).

Oceny gracza: Mimo mojej nieznajomości komiksów i ostrożności z grami opartymi na filmie, grze wideo czy książce, nie chciałem patrzeć na zęby tego darowanego konia i z niepewnością zagrałem w pierwszą grę w całości. Od pierwszych chwil wiedziałem, że jako obeznany miłośnik historii, wybuchnę śmiechem. W swoim rdzeniu gra może opierać się na "najpotężniejszej serii kart", ale tego geniuszu dodają specjalne zdolności każdej karty, które, znając czeską historię, są zabawne (wciąż pamiętam, jak pękałem na karcie Slánský: Jeśli rozładujesz kolejnego komunistę, usuń Slánskiego. Boring.... chyba że znacie prawdziwe losy Rudolfa Slánskiego, prawej ręki Klementa Gottwalda)...Jeśli przy stole jest was więcej, czeka was niezła gra w karty. Roleplay zalecany(np. w momencie, gdy wyładowałem Gottwalda z wizją pokonania ostatniego przeciwnika i zdobycia eventu Victorious February, zacząłem głosić całemu pubowi: "Właśnie... wracam... z... zamku... od... prezydenta... Republiki"). Ogólnie gra ma fajną technikę i nieznajomość historii jej nie ogranicza.

Oceny gracza: Jak nazwać grę, która nauczyła mnie i wielu moich znajomych miłości do gier planszowych? Gra, która była naszą bramą do świata, w którym do zabawy nie wystarczy myszka i klawiatura? Nazwałbym to fatalnym. Prophecy to piękna czeska gra, która w moim kręgu stała się legendą. Zachwycający hołd dla gier fabularnych. Przypominam sobie godziny spędzone na gonitwie za zdolnościami, przedmiotami, bijatykach z Alter Ego i innymi wrogami, by w końcu zdobyć święty artefakt (lub kilka artefaktów) i zaśmiać się bohatersko "Now try it on me you bastards". zaczęli niszczyć swoich przeciwników. Gdyby grę można było do czegoś porównać, to byłby to legendarny Talisman, w którego nie grałem, ale znajomi mówili mi, że Prophecy jest jego słabszą wersją. Tę grę mogę wspominać tylko z sentymentem. Jeśli czujecie, że to nie jest recenzja, to macie rację. To jest kwestia emocjonalna i nie jestem obiektywny, nawet jeśli w grze są wady. Chciałem się podzielić uczuciem, którego doświadczam przy tym typowym Rant.

Oceny gracza: "Smocze Imperium":Świetne rozszerzenie do legendarnej czeskiej gry fabularnej. Wydłuża rozgrywkę i daje graczowi możliwość zdobycia jeszcze większej ilości zdolności. Chodzi o przejście jednej z trzech ścieżek do serca smoka i artefaktu. Droga jest ważniejsza od celu, a po drodze zdobędziesz mnóstwo doświadczenia, przedmiotów i zdolności. Piękna sytuacja zdarzyła się w jednej grze, gdzie heroizowałem drogę do celu i przegrałem (wróciłem na pole bazy) dopiero w walce z wyższym strażnikiem. Mój kolega z drużyny wykorzystał to i z łatwością pokonał ścieżkę pokonaną przeze mnie, aby nawet zginąć przy tym strażniku. Nic nie zyskał po drodze. Piękna idea wcielona w życie. "Races":Niezbędny mini-rozszerzenie (część Dragon Realm), którym gramy cały czas od zakupu. Dodaje to narracji, a bonusy od ras są bardzo ładnie zrobione (na przykład: krasnolud może wyskrobać do trzech złotych, które nie mają pokrycia w niczym, i może ulepszyć swoją broń).Dla posiadaczy, a także miłośników podstawowej gry, Dragon Realm to pozycja obowiązkowa.

Oceny gracza: Świetna gra, która jest mała tylko przez pudełko. Wyważone proporcje szansy i taktyki. Ma piękny design, w tym wysokiej jakości drewniane elementy i wytłoczone kostki. Gra doskonale sprawdza się w podróży zarówno złożona jak i rozłożona. Odejmuję pół gwiazdki za brak poszczególnych galaktyk (graczy). Trzeba jednak zaznaczyć, że ten minus eliminuje późniejsze rozszerzenie Into the Unknown.