Oceny gracza: Nie uważam, że gra jest asymetryczna, ale może nawet lekko niezbalansowana. Z drugiej strony wymyślenie strategii działającej na tak małej przestrzeni w stosunkowo krótkim czasie to spore wyzwanie.

Oceny gracza: Mała i szybka gra, którą odebrałem na podstawie recenzji. Z perspektywy czasu muszę stwierdzić, że nie jestem w nią aż tak zapatrzony. Jest jednak świetna do zabicia czasu.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Rozpakowana z tej szalonej obudowy w małym papierowym pudełku, podróżowała z nami przez całe wakacje. Minusem jest to, że pojedynek dwóch ostatnich graczy może być oglądany przez innych przez długie minuty.

Oceny gracza: Nasza pierwsza duża gra i jeszcze w nią nie graliśmy. Podstawowa wersja dla 4 graczy jest dla mnie trochę oszukana, stąd 1/2 gwiazdki w dół.

Oceny gracza: To nie miało być rozszerzenie, tylko część gry podstawowej.

Oceny gracza: Z przyjemnością zagram zawsze i wszędzie. Po tylu latach gra podstawowa wydaje mi się zbyt prosta, więc nie wyobrażam sobie jej bez rozszerzenia.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: To rozszerzenie wprowadza konflikt do skądinąd niezbyt konfliktowej gry respawnowej. Mimo, że ją mamy, wolimy w nią nie grać. Używamy jedynie kartonowej wieży jako podstawki na poszczególne elementy.

Oceny gracza: Chwilowa popularność Harry'ego Pottera wśród potomstwa spowodowała zakup tej wersji Cluedo, ale ogólnie nie przemawia ona do mnie zbytnio.

Oceny gracza: Mamy Cytadelę tak długo, że karty są już prawie nieczytelne. To nie jest zarzut do jakości produkcji Mindoku, a raczej świadectwo jego popularności. Podróżuje z nami od lat, razem z Bang!em. Proste i szybkie.

Oceny gracza: Mimo że Descent jest datowany i za pierwszym razem zrozumienie tekstu na kartach zajęło mi chwilę, to nadal jest to świetna gra. Niezdarnie napisany (czy tylko przetłumaczony?) almanach na początku mnie denerwował, a potem nie mogłem się wciągnąć w fabułę. Z biegiem czasu, gdy gram coraz więcej partii i mechanika gry wchodzi mi pod skórę, podoba mi się coraz bardziej.

Oceny gracza: Graal świętości gier planszowych lat 80-tych. Każdy chciał ją mieć, a kto jej nie miał, nie był do końca w temacie. A kto gra w nią dzisiaj, jest najwyraźniej out. Ale nam się podoba, nawet jeśli 4 gwiazdki są bardziej dla nostalgii. Nie spodziewaj się żadnych przełomowych mechanik gry w XXI wieku. To w zasadzie reimagining "Nie gniewaj się na mnie!" z końmi (ma?).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Temat jest przyklejony do gry. Na początku jest dobrze, ale kiedy Dziki przebijają się przez ścianę trzy razy i mam zamiar zdobyć punkty, to po prostu jest do bani. Przez większość czasu po prostu ignorujemy to i po prostu gramy w Catan.

Oceny gracza: Infantylne bzdury z ładnymi komponentami. Jako gra imprezowa pewnie ok.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Minimum zasad i składników, a jednak można się spocić.

Oceny gracza: Kupiłem grę na wyprzedaży, nic o niej nie wiedząc, a potem wyszukałem recenzję Deskophobii. Byłem nią dość przerażony, ale postanowiłem przekonać się sam. Nie czuję się ani urażony, ani pod wrażeniem, z chęcią zagram w nią jeszcze raz.

Oceny gracza: Dostałem tę grę jako dziecko na święta. Lubiłem wycinać i składać komponenty oraz pudełko i wszędzie musiałem ją taszczyć. Ale jako starszy człowiek, nie grałem już w tę dwójkę i szczerze mówiąc, nie mam na to ochoty. 4 gwiazdki z nostalgii.

Oceny gracza: Nasza pierwsza gra planszowa, która nie zmieściła się na złożonym stole jadalnym dla 4 i musieliśmy rozszerzyć ją do rozmiaru dla 6. Spędziliśmy większość pierwszej gry wędrując po pokładzie łodzi, przerzucając zasady i śmiejąc się, jak wiecznie zapominaliśmy o rzeczach. Potem, kiedy pierwszy gracz zmarł podczas 4 rundy, a pozostali 2 "jakby zrzekli się" go, aby grać dalej, wszystko poszło z górki. Po rozegraniu kilku gier z 5 graczami, muszę powiedzieć, że to chyba nasza najlepsza gra. Ani jedna gra nie była taka sama, a o każdej można było opowiedzieć jakąś historię. Na ostatniej rozgrywce włączyliśmy nawet jakąś ambientową muzykę z YouTube, a gra wypluła mnie po 3 godzinach, czując, że i tak nie udało mi się zrobić wszystkiego, co chciałem.

Oceny gracza: Nie grałem w Normandię, ale Afryka naprawdę mnie ujęła. Gdyby ktoś pół roku temu powiedział mi, że deckbuilding może być fajny, a nawet ekscytujący, pewnie bym mu nie uwierzył. Z pewnością sięgnę po całą serię.

Oceny gracza: Tak dla zabawy zacząłem robić wersję PnP (https://www.pnpparadise.com/set-4/pax-pamir), bo nie byłem pewien czy gra nam się spodoba. Do tej pory graliśmy w nią tylko z dwoma z nas, a ja wciąż muszę powiedzieć, że to wybuch. Prawdopodobnie najbardziej złożona gra, z jaką się spotkałem.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Świetna gra. 1/2 gwiazdki w dół za prawie nieczytelne karty wydarzeń.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: "Aha, czyli znowu przegraliśmy.""Następnym razem musimy bardziej nasmarować droidy albo wziąć jedną misję mniej.""Albo następnym razem zagramy w coś innego... "Ładne pudełko, karty i elementy oraz plan gry z literówkami. Mimo, że jestem fanem Star Wars, to nie doświadczam przy grze żadnych emocji. Jest to raczej filler lub zabijacz czasu.

Oceny gracza: Ładne komponenty i proste zasady sprawiają, że Island jest grą, w której zarówno gracze, jak i osoby niebędące graczami mogą z łatwością się spotkać.

Oceny gracza: Nie czerpię z tego przyjemności. Chyba zawsze mam niski poziom alkoholu we krwi, kiedy gram.

Oceny gracza: Euro jak pas, a jednak w pewien sposób tworzy we mnie poczucie budowania nowego świata.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Gra wyścigowa z 4 stronami zasad. Prosta, tematyczna i zabawna.

Oceny gracza:

Oceny gracza: