Oceny gracza: Nieprzypadkowo tytuł gry mówi o przygodówce - Robinson autorstwa Ignáca Červíčka w rzeczywistości oferuje symulację przetrwania na "przeklętej" wyspie. Gra oferuje niezliczoną ilość świetnych scenariuszy i niepowtarzalny klimat. Zawiera nadmierną ilość opcji, gdzie żadne dwie gry nie będą takie same. Gra równie dobrze w wariancie pasjansa, jak i w multiplayerze, czego nie można powiedzieć o wielu innych grach. Aby ukończyć dany scenariusz, trzeba współpracować i starać się jak najskuteczniej reagować na bieżące wydarzenia - nie zawsze jednak się to udaje, a kostki potrafią skomplikować sprawę - takich komplikacji w grze jest oczywiście znacznie więcej, ale dzięki temu doświadczenie jest znacznie bardziej klimatyczne. Eksploracja wyspy jest nieprzewidywalna i momentami można znaleźć się w sytuacji nie do rozwiązania - tu znów do głosu dochodzi aspekt symulacyjny gry, gdzie np. warunki naturalne całkowicie pogrzebią twoje szanse na przeżycie, co może zniechęcić niektórych graczy. Mimo to jest to świetna gra kooperacyjna, którą każdy miłośnik gier planszowych powinien mieć w swoim portfolio.

Oceny gracza: Wojna jest straszna, a szczególnie dla ludności cywilnej. Ta moja wojna przynosi świetne przeniesienie gry komputerowej do gry planszowej. Historie ludności cywilnej w mieście ogarniętym wojną są błyskotliwie oddane w zbiorze opowiadań zawierającym ponad 1500 pojedynczych akapitów. Rozgrywka stoi na dobrym poziomie, dziennik sprytnie określa przebieg gry pozwalając na brak zasad, można zacząć grać zupełnie bez wcześniejszej wiedzy. Mechanika gry jest oryginalna, ale w małej części inspirowana Robinson: Adventure on the Cursed Island (mam na myśli pracę z surowcami). Gra jest mroczna i przygnębiająca, ale w grupie nie przesiąkłem klimatem tak, jakbym grał sam. Twórcy próbowali przenieść mroczną stronę gry na plan gry, co trochę się nie udało, plan gry jest zbyt ciemny i karty na nim też, więc ogólnie jest trochę zagracony, nie zaszkodziłoby przeprojektowanie tyłu kart, by dodać im przejrzystości (jednak nie wpływa to na klimat). Podany czas gry też się nie zgadza - w 4 graczy 5-6 godzin to nie problem.

Oceny gracza: Warhammer Quest to karciany dungeon crawl z bardzo ciekawym mechanizmem gry i koncepcją. Grę sprowadza nadmierna trudność niektórych scenariuszy i częściowe zagmatwanie zasad. (Poza recenzją. FFG przynajmniej wykorzystało mechanikę gry i wydało reskin "Heroes of Terrinoth")

Oceny gracza: Szybka i mała gra kooperacyjna, która oferuje dużo zabawy, a teraz i nerwów, czy uda się przetrwać na pustyni i uciec. Zawsze po jakimś czasie wyciągamy grę i bardzo się nią cieszymy. W porównaniu z Zakazaną Wyspą uważamy, że Pustynia jest dużo fajniejsza, jest mądrze zaprojektowana i zawiera bardzo ładnie wykonane elementy gry, w tym modele 3d.

Oceny gracza: W porównaniu z Zakazaną Pustynią, Zakazana Wyspa czuje się jak jej połowiczna wersja, zdecydowanie nie jest tak zabawna, trudność jest wyższa, a mechanika nie jest tak dopieszczona jak na pustyni. Mimo to, jest to przyjemna gra, która może wygnać nudę na popołudnie raz na jakiś czas. Przegrana gra przynajmniej sprawia, że chcesz spróbować jeszcze raz. Projekt pudełka i jego zawartość są znów jak najbardziej dopracowane ...

Oceny gracza: Już w nazwie tej kooperacyjnej gry jest pewna tajemnica, ale po przeczytaniu opisu z tyłu pudełka, dla każdego musi być jasne, że będzie to mroczna, pełna grozy i głównie klimatyczna gra w kości. No właśnie, jest, ale kostki decydują tu o prawdziwym poziomie zabawy/obrzydliwości ... gdy po prostu się nie toczy, atmosfera się zużywa, a trzeba dodać, że kostki są kluczem do tej gry. Na szczęście, jak już wiele osób tu pisało, w podstawce tej gry trudność jest ustawiona na minimum, więc nawet gdy zawodzi, jest dość łatwa do pokonania wraz z kolegami z drużyny. W multiplayerze gra jest zdecydowanie łatwiejsza. Projekt kart tarota jest bardzo zabawny, ale na kartach muzeum tekst opowieści jest napisany małą i jeszcze trudniejszą do odczytania czcionką, co jest wielką szkodą. Dla naprawdę satysfakcjonującego doświadczenia z gry, które jest wielkim wyzwaniem, polecam zdobycie rozszerzenia Unseen Forces i mini-rozszerzenia Grave Consequences.

Oceny gracza: Pierwsze rozszerzenie do Dark Omen można ocenić jako obowiązkowy dodatek do podstawowego pudełka. Zawiera nowe Mity, Starożytności, karty Śledczych, ale przede wszystkim nowe i bardziej zdradliwe karty Przygód w Muzeum. Ciekawe są też nowe mechaniki Błogosławieństw (dodaje jedną kostkę do ręki) i Klątw (usuwa zieloną kostkę z każdym rzutem). Oczywiście są też nowe potwory. Ze wszystkimi nowymi funkcjami, to rozszerzenie zwiększa ogólną trudność gry - czyniąc z dość prostej gry Dark Omens prawdziwe wyzwanie. Negatywy pozostają - zbyt koślawy tekst na kartach przygód w połączeniu z nieczytelną czcionką oraz duże prawdopodobieństwo, że kostka nie będzie się z tobą przyjaźnić - wtedy ta gra może stać się bardzo frustrującym piekłem. W rzeczywistości, czasami zdarza się, że zanim śledczy odniesie sukces i zbierze wystarczająco dużo wskazówek i przedmiotów, aby lepiej postępować w grze, zostaje pozostawiony na mieliźnie z powodu trudności przygody wraz z potworami - nie mogąc odnieść sukcesu ani nic innego. Ale ogólnie rozszerzenie oceniam bardzo pozytywnie, daje podstawce świetnego kopa.