Oceny gracza: Tak jak ładnie gra wygląda, cały jej urok zużywa się, gdy tylko przestaje grać. To bardziej liczenie niż magia. Grze brakuje atmosfery, a jak na wszystkie jej starania, na końcu jest zbyt duży wpływ przypadku: można pokonać wszystkich wrogów dość sprawnie, a na ostatniego nie ma już kart, co pozostawia tylko gorzki posmak na podniebieniu. Polecam ją tylko miłośnikom gier z większą ilością obliczeń.

Oceny gracza: Jeśli szukasz gry "kostkowej" do dodania do swojej kolekcji, to zdecydowanie możesz rozważyć CV. Gra jest szybka i łatwa do zrozumienia. Sytuacje w grze mogą być zabawne, bo tworzenie CV (a więc i życie postaci) jest pełne różnych niespodzianek. Gracz stopniowo zdobywa elementy, które pozwalają mu pokonać losowość kości, a do tego dochodzi kilka różnych celów, które gracz może osiągnąć. Dzięki temu gra jest dość zbalansowana.Odejmuję jedną gwiazdkę za możliwość uzyskania znacznej przewagi przez niektórych graczy, gdy karty się łączą, że tak powiem: każdy gracz ma swój cel życiowy, a potem cele są wspólne (dla wszystkich). Punkty przyznawane są za każdą spełnioną przez zawodnika bramkę. Następnie, jeśli cel gracza skorelowany jest ze wspólnym celem, gracz otrzymuje punkty podwójnie, jakby nie próbował. Dotyczy to znacząco, ale chyba tylko dwóch kart.

Oceny gracza: Lekko złożony, ale jednocześnie bardzo bogaty. W kontekście gry planszowej powiem nawet, że "historycznie wiernej". Najbardziej bajkowy jest konflikt władzy kościelnej i świeckiej, spory o tytuły, małżeństwa, plagi itp. Gorszy jest dla mnie system walki, w którym wielkość armii tylko częściowo zależy od liczby kostek, przez co nawet większa armia może toczyć się z taką samą liczbą kostek jak mniejsza. A walka oparta na kostkach jest z reguły tylko "losowa". Gra jednak nie rzuca się w oczy jako wyraźnie bojowa, więc w kategoriach "okazjonalnych potyczek" system walki pozostaje w porządku.

Oceny gracza: Gra jest szybka, choć sprawia większe wrażenie. Jest to gra kościana, a zatem zawiera element losowości, który może nie każdemu odpowiadać. Masz pewną kontrolę nad losowością, ale bardzo łatwo jest pomylić skład: od samego początku skup się mentalnie na określonych kartach, a potem narzekaj, że nie wypada. Gra jest probabilistycznie dobrze skalkulowana, więc jeśli towarzysz niesie, powiedzmy, 6 punktów, zwykle uda ci się zdobyć 2x-3x, co jest całkowicie w porządku pod względem punktów i mieści się w średnich wartościach dla towarzysza, a nie "głupiej gry, w której masz pecha", ponieważ spadł tylko "kilka razy". Trochę szczęścia jest przydatne, ale nie powiedziałbym, że gra stoi i upada na tym. Po prostu na początku łatwo wpaść w panikę i od razu mieć poczucie porażki. Nie tylko pod względem doboru towarzyszy, ale także pod względem progresji na planszy: ale wiedz, że możesz stać przez 3 rundy na jednym kwadracie i nadal dotrzeć do najlepszego kwadratu. Ważne jest, aby wskazać wskazówki przed pierwszą grą: musisz mieć towarzyszy, którzy je dają. I nie lekceważ tych z nakładkami.

Oceny gracza: Ocena jest nieco niesprawiedliwa z mojej strony. Gra posiada jeden z najlepszych systemów walki w grze strategicznej, jakie widziałem. Jednak nie odnoszę się do świata gry, więc zasadniczo solidny projekt mechaniki gry wokół intrygi i oszustwa bardzo mnie sfrustrował. Co więcej, grając z fanami danego świata fikcyjnego, robiło to bałagan: jako uczciwy gracz grałem jako dastardly swine i nigdy nie mogłem niczego wynegocjować, bo "w książce/serii" są dastardly swine i powinni być grani jako dastardly swine i nie powinno być z tym problemu, bo przecież "role w grze". Cała taka podwójna sytuacja jest głupia i polecam grać w grę tylko z fanami lub tylko z nie-fanami. Bez mieszania. Chociaż gra mi się podobała i nie byłem daleko od wygranej. Na podniebieniu, ogólnie dostałem od niego dość gorzki posmak.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Choć jest to niewielkie rozszerzenie, dodało ono do podstawowej gry wiele nowych funkcji i opcji: różne rodzaje bram, relacje między postaciami, możliwość zagłębienia się w "ciemną stronę mocy" itp. Nie wiem jak to się ma do współpracy z innymi rozszerzeniami.

Oceny gracza: Szybka, inteligentna. Lovecraftiańska, w której to ty grasz w grę, a nie gra w ciebie. Brak kości (zamieniając napięty moment z rzutu kośćmi w sekwencję kart i bezsłowną interakcję między graczami) bardzo pomógł. Doskonałe zaskoczenie. Być może dostosuję swoją ocenę, gdy zagram ponownie, ale na razie jestem pod wrażeniem. Świeży, nowoczesny design. Rozgrywka wieloosobowa może trochę zbyt losowa. To, co działało bardzo dobrze w dwójce, nie jest już takim hitem w trójce: podwójne ograniczenie tego, co się zagrywa, raczej psuje grę (to, co powinno zostać zagrane, nie zostaje zagrane, ponieważ ktoś nie ma liczb na ręce lub ktoś źle rozumie liczby zagrane przez kogoś innego i nie zagrywa świetnej karty).

Oceny gracza: Fajna gra logiczna z magnetycznymi żetonami. Nadaje się do podróży. W dobie tabletów może się to wydawać nieco przestarzałe.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zaskakująco łatwa i szybka gra, która dzieli podobieństwa z Activities i DixIt, a być może także z Pexes. Dla miłośników tych gier jest to więc "must". Jedynym mankamentem może być trudność roli głównego agenta, który wymyśla jednowyrazowe wskazówki dla innych graczy, by zawrzeć w nich jak najwięcej innych pojęć. Zdecydowanie nic dla osób nadmiernie zmęczonych lub niemyślących, które chcą się cieszyć jazdą pełną akcji.

Oceny gracza: Idealny na imprezy, gdzie ludzie chcą się trochę wyluzować, ale jednocześnie nie lubią konfliktów. Problemem może być nadmierna śmieszność niektórych zwojów - ogólnie nie ma to znaczenia, ale znacząco dewaluuje karty broni. Jednak jeśli nic nie zostało, to tam też pasuje. Drugi problem to pewna nierównowaga postaci, ewentualnie oddziału, jeśli brakuje mu jakichś kluczowych umiejętności (leczenie, zapobieganie ranom, duże trafienia na chybił trafił itp.)