Oceny gracza: Właściwie bardzo dobra i zabawna gra, choć przydałby się jej jeszcze lepszy balans. Dla mnie sama gra nie naciska wystarczająco na gracza. Wystarczy kupić 1-2 karty, które pozbędą się brzucha i mamy praktycznie rozwiązany niezakłócony pobyt w podziemiach, a szkoda. Niektóre karty ze sklepu mimo wyższej ceny to zdecydowane asy, które gdy ktoś je kupi mają zbyt dużą przewagę nad innymi. Wymagałoby to również korekty zasad, ponieważ gracz, który pierwszy opuści loch, miałby jeszcze większą przewagę punktową. W obecnych zasadach ten, kto pierwszy opuści loch, zazwyczaj przegrywa. Pozostali mają wtedy kilka dodatkowych tur do rozegrania i zbierają nieproporcjonalnie więcej punktów w dalszej części gry.

Oceny gracza: Dobrze działający klasyk, przy którym duża liczba rozszerzeń już mi szkodzi. Bardzo grywalna nawet z osobami niegrającymi.

Oceny gracza: Idealna gra blefu. Grałem w nią 20 lat temu i z przyjemnością zagram w nią ponownie w dowolnym momencie, co jest w niej wspaniałe. Nie sądzę, abym kiedykolwiek chciał ponownie zagrać w Settlersów. Myślę, że najlepsze wrażenia z gry są wtedy, gdy gramy w 3 i 4.

Oceny gracza: Bardzo dobra gra fantasy. Moja żona chyba lubi ją najbardziej ze wszystkich. Pierwsze dwie edycje dają mi najwięcej możliwości. Późniejsze rozszerzenia, choć piękne ilustracyjnie, moim zdaniem dają dużo mniej możliwości skojarzeniowych.

Oceny gracza: Rozgrywka jest dla mnie chyba najlepszym rozwinięciem podstawowego Dixita, w którym dobrze sprawdzają się skojarzenia z grą.

Oceny gracza: Niestety dla mnie najmniej użyteczne rozszerzenie Dixit. Chętnie powiesiłbym większość obrazków na ścianie, ale nie wspierają one wyobraźni i skojarzeń tak bardzo jak pierwsza wersja. Kolorystyka jest ładnie dobrana, ale rozgrywka jest zbyt niejasna.

Oceny gracza: Mnóstwo bezużytecznych elementów produkcyjnych i liczników. Właściwie wystarczyłyby same karty jak w reszcie rozszerzeń. Karty z rozszerzeń są jednymi z najbardziej grywalnych, jak Dixit 1 i 2.

Oceny gracza: Zabawna, prosta gra idealna dla dzieci w wieku 4-8 lat. Nadal jest to głównie przypadek, co dzieci muszą zaakceptować - nawet jeśli wezmę "najlepsze" jajko, mogę nic z niego nie wyciągnąć. Konfigurację gry można jeszcze bardziej uprościć - nie trzeba sortować jajek według koloru przed grą, ale po prostu wrzucić je do stosu tak, aby nie było widać ich zawartości...

Oceny gracza: Dla mnie wyraźnie lepsza jest podstawowa wersja Ghosta, a może po prostu Ghost Hour. Plusem jest to, że grę można wykorzystać jako rozszerzenie do Ghosta, minusem to, że ręcznik wygląda jak dywan.

Oceny gracza: Gra odpowiadała mi pod każdym względem. Proste i szybkie area control, w które na początku graliśmy kilka razy z rzędu. Jak dla mnie gra jest też całkiem fajnie zbalansowana. Jedynym minusem jest ostatnia runda, w której naprawdę korzystne jest bycie ostatnim, który się porusza i nadal rujnuje plany wszystkich innych.

Oceny gracza: Bardzo fajna i bezpretensjonalna obserwacja. Podoba mi się znacznie bardziej niż Dobble. Gramy z moimi dziećmi w wieku 4 i 7 lat i oboje to uwielbiają. Młodszy gra potem w inne gry z drewnianymi elementami :)

Oceny gracza: Dla mnie po prostu dobra wersja klasycznego ducha. Ten sam system, więcej kolorów i przedmiotów, więc nieco wyższy poziom klasycznego ghostingu.

Oceny gracza: Nie spodziewaj się myślenia i strategii, gra polega na przypadku. Ale dla tych, którzy lubią książkę Hobbit, gra może być pięknie narracyjna. Na każdej karcie są fragmenty z książki, wydarzenia nawiązują do fabuły książki, a wizualnie gra też mi się podobała. Nie sądzę, by dało się w nią grać zbyt często. Jeśli jednak ktoś wczuje się w fabułę lub zabierze ją do osób, które wcześniej w nią nie grały, to na pewno spodoba im się ponownie.

Oceny gracza: Zabawna i śmieszna gra imprezowa. Idealnie sprawdzi się w gronie osób lubiących fantastykę. Szkoda tylko sporej ilości błędów na kartach - gdzieś brakuje części tekstu lub trzeba się domyślać zasad. Grafika faktycznie mi odpowiadała prostotą kolorów, ale stylistycznie już zupełnie nie, co jest kwestią gustu. Ogólnie grę oceniam jako dobrą.

Oceny gracza: Bardzo fajna dwójka do podróżowania. Dość bezpretensjonalna, ale można trochę pomyśleć i taktykować. Rozgrywka trwa około 20 minut, nie ma nic przeciwko graniu w nią więcej niż raz z rzędu.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Tak naprawdę wolimy grać tylko w podstawową wersję bez rozszerzeń. Ewentualnie po prostu dodajemy przeklęte komnaty lub nowe potwory wraz z przedmiotami. Gra z rozszerzeniem jest dłuższa i nie mogę powiedzieć, że jest lepsza dla mnie i dwójki moich dzieci jednocześnie.

Oceny gracza: Zdecydowanie polecam tę grę, jeśli masz okazję gdzieś ją wypróbować. Pomimo sporej losowości, jest to świetna zabawa, a także sporo strategii. Gra faktycznie zmusza cię do ciągłego dostosowywania swojej obecnej strategii w zależności od tego, co wyciągasz z torby, co jest naprawdę fajne. Istnieje również duża zmienność w ustawieniach samej gry, więc nie nudzi się ona od razu. Jest to też jedna z niewielu gier, w które gra ze mną moja żona :)

Oceny gracza: Gra pricnip jest przeciętnym wypełniaczem. Tematyka gry jest dla mnie bardzo głupia. W końcu nikogo ani dzieci nie bawi ta gra w domu.

Oceny gracza: To prosty, krótki filler, ale świetnie pomyślany i często chce się w niego grać kilka razy z rzędu. Świetne...

Oceny gracza: Aby zbudować fajną armię, trzeba było kupić dużą liczbę pakietów. Przyjemnie strategiczna, ale też dużo o przypadku i rzutach kośćmi w walce. Kojarzy mi się z dzieciństwem, więc duża dawka nostalgii :)

Oceny gracza: Prosta, szybka gra karciana dla dzieci w wieku około 6 lat, które są dość zabawne. Możesz podjąć większe ryzyko i grać przypadkowo lub nie podejmować ryzyka i grać nieco więcej. Ogólnie rzecz biorąc, gra polega również w dużej mierze na losowym dobieraniu kart, w którym albo masz rację, albo musisz dużo odrzucić. Nie znamy w domu kontynuacji książki, więc temat nie do końca nam odpowiadał, ale ostatecznie wszyscy się w niego wczuli. Grafiki to kwestia opinii, mi na przykład trochę przeszkadza fakt, że niedźwiedź nigdzie nie wygląda jak niedźwiedź i muszę się bardzo postarać, żeby go tam zobaczyć :)

Oceny gracza:

Oceny gracza: Bardzo dobra gra kooperacyjna, która jest obecnie klasykiem, na którym budowane są inne systemy. Nawet oryginalna wersja daje dużo frajdy i myślę, że wciąż ma wiele do zaoferowania...

Oceny gracza: Doskonale prosta i zabawna gra typu "push your luck". Dla mnie to dobry przykład na to, jak najlepiej wykorzystać kilka kart i 8 kości.

Oceny gracza: Małe dzieci zazwyczaj ją uwielbiają. Grupa docelowa to dzieci w wieku 3-8 lat. Prosta gra polegająca na rzucaniu kostką i wymianie jajek, kurczaków i kur 3 sztuki na 1 lepszą sztukę.

Oceny gracza: Ładna grafika, ale to mniej więcej wszystko, co mogę dać grze jako plus. Chodzi o zasadę pexów, która jest zmodyfikowana o kilka innych elementów, ale zgodnie stwierdziliśmy, że normalne pexy są po prostu lepsze :) Testowałem ją z dzieciakami w wieku 3 i 6 lat i też nie wciągnęła ich za bardzo. Przejrzystość psuje nieco fakt, że większość elementów, których należy szukać "w stylu pexes", ponieważ pary mają inny obrazek - np. Woźnica i jego transformacja w Mysz. Można więc szukać po kolorze tła lub miniaturce w rogu karty. Z drugiej strony, elementy, które mają towarzyszyć efektom i występują w grze kilka razy, mają ten sam obrazek, co sprawia wrażenie, że należy szukać kart efektów, a nie par. Niestety nowe mechaniki dla peksów nie czynią moim zdaniem gry ciekawszą, a jedynie ją rozwadniają... Element kooperacji jest tutaj plusem, jednak w kontekście całej gry nie podoba mi się, że nie ciągnie tego do końca.

Oceny gracza: Świetna gra nawet przy mniejszej liczbie graczy. Dla mnie jest również dobrze zbalansowana i zapewnia wiele opcji, jak wygrać. Wolę grać w samą podstawkę niż na przykład z pierwszym rozszerzeniem.

Oceny gracza: Przyjemna, łatwa w rozgrywce gra z ukrytą rolą dla idealnej liczby 5 graczy. Jedynym minusem są niezbalansowane frakcje i czasami nieciekawe role postaci neutralnych.

Oceny gracza: Żywy karciany "deckbuilding", fajna grafika, mój syn lubi i ja często też. Po niezliczonych rozgrywkach widzę minusy w niezrównoważeniu zakupionych kart, gdzie cena często nie odpowiada mocy efektów gry, a szkoda. Dużo też zależy od tego, co pojawi się na licytacji i później szybko się to wykupuje. Dobrze, że jest zarówno budowanie talii, jak i jej sortowanie i odrzucanie słabszych kart. Niestety, efekt sortowania w grze też nie do końca działa tak świetnie. Ci, którzy próbują uczciwie sortować talię, zazwyczaj przegrają, bo wystarczy, że przeciwnik gorączkowo kupi najbardziej niszczycielskie karty, a i tak nie ma szans. Niemniej jednak, grę oceniam pozytywnie. Mój syn ją polubił, chyba głównie dlatego, że nawet jeśli nie ma się lepszej strategii, to i tak można łatwo wygrać. Dobry wytchnienie :)

Oceny gracza: Bardzo przyjemny i prosty familijny filler. Zazwyczaj mamy smaka na może 2-3 rozgrywki pod rząd. W podstawową wersję gry z różowymi kartami mogą grać dzieci w wieku około 6-7 lat.

Oceny gracza: Bardzo miła odmiana od pandemonium. W ogóle nie przeszkadzało mi, że wszystkie zadania mają tę samą zasadę. Ciekawym elementem jest konieczność zapisywania kart w grze, dzięki czemu można zostawić ich jak najwięcej na questy i nie marnować ich zbyt wcześnie.

Oceny gracza: Świetna zabawa z dziećmi. Gra toczy się przyjemnie, faktycznie jest szansa na porządną strategię dla tych, którzy tego chcą i tych, którzy nie tylko lubią robić mikstury i brać kuleczki :) Nowa wersja gry ma za sobą plastikowy dozownik kulek, który moim zdaniem jest o wiele trwalszy od pierwotnej, papierowej wersji. W starszej wersji natomiast bardziej podobały mi się kuleczki. Teraz są one błyszczące, ale nieprzezroczyste, co nieco psuje wrażenia wizualne w porównaniu z tym, czego się spodziewałam. Nie podoba mi się "humor" w opisie zasad, ale naprawdę nie trzeba wiedzieć, że czymś mają być łzy jednorożca, które zdobywa się dręcząc konie... Jeśli macie dzieci nawet może 6 moim zdaniem warto się zaopatrzyć i też się spodoba.