Oceny gracza: "-" zbyt banalna gra w stukanie - kostki i elementy, dla naprawdę małych dzieci. I nie nauczą się z niej niczego o geografii, bo są za małe. A te większe nie będą zachwycone mechaniką.

Oceny gracza: "-" zbyt banalna gra w stukanie - kostki i klocki, dla naprawdę małych dzieci. I nie zapamiętają wiele z nauki z tej gry, ponieważ są zbyt małe. Większe dzieci nie będą zachwycone mechaniką.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Bardzo ładnie wykonana gra abstrakcyjna. Podstawowy Azul jest dla mnie najlepszym z serii Azul. Ładne grafiki, funkcjonalne komponenty dobrej jakości. Gramy w 2, 3 i 4 osoby. Zasady wytłumaczone w minutę i naprawdę można zmieścić się w 45 minutach rozgrywki. Często dajemy rewanż. to gra, do której lubimy wracać. Gorąco polecam posiadanie gry z rozszerzeniem, zarówno ze względu na dodatkowe plansze, jak i szczególnie ze względu na osłony, które zapobiegają przesuwaniu się płytek tam, gdzie nie powinny. I nadal używamy miski z grą, aby pozbyć się nieużywanych płytek, więc kiedy się skończą, po prostu wysypują się do torby.

Oceny gracza: Niezbędne rozszerzenie do gry podstawowej. Praktycznie gramy tylko planszami z rozszerzenia i przede wszystkim zawsze używamy plastikowych osłon z wyprofilowanymi otworami na kafelki i licznik punktów.

Oceny gracza: Musi być rozgrywana z 6 lub 7 graczami, w przeciwnym razie traci magię ukrytych ról. "-" dwóch ostatnich graczy może ciągnąć się w nieskończoność, co musi być nudne, zwłaszcza dla pierwszego gracza, który odpadnie.

Oceny gracza: Wartka gra, z którą poradzą sobie nawet mniejsze dzieci. Dla małych dziewczynek atrakcyjna grafika z jednorożcem. Gra ma fajny element ryzyka, można też zrobić sobie krzywdę.

Oceny gracza:

Oceny gracza:

Oceny gracza: Posiadamy grę wraz z trzema rozszerzeniami. Można grać praktycznie od razu z osobami niegrającymi i małymi dziećmi. W naszej zabawie podpowiedź raczej jest skierowana do konkretnego gracza, o którym wiem, że będzie wiedział, a inni nie będą mieli pojęcia o co mi chodzi. Eliminuje to zabawę w skojarzenia. Gra zrobiła się dla mnie trochę za duża. Grałem też w wersję dla maksymalnie 12 graczy. W zasadzie już przy takiej liczbie graczy mam problem z odgadnięciem czegokolwiek i mam tendencję do losowego strzelania.

Oceny gracza: Grę mam w domu od dziecka. Graliśmy w nią wtedy, nie było wiele innych. To Monopol w końskim płaszczu. Czas gry jest tak długi, że nie ma końca. Gra jest napędzana kostkami - jak się nie toczy to się nie toczy. Gdy ktoś zdobędzie przewagę w grze, nie da się jej odwrócić. Niektórzy gracze odpadają z gry przed końcem. Małe dzieci mają problem z zakończeniem. Handel między graczami nie działał na dzieciaki, jeden (który nie prowadził) był zawsze w gorszej sytuacji i został nieźle zgrany. A raczej sprzedawało się na bank. Nasze dzieci w to nie grały, ale próbowały Monopoly i nie skończyły.

Oceny gracza: Ulubiona obserwacja małych dzieci. Dobrze, gdy karty są odwracane przez niegrającego opiekuna. :-).

Oceny gracza: Gra błyskawiczna. Podstawowym mechanizmem jest draft. Jest to gra o charakterze abstrakcyjnym. Składa się z różnie punktowanych kart w siatce 4x4. Ładnie zilustrowana. Nawet małe dzieci (8 lat) sobie z nią poradzą.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Fajna gra rodzinna. Ładna obróbka, absolutnie proste zasady. Tak więc szybkie wyjaśnienie i można od razu grać z nowymi graczami. Nie można zaplanować ruchu z wyprzedzeniem, trzeba obserwować co grają inni gracze. Bez tabeli punktacji, punkty nie bardzo się sumują na koniec gry.

Oceny gracza: Doskonała gra w dwóch, trzech i czterech graczy. Napięcie czy podać czy nie. Szybka gra. Ładna grafika i obróbka. Minimalna losowość, praktycznie tylko w przygotowaniu gry.

Oceny gracza: bardzo tematyczna gra pod względem ekonomicznym " " " wszystko i wszyscy wpływają na wszystko i wszystkich, nie ma zabawy we własnej piaskownicy " " grafika " " system ekonomiczny " " podwójne karty akcji Metalowe monety są świetne do gry "-" monety są drogie jak diabli.

Oceny gracza: Usprawnienie gry w memory. Ładne wykonanie. Element pobudzający wyobraźnię z lusterkiem do formowania obrazków motyli. Gra ćwicząca pamięć i wyobraźnię. Świetna do zabawy z małymi i mniejszymi dziećmi.

Oceny gracza: Bardzo ładne wykonanie. Odtwarzanie w ciągu godziny. Potrzeba zrównoważonych graczy, żeby niedoświadczony się nie nagrał. Zero losowości, poza przygotowaniem gry. Dobra regrywalność.

Oceny gracza: Fajna gra z elementem Push Your Luck. Mamy nową edycję (Big Box), której grafika podoba mi się bardziej od oryginalnego wydania. Gramy głównie w grę podstawową z małymi rozszerzeniami. Gra ładnie płynie i fajnie, że gra się praktycznie cały czas, nawet gdy nie jest się aktywnym graczem.

Oceny gracza: Często grane w parach, ale też w 3 lub 4. Nawet próbowałem trybu solo jakieś dwa razy. Mam wersję z Kickstartera. Bardzo podoba mi się obróbka gry. Dwuwarstwowe kartonowe płytki i plastikowe kawałki tetrisa są po prostu niesamowite. Gra jest ślamazarna i jest dużo do myślenia. Myślę, że w multiplayerze działa lepiej.

Oceny gracza: Połączenie ekstrakcji surowca i kontroli. Polecam zakup wkładki od Hermana, oszczędza miejsce na stole i przyspiesza przygotowanie.

Oceny gracza: Grę dostaliśmy od mojej babci. I prawie zawsze gramy w nią z nią. Tak jak ona ze swoimi rówieśnikami. Gra jest abstrakcyjna i prosta, każdemu kto grał w Jokersa, Kanastę czy Amerykę może się spodobać. Jeśli twoje kamienie nie trafią, to po prostu nie masz szczęścia, przypadek odgrywa tu rolę. Najlepiej tuż przed końcem gry, gdy stół jest pełny i można wreszcie pomyśleć o kombinacjach.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Dla mnie najlepsza gra imprezowa. Niezależnie od tego, czy grałem w nią z graczami, czy z kompletnymi niegraczami, zawsze jest zabawna i dostarcza rozrywki. Szczególnie przy zespołach liczących więcej osób, bo więcej głów wie więcej. Podoba mi się możliwość "podpowiadania" przeciwnikowi. Jeszcze za czasów Covida graliśmy w grę przez internet. A obecnie kupiłem aplikację mobilną CGE's Cover Names i też mi się podoba. Mogę ją tylko polecić.

Oceny gracza: Nasza najczęściej grana gra partnerska. Do tej pory nie straciła nic ze swojego piękna. Jest niesamowicie replayable. Za każdym razem rozgrywamy co najmniej 4 partie.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Ładna gra w stylu vintage. Nie straciła nic ze swojej urody. Ma bardzo proste zasady. Mimo to oferuje mnóstwo myślenia przy optymalnym wykorzystaniu dziesięciu akcji w turze. Jest wystarczająco kontaktowa dzięki ciągłej interakcji. Nie ma tu jednoznacznych taktyk na wygraną. Nawet większe dzieci sobie z nią poradzą. Czas gry na pudełku się zgadza. Grywalna w dwóch, trzech i czterech graczy. Mam nowszą edycję z meeplami i piramidami 3D. Pięknie prezentuje się na stole. To co bym skrytykował to brak wkładek w pudełku.

Oceny gracza: Gra nazywa się Triodomino. Różni się tym, że zamiast liczb są kropki na trójkątnych kamieniach i liczenie jest łatwiejsze. To prosta abstrakcyjna gra relaksacyjna. Wystarczy zwrócić uwagę i ciągle dodawać. Jedynie od czasu do czasu może się zdarzyć, że trzeba będzie wybierać między wieloma miejscami do przyczepienia kawałka lub decydować między wieloma kawałkami do przyczepienia. Gra nie oferuje wielu decyzji dotyczących rozgrywki. Nawet kompletni niegracze, dzieci i dziadkowie mogą grać.

Oceny gracza: Gra dla osób niegrających. Prawie bez zasad. W multiplayerze ma sens, żeby coś się działo na planszy. Gramy z dziadkami, to gra prawie bez myślenia, gra prawie gra się sama. W grę wchodzi bardzo dużo przypadku. Dodanie Daikaiju (potworów morskich) dodaje do gry kości, a wraz z nimi kompletny chaos i niemożność zaplanowania czegokolwiek. Gra zaczyna się też strasznie przeciągać, gdy rzuty kostkami się zacinają.

Oceny gracza:

Oceny gracza: