Oceny gracza: Doskonała gra! Rozegrana w mgnieniu oka. Szybkie rozstawienie i porządek, zajmuje mało miejsca, a mimo to oferuje naprawdę dobre decyzje i zmienność gry. Jeśli chodzi o zasady, to jest bardzo przystępna. Nowi gracze mają jedynie problem z określeniem ceny kupowanych zasobów przy pierwszej rozgrywce.

Oceny gracza: Gra jest świetna. Oferuje dużą różnorodność opcji. Naprawdę podobały nam się decyzje gracza. Niektóre misje były łatwe, inne stanowiły spore wyzwanie. Jedyną, którą musieliśmy powtórzyć, była przedostatnia. Czas przygotowania gry, po rozłożeniu komponentów na stole, był akceptowalnie długi. Wizualnie gra prezentuje się bardzo dobrze. Jesteśmy również bardzo zadowoleni ze strony produkcyjnej, papierowe podstawki są bardziej praktyczne niż plastikowe figurki, łatwiejsze w obsłudze, nie zajmują tyle miejsca i są bardziej przejrzyste. Niektórych zasad, takich jak przenoszenie ran do następnej misji lub zastępowanie poległego zabójcy uczniem, nie graliśmy zbyt często, ponieważ nie podobały nam się. Wydawało nam się, że ze względu na małą liczbę ran, rzadko kiedy zaczynaliśmy z pełną liczbą żyć. Tylko dwa razy zdarzyło się, że zabójca stracił wszystkie życia. Jedynym minusem dla nas było to, że gra była nieco trudniejsza do wskoczenia, zasady są w porządku do śledzenia podczas gry, ale nie do jej nauki, więc zdecydowanie doceniłbym jakiś przewodnik po grze.

Oceny gracza: Jest to coś w rodzaju bzdury z dużą dozą losowości. Jest, ale jest zabawna i gra się w nią w minutę. Lubię w nią czasem zagrać. Uczucia, których doznaję, gdy kilkoma kartami wymazuję początkowo obiecujące zbiory przeciwnika lub gdy on robi mi coś odwrotnego, są niepowtarzalne. Gra jest tak krótka i losowa, że dobrze się bawisz niezależnie od tego, czy przegrasz, czy wygrasz. Nie szukajcie jednak ciekawych decyzji dotyczących rozgrywki.

Oceny gracza:

Oceny gracza: W tej grze prostota jest pięknem. Kilka zasad, gra jest wyjaśniona w jednej chwili. Nawet niegracze mogą ją szybko zrozumieć. W grze trzeba zachować uwagę nawet wtedy, gdy gracz nie jest dokładnie na turze, żeby się nie znudzić. Ciekawe decyzje, możliwość podjęcia ryzyka, radość, gdy uda się kogoś nawrócić. Jedyną drobną wadą jest oczekiwanie na kolejną rozgrywkę, gdy się odpadnie.

Oceny gracza: Totalna rozwałka w grach. Proste zasady i ciekawe decyzje dotyczące gry. Każda rozgrywka jest zupełnie inna. Od dłuższego czasu jest to jedna z moich najczęściej granych gier.

Oceny gracza: Lubię Earthsea i Terry'ego Pratchetta, więc byłem skłonny zapłacić wyższą cenę za grę. - Niestety, atmosfera i humor Earthsea nie przebijają się przez grę. - Mechanicznie gra również nie przypadła mi zbytnio do gustu, chociaż nie jest to aż tak irytujące, że byłoby przesadą. Jednak po zagraniu w nią jakoś nie ma ochoty na ponowną rozgrywkę.

Oceny gracza: Genialnie prosta koncepcja, która działa znakomicie. Oprócz odpowiadania na pytania, gracze zastanawiają się również, czy dalej zgadywać i ryzykować wszystkie punkty, które zdobyli do tej pory w rundzie, aby zdobyć więcej, czy też zachować spokój i grać bezpiecznie. Różnorodność tematów gry zapewnia również, że każdy znajdzie coś dla siebie. W porównaniu do pierwszej dziesiątki, pytania są nieco trudniejsze.

Oceny gracza: Używam Jailbreak jako jednej z moich gier do grania z nie-graczami. Proste zasady. Intuicyjna ikonografia. Przejrzyste karty lam/plansza gracza. Humorystycznie wymyślona grafika. Okazja do żartów i intryg. - Potrzeba więcej graczy, przynajmniej 3 lub 4. - Nie nadaje się do częstego grania, gra szybko by się zestarzała.

Oceny gracza: Ta gra po prostu działa. Ma proste zasady, ale jednocześnie pozwala podejmować ciekawe decyzje. To idealna rzecz do zabrania do pubu na kufel lub pod pergolę. Zajmuje niewiele miejsca, można w nią zagrać w mniej niż pół godziny i do samego końca jest emocjonująca.

Oceny gracza: Ciekawa koncepcja, która mi, jako wielkiemu fanowi słowa mówionego, przypadła do gustu. Nie mam nic przeciwko korzystaniu z aplikacji. Fabuła była w porządku, w zupełności wystarczająca na potrzeby gry. Podobała mi się bardziej niż Microchip.

Oceny gracza: Ciekawa koncepcja, która mi, jako wielkiemu fanowi słowa mówionego, przypadła do gustu. Nie mam nic przeciwko korzystaniu z aplikacji. Fabuła była raczej przeciętna, ale w zupełności wystarczająca na potrzeby gry.

Oceny gracza: Mechanika serii Evasion jest tak skonfigurowana, że można zgadywać tylko raz. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest gra, która informuje tylko o tym, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest dalsze zgadywanie. Gry Enigma nie działają jednak w ten sposób i dlatego są bardzo wrażliwe na poziom każdego szyfru. Gracze powinni być mniej więcej "pewni", że znaleźli prawidłowe rozwiązanie, jeśli tak nie jest, gra degeneruje się do sekwencji losowych typów i zagadek, które cofniesz. Np. jeśli musisz znaleźć coś dziwnego na obrazku, musi to być naprawdę ZNAKOMITE. Evasion: Race Against Time na szczęście ma dość dobrze skonfigurowany poziom łamigłówek. Zagadki są dobrze zintegrowane z fabułą.

Oceny gracza: Mechanika serii Evasion jest tak skonfigurowana, że można zgadywać tylko raz. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest gra, która mówi tylko, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest dalsze zgadywanie. Gry Enigma nie działają jednak w ten sposób i dlatego są bardzo wrażliwe na poziom każdego szyfru. Gracze powinni być mniej więcej "pewni", że znaleźli prawidłowe rozwiązanie, jeśli tak nie jest, gra degeneruje się do sekwencji losowych typów i zagadek, które cofniesz. Np. jeśli musisz znaleźć coś dziwnego na obrazku, musi to być naprawdę ZNAKOMITE. Evasion: Escape from Acatraz na szczęście ma dość dobrze ustawiony poziom zagadek, choć trzeba przyznać, że jest kilka sztuczek. Zagadki są dobrze zintegrowane z fabułą.

Oceny gracza: Mechanika serii Evasion jest tak skonfigurowana, że można zgadywać tylko raz. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest gra, która mówi tylko, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest dalsze zgadywanie. Gry Enigma nie działają jednak w ten sposób i dlatego są bardzo wrażliwe na poziom każdego szyfru. Gracze powinni być mniej więcej "pewni", że znaleźli prawidłowe rozwiązanie, jeśli tak nie jest, gra degeneruje się do sekwencji losowych typów i zagadek, które cofniesz. Np. jeśli musisz znaleźć coś dziwnego na obrazku, musi to być naprawdę ZNAKOMITE. W Evasion: Curse of the Sphinx poziom zagadek jest dość przeciętny. Niektóre nie działają zbyt dobrze, inne tak. Zagadki są dobrze wkomponowane w fabułę.

Oceny gracza: Mechanika serii Evasion jest tak skonfigurowana, że można zgadywać tylko raz. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest gra, która informuje tylko o tym, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest dalsze zgadywanie. Gry Enigma nie działają jednak w ten sposób i dlatego są bardzo wrażliwe na poziom każdego szyfru. Gracze powinni być mniej więcej "pewni", że znaleźli prawidłowe rozwiązanie, jeśli tak nie jest, gra degeneruje się do sekwencji losowych typów i zagadek, które cofniesz. Np. jeśli musisz znaleźć coś dziwnego na obrazku, musi to być naprawdę ZNAKOMITE. Enigma: Dracula's Castle na szczęście ma dość dobrze skonfigurowany poziom zagadek. Zagadki są dobrze zintegrowane z fabułą. Gra jest dobra dla tych, którzy mogą nie lubić Draculi lub horroru w ogóle.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadkom w Shadows on Middle Earth daję 8/10. Przez proporcje mechaniki tej serii, nie można oczekiwać dodatkowych ram fabularnych, ale jeśli ktoś z góry się ich spodziewa, to się nie obraża.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadkom w The Secret Museum daję 8/10.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Przeszkadza mi natomiast dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadki w Zaczarowanym Lesie oceniam na 5/10. W ramach poziomu początkującego ta gra jest moim zdaniem najsłabszą z serii Exit. Jestem przyzwyczajony do pewnej ilości cięć i innych artów, ale tutaj było to wręcz przesadzone. Wiele zadań było dość prostych.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadkom w The Cursed Rollercoaster daję 9/10.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadki w Puzzle House oceniam na 10/10. Spośród Exitów na poziomie początkującym, ten jest najlepszy.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Łamigłówki w Stormy Flight oceniam na 9/10.

Oceny gracza: To, co ogólnie lubimy w serii Exit, to fakt, że jeśli się pomylisz, możesz zgadywać dalej. - Z drugiej strony, niektóre problemy są dość wymagające pod względem dokładności i wyobraźni. Czasami ktoś ma prawidłową procedurę, ale układa elementy gry trochę niedokładnie i prawidłowe rozwiązanie umyka. Innym razem wszystko się zgadza, ale trzeba sporo wyobraźni, by dostrzec wzór na, powiedzmy, 5. Praca nad łamigłówkami jest bardzo ładnie wkomponowana w zagadki. Zagadki były w porządku, rozwiązaliśmy je wszystkie, chociaż niektóre zajęły nam trochę czasu.

Oceny gracza: Gry z serii Exit opierają się na bardzo dobrych fundamentach mechanicznych. Doceniam fakt, że pozwala ona przejść przez 1. i 2. wskazówkę do rozwiązania. Jeśli więc gracze nie wiedzą jak postąpić, mogą stopniowo przechodzić do kolejnej zagadki. Podoba mi się również system rozszyfrowywania trzech liczb, które są wprowadzane do dysku dekodera. - Z drugiej strony przeszkadza mi dość duży nacisk na dokładność w niektórych zadaniach. Kilka razy zdarzyło nam się, że coś się zgadzało, ale coś było o milimetr zakryte i znaleziona liczba była już błędna. - W przypadku niektórych zadań potrzeba sporo wyobraźni, aby zobaczyć liczbę w danym "wzorze". - Niektóre zadania wymagają dużo cięcia, składania.... tylko z powodu dość trywialnego rozwiązania. Zagadki w Sunken Treasure oceniam na 7/10.

Oceny gracza: Prosta, a zarazem zabawna gra karciana, pełna ciekawych decyzji. Oczekiwanie na ruch nie jest długie, dodatkowo obserwowanie ruchów innych graczy sprawia przyjemność. Szybkie rozstawienie i sprzątanie.

Oceny gracza: Całkiem niezła oryginalna gra, ale czasami cierpi z powodu zbyt dobrych podpowiedzi. Gra oferuje oryginalny zwrot rozgrywki. Wszyscy gracze grają przez całą grę. Może być niezłą łamigłówką. - Zdolni typerzy czasami nie dają przeciwnej drużynie praktycznie żadnej szansy na zastawienie pułapki. Niestety, w niektórych grach cierpi na tym rozgrywka. Podpowiadanie i zgadywanie jest zawsze w porządku i jest na fali wymyślonego zwrotu akcji, ale zastawianie pułapek przestaje być zabawne, gdy widzisz, że nie ma szans na złapanie przeciwnej drużyny.

Oceny gracza: Nie jest to zła gra, ale wymaga specyficznej grupy graczy, która lubi się nabijać z polityki i nie ma nic przeciwko byciu zastraszanym. Gra składa się moim zdaniem z dwóch części. Pierwsza to prosty worker placement bez elementu losowości, który kusi do zagrania jednej konkretnej strategii wygrywającej. Druga to podjudzanie poprzez zagrywanie kart. Podbijanie kart jest nieco losowe, jednak efekty kart są dość zbalansowane, co dość mocno eliminuje losowość. Gra polega zasadniczo na tym, że gracze próbują uruchomić budowę silnika, co jest dość oczywiste (aby osiągnąć dochód z przekupionych polityków, który jest równy lub przekracza koszt zakupu nowego polityka), a jednocześnie próbują zapobiec innym graczom, aby to zrobić, skutecznie szkodząc im poprzez zagrywanie kart. Konieczność zadawania obrażeń jest tym, co może tworzyć ciekawsze sytuacje w grze. Bez szkód poszczególne gry szybko stałyby się dość nudne.

Oceny gracza: Taka partia kontroluje kostki shenanigans. Przystępne zasady. Ładna grafika. Szybka konfiguracja i czyszczenie. Dobry czas gry. - Jeśli większość graczy nie chce przejąć miasta, ale "farmować" na obrzeżach, gra może być nudna.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Zasady gry są wyjaśnione w ciągu chwili i pod koniec wieczoru gry jest idealnie. Osobiście sprawdziło się dla mnie odrzucenie około jednej trzeciej kart, aby gra miała sens dla nas, Europejczyków z Europy Środkowej, odbywa się to kosztem regrywalności, ale gra ma więcej sensu, nawet jeśli Timeline oczywiście nadal nie ma.

Oceny gracza: Genialnie prosta koncepcja gry podstawowej działa znakomicie. Rozszerzenie dodaje kolejną porcję pytań do oryginalnej gry. Należy jednak zauważyć, że większość pytań jest obiektywnie trudniejsza niż te w grze podstawowej. Jeśli gra się tylko z nowymi pytaniami, gra jest dłuższa, jest sporo pytań, w których nikt nic nie wie, często ten pierwszy ma przewagę. Paradoksalnie więc pytania układa się znacznie szybciej niż te z podstawki, bo w jednej rozgrywce wyczerpuje się więcej kart. Gra z nimi nie jest tak przystępna i praktycznie wszyscy nie-gracze w mojej okolicy, którzy lubią grać w Dziesiątkę, nie są rozbawieni tym rozszerzeniem. Dlatego zdecydowanie polecam mieszanie rozszerzenia z grą podstawową.

Oceny gracza: Genialnie prosta koncepcja, która działa znakomicie. Oprócz odpowiadania na pytania, gracze zastanawiają się również, czy dalej zgadywać i ryzykować wszystkie punkty, które zdobyli do tej pory w rundzie, aby zdobyć więcej, czy też zachować spokój i grać bezpiecznie. Różnorodność tematów gier zapewnia również, że każdy znajdzie coś dla siebie. W porównaniu do pierwszej Dziesiątki, nie uważam rund pytań za tak dobre.

Oceny gracza: Lubię Earthsea i Terry'ego Pratchetta, więc byłem skłonny zapłacić wyższą cenę za grę. Atmosfera i humor Ziemiomorza przenikają grę bardziej niż wystarczająco. Jednak gra jest również dobra mechanicznie. W szczególności doceniam możliwość budowania pewnego silnika poprzez kontrolę poszczególnych dzielnic i przyjemnie działające sterowanie obszarami. Paradoksalnie doceniam też brak systemu walki, który zepsułby rozgrywkę. Genialnie zrealizowana karcianka o lamach. - Rozgrywka ponownie nie ma sobie równych. Tak długo, jak gracze utrzymują grę bardziej obciążoną. Będą, zwłaszcza w grach wieloosobowych, wchodzić w impasy.

Oceny gracza: Lubię Earthsea i Terry'ego Pratchetta, więc byłem skłonny zapłacić wyższą cenę za tę grę. Atmosfera i humor Ziemiomorza przenikają grę bardziej niż wystarczająco. Mechanicznie gra działa całkiem nieźle i łatwo się w nią wczuć. - Jest jednak kilka rzeczy, które muszę zarzucić mechanice gry. Zróżnicowanie postaci jest tak małe, że nie powinno go w ogóle być w grze. Żetony chichotu i Czarna Alissa są również dość bezużyteczne. - Gra niestety nie jest zbyt trudna, więc rzadko kiedy pokonuje gracza. Prawdopodobnie dlatego jest to gra częściowo kooperacyjna. Jeśli jednak wyciągam grę kilka razy w roku dla takiego leniwego relaksu, to jest bardzo w porządku.

Oceny gracza: Spore rozczarowanie dla nas. - Aplikacja nie przyniosła żadnych sprytnych zwrotów akcji podobnych do tego, co oferują gry Echoes. W zasadzie można było ją po prostu zastąpić talią kart lub jakimś zszywaczem. Autorzy raczej unikali wykorzystania aplikacji do wymyślenia jakiegoś funkcjonalnego mechanizmu weryfikacji poprawnych odpowiedzi, takiego jak EXIT lub Albi's Evasion. - Komponenty w pudełku nie są wiele warte, a dokładniej, skoro autorzy upchnęli już taką część gry w sieci, to dlaczego nie resztę? Najważniejsze, że szyfry rozbawiły nas do połowy. To, że niektórym nie daliśmy, nie może być obiektywnie rzecz biorąc powodem, dla którego miałyby być złe. W przypadku jednego konkretnego szyfru przeszkadzała nam jednak konieczność szukania znacznej części rozwiązania w sieci poza ramami gry.

Oceny gracza: Genialnie prosta koncepcja, która działa znakomicie. Oprócz odpowiadania na pytania, gracze zastanawiają się również, czy dalej zgadywać i ryzykować wszystkie punkty, które zdobyli do tej pory w rundzie, aby zdobyć więcej, czy też zachować spokój i grać bezpiecznie. Różnorodność motywów gry zapewnia również, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Oceny gracza: Totalna gratka dla graczy. Ta gra znacznie wykracza poza większość gier planszowych. Ma kilka zasad. Wszystko zależy od umiejętności, a w mniejszym stopniu od taktyki i szczęścia. Jakość wykonania gry jest znakomita. Szkoda, że jest tak słabo dostępna i ludzie niewiele o niej wiedzą, w przeciwnym razie byłaby to cholernie rozpowszechniona gra.

Oceny gracza: Mieliśmy już kilka ucieczek i wyjść, więc jest do czego porównywać... Niestety, porównanie to nie wypada najlepiej w przypadku Blackout. - Spodobał nam się tylko jeden szyfr. Mam wrażenie, że scenarzyści trochę za mało go przetestowali. Stwierdziliśmy, że wiele poprawnych rozwiązań jest dość subiektywnych. Przez większość czasu nie obchodziło nas nawet, czy trafiliśmy prawidłowo, czy nie. Uznaliśmy, że mamy rację, ale miałoby to dla nas sens, gdybyśmy otrzymali inne rozwiązanie. W kilku przypadkach rozwiązanie było zbyt banalne. Tak więc subiektywnie strzela się do czegoś i.... - Mechanika samej gry jest niestety dość wrażliwa na takie bolączki. Fakt, że można zgadywać tylko raz powoduje, że gra ucieka jako ciąg nudnych zagadek, które się odbudowuje. Znacznie lepiej sprawdza się gra, która informuje tylko o tym, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest ciągłe zgadywanie. - Fabuła jest swego rodzaju mieszanką różnych filmów i programów telewizyjnych. Razem sprawia to wrażenie kiczu. Gra działa całkiem sprytnie z dołączonym plakatem.

Oceny gracza: Jak dotąd jedyna książkowa gra ucieczki, w którą graliśmy, była to nawet nasza pierwsza gra ucieczki w historii. Bez przesady, zachwyciła nas i sprawiła, że poczuliśmy Wow! Gra na pewnym etapie oferowała sporą liczbę zagadek, od tych bardzo prymitywnych po trudne. Trudnych prawie nie dawaliśmy, ale to nie miało znaczenia, nawet rozszyfrowanie tych łatwiejszych potrafiło wywołać uczucie radości ze znalezienia prawidłowej odpowiedzi. Dzięki temu ostatni heist uważam za idealny entry escape. Może teraz po nagraniu kolejnych nie byłoby już tak dobrze, trudno powiedzieć... Na pierwszy rzut oka, to był totalny odlot.

Oceny gracza: Mechanika serii Evasion jest tak skonfigurowana, że można zgadywać tylko raz. Znacznie lepszym rozwiązaniem jest gra, która informuje tylko o tym, czy odpowiedź jest poprawna, ale nie podaje rozwiązania od razu. Dlatego możliwe jest dalsze zgadywanie. Gry Enigma nie działają jednak w ten sposób i dlatego są bardzo wrażliwe na poziom każdego szyfru. Gracze powinni być mniej więcej "pewni", że znaleźli prawidłowe rozwiązanie, jeśli tak nie jest, gra degeneruje się do sekwencji losowych typów i zagadek, które cofniesz. Na przykład, jeśli musisz znaleźć coś dziwnego na obrazku, musi to być naprawdę ZNAKOMITE. Enigma: In Wonderland na szczęście ma dość dobrze ustawiony poziom łamigłówek. Zagadki są dobrze zintegrowane z fabułą. Gra jest dobra dla tych, którzy mogą nie lubić świata Alicji w Krainie Czarów.

Oceny gracza: Duża gra w małym pudełku. Przystępne zasady. Ładna grafika. Esencja deckbuildingu z ciekawą mechaniką. Eleganckie czyszczenie talii.

Oceny gracza: To trochę niewypał, ale jest zabawny. Nie chodzi w niej o to, by wygrać, ale o to, by grać dla czystej zabawy. Wiele zależy od tego, w jakim jesteś nastroju i z kim grasz. W odpowiednim nastroju z dobrą grupą, będziesz we łzach śmiechu. Jeśli jednak gra nie pasuje to gra się tylko mechanicznie i w pełnej nagości okazuje się, że bez zabawy to niewiele.

Oceny gracza: Dowód na to, że wystarczy kilka talii kart, by stworzyć epicką grę. Po przeczytaniu zasad miałem wrażenie, że nie będzie tego dużo, ale wrażenia z gry są zaskakująco bardzo dobre. Rozegraliśmy kampanię w jeden weekend i byliśmy zachwyceni. Poszczególne postacie są na tyle zróżnicowane, że pozwalają na bardzo przyjemną kooperację. Jest kilka niejasności w zasadach, ale dzięki samouczkowi wideo gry można się całkiem dobrze nauczyć.

Oceny gracza: Pandemic jest nieco inny, ale na tyle odmienny, że warto mieć oba tytuły w swojej kolekcji. Kilka zasad, które pozwolą ci szybko nabrać prędkości. Wystarczająco dużo miejsca na podejmowanie decyzji taktycznych. Gra jest na tyle trudna i zmienna, że poszczególne rozgrywki stanowią prawdziwe wyzwanie.